آیا فرود انسان بر ماه یک دروغ هالیوودی بود؟
تصاویر تازه‌ای که مدارگرد اکتشافی ماه ارسال کرده، آثار برجامانده از ماموریت‌های آپولو و حتی ردپای فضانوردان را به تصویر کشیده است.
هنوز معلوم نیست این داستان قدیمی و کش‌دار توطئه و توهم توطئه تا چه زمانی قرار است ادامه پیدا کند. یکی از محبوب‌ترین این داستان‌های توطئه در علوم فضایی مربوط به دروغ بودن فرود انسان بر ماه است که عمری به اندازه خود ماموریت‌های آپولو دارد. چهل سال است که می‌شنویم آرمسترانگ هیچ گاه رو ماه قدم نگذاشت و همه تصاویر گرفته شده در حقیقت مربوط به یکی از استودیوهای هالیوود بود. (فیلمی را که در خود هالیوود در این زمینه ساخته شد، یادتان هست؟)
ولی تصاویر جدیدی که از سطح ماه گرفته شده و آثار فرود فضاپیماهای آپولو و همچنین ابزار به جا مانده فضانوردان در آنها به خوبی پیداست، نشان می‌دهند که این توطئه هم توهمی بیش نبوده است.
به گزارش نیوساینتیست، این تصاویر توسط مدارگرد اکتشافی سطح ماه (lro) و در بازه زمانی کمتر از یک ماه پیش گرفته شده‌اند. ریچارد وندراک، از دانشمندان پروژه مدار گرد ال.آر.او در مرکز پروازهای فضایی گدارد ناسا به خبرنگاران گفت: «من فکر می‌کنم این اولین بار است که ابزارهای فضانوردان ماموریت‌های آپولو توسط کسی غیر از خود آنها دیده شده است».
مایکل وارگو، دانشمند ارشد بخش سطح ماه در مرکز فرماندهی ناسا می‌گوید: «این فقط یک نگاه اجمالی بود. این‌ها تازه اولین تصاویر از عکس‌هایی هستند که خواهید دید، از این به بعد آنها فقط در راه بهتر شدن گام برمی‌دارند».
نزدیک و نزدیک‌تر
ال.آر.او در روز 18 ژوئن / 28 خرداد و به عنوان اولین پیشاهنگ ناسا در راه بازگشت به کره ماه به فضا پرتاب شد. این کاوشگر به دنبال نواحی مناسب برای فرود انسان و شواهدی از وجود آب و یخ در سطح ماه می‌گردد و تاثیرات تشعشعات فضایی بر بافت شبیه سازی شده بدن انسان را نیز می‌آزماید.
ال.آر.او. در حال حاضر حول ماه و در یک مدار بیضوی بزرگ حول قطب‌های ماه می‌گردد و از قطب جنوب آن در فاصله تقریبی 30 کیلومتری می‌گذرد و هنگامی که به قطب شکال می‌رسد این فاصله به 200 کیلومتر می‌رسد. هنگامی که ابزارهای مدارگرد تنظیم شدند، موتورهایش را به کار می‌اندازد و وارد مدار دایروی شکلی می‌شود که تقریبا 50 کیلومتر از سطح ماه فاصله دارد.
نزدیک‌ترین فاصله‌ای که مدارگرد در هنگام گرفتن این عکس‌ها از سطح ماه داشت، 100 کیلومتر بود، که آن هم هنگامی بود که این مدار گرد در حال عکس برداری از محل فرود ماه نورد ماموریت آپولو 16 بود. ولی مارک رابینسون از دانشگاه ایالتی آریزونا به خبرنگاران گفت که دقت عکس‌های بعدی حد اقل دو برابر عکس‌های کنونی خواهد بود، چرا که مدار حرکتی آن تغییر خواهد کرد و به ماه نزدیک‌تر خواهد شد. رابینسون دانشمند ارشد قسمت دوربین کاوشگر در این ماموریت است.
بدون پرچم
ولی حتی با این وجود هم تصاویر بعدی آن‌قدر شفاف نیست که بتواند پرچم ایالات متحده را که در جریان ماموریت آپولو 11 در ماه نصب شد، ثبت کنند و بفهمند که آیا هنوز هم در آن جا قرار دارد یا خیر.
ولی اولین سری از تصاویر گرفته شده فعلی، به وضوح قسمت‌های باقیمانده 5 ماه‌نشینی را که فضانوردان ماموریت‌های آپولو سوار بر آن بر روی سطح ماه فرود آمدند و هنگام پرتاب دوباره از سطح ماه روی ماه جا ماندند، نشان می‌دهند. محدوده‌ای فرود ماموریت آپولو 12 نیز تا یک ماه دیگر عکس‌برداری می‌شود و قسمت‌های باقیمانده از آن ماه‌نورد نیز مشخص خواهد شد). سایه‌های این تجهیزات که هر کدام تقریبا 4 متر طول دارند، نیز در عکس‌های کنونی قابل رویت است.
تصویری که از محل محل فرود آپولو 14 گرفته شده، همچنین رد پای فضانوردان را نشان می‌دهد، این رد پا احتمالا مربوط به زمانی است که آنها حدود 100 متر از محل فرود به سمت جایی که بخشی از تجهیزاتشان افتاده بود راه پیمایی کرده بودند.
به گفته رابینسون تصاویر ال.آر.او. از محل فرود آپولو‌ها چیزی بیشتر از مجموعه‌ای از تصاویر زیبا خواهد بود. دیدن محو شدن آثار و ردپاها در اثر مرور زمان، می‌تواند دامنه فعالیت الکتریکی در سطح ماه را مشخص کند. همچنین می‌تواند دلیل برخاستن خاک از سطح این سیاره را نیز معلوم کند، پدیده‌ای که مهندسان باید هنگامی‌که پایگاه‌های بعدی انسان را در ماه طراحی می‌کنند، در نظر بگیرند؛ چرا که ممکن است این گرد و خاک بر سلامتی فضانوردان تاثیر بگذارد.
شمارش دهانه‌های برخوردی که از زمان ماموریت‌های آپولو تا کنون شکل گرفته‌اند نیز می‌تواند اطلاعات بیشتری از مقدار برخوردها به سطح ماه به ما بدهد.
ماه‌نشین‌ها
تصویر سمت چپ به وضوح ،ابزاری را نشان می‌دهد که نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در 20 جولای 1969 / 30 تیر 1348 سوار بر آن بر سطح ماه فرود آمدند. اما در پاییز که ال.آر.او در مدار نهایی قرار بگیرد، می‌تواند تصاویری به مراتب بهتر و پرکیفیت‌تر از آن‌چه می‌بینید، تهیه کنید. وضوح تصویر ماه‌نشین ایگل حداقل 2 برابر خواهد بود.
تصویر راست نیز ماه‌نشین فالکون را نشان می‌دهد که فضانوردان آپولو 15 با استفاده از آن بر ماه فرود آمدند. فضانوردان آپولو 15 که 30 جولای 1971 / 8 مرداد 1350 بر ماه گام نهادند، نخستین فضانوردانی بودند که با استفادهاز خودروی ماه‌نورد روی ماه حرکت کردند.
آپولو
موقعیت خورشید در آسمان ماه برای تهیه این تصویر، بسیار مناسب بود؛
طوری‌که در نگاه اول می‌توان ماه‌نشین آنتارس (نام لاتین ستاره قلب‌العقرب) را که در ماموریت آپولو 14 استفاده شد، تشخیص داد. در سمت چپ این ماه‌نشین می‌توان ردپاهای برجامانده از چهل سال پیش را تشخیص داد.
رد پای چهل ساله
این تصویر جزئیات بیشتری را به نمایش گذاشته است. ردپاها، محل فرود آپولو 14 را به ابزارهای علمی که فضانوردان اندکی دورتر نصب کرده‌اند، متصل می‌کند. این ابزار، شامل چند ابزار شناسایی ساختار داخلی ماه و همچنین، مجموعه آینه‌هایی است که چهل سال است برای اندازه‌گیری دقیق فاصله زمین تا ماه استفاده می‌شود. فضانوردان با استفاده از تلسکوپی غول پیکر، پرتوهای لیزر را به این آینه می‌تابانند و تقریبا 2 ثانیه بعد، بازتاب آنها را دریافت می‌کنند. در طول این چهل سال، دانشمندان متوجه شده‌اند که ماه هر سال حدود 3 سانتی‌‌متر از زمین دورتر می‌شود که مهم‌ترین عامل آن، پدیده جزر و مد در زمین است.
آخرین ماموریت‌ها
ماه‌نشین اوراین که در ماموریت آپولو 16 استفاده شد، در 21 آوریل 1972 / 1 اردیبهشت 1351 در منطقه‌ای مملو از گودال‌های برخوردی فرود آمد.
اما ماه‌نشین چلنجر که در آخرین ماموریت سفر به ماه استفاده شد، فضانوردان آپولو 17 را در 11 دسامبر 1972 / آذر 1351 بر ماه نشاند. تنها مسافر زمین‌شناس ماه، هریسون اشمیت نیز در این ماموریت به همراه فرمانده یوجین کارنن حضور داشت. این دو با طی 30 کیلومتر، رکورد حرکت در ماه را شکستند و همراه با 110 کیلوگرم نمونه‌های خاک و سنگ از ماه به زمین بازگشتند.
منبع:خبر آنلاين
