همه چیز درباره جودو.....

هنر رزمی جودو که بر خاسته از ژاپن است جزء هنر های رزمی مثل کاراته ، تکواندو و کونگ فو می باشد با این وجود بسیار متفاوت از سایر هنرهای رزمی می باشد چرا که در آن مشت زدن و لگد زدن در مسابقات ممنوع است ..


هنر رزمی جودو که بر خاسته از ژاپن است جزء هنر های رزمی مثل کاراته ، تکواندو و کونگ فو می باشد با این وجود بسیار متفاوت از سایر هنرهای رزمی می باشد چرا که در آن مشت زدن و لگد زدن در مسابقات ممنوع است .
جودو هنری رزمی است که اساسا گلاویز شدن در آن زیاد بوده و هدف آن زمین زدن ، گیر انداختن ، مهار کردن و حتی از کار انداختن بازوان حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . تاکید اصلی جودو روی توانایی به کار بردن نیروی حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . جودو تنها یک مبارزه فیزیکی نمی باشد بلکه یک مبارزه فکری نیز هست بدین گونه که یک جودو کار موفق باید قادر باشد حرکات حریف را از قبل پیش بینی کرده و با عکس العمل خود پاسخ مناسبی به آن بدهد .
ابسیاری از افراد جودو را از سنین خردسالی و در سنین ۵ یا ۶ سالگی شروع می کنند و برخی این هنر را تا سنین بالا و در حدود سنین ۶۰ یا ۷۰ سالگی ادامه می دهند . جودو باعث بهبود سطح آمادگی عمومی بدن همراه با افزایش قدرت بدنی می شود . در برخی افراد جودو باعث به وجود آمدن حس اعتماد به نفس ، نظمی درونی و خویشتن داری می شود که همگی آنها مهارت های لازم در زندگی می باشند . پدر و مادر ها اغلب این ورزش را دوست دارند چرا که این ورزش به کودکان آنها انضباط و احترام می آموزد . این ورزش علاوه بر اینکه باعث حفظ آمادگی و آراستگی هنر آموزش می شود مهارت های دفاع انفرادی خارق العاده ای را نیز به همراه دارد .
مسابقات جودو برای کسانیکه مایل به مبارزه هستند هر هفته در سطح محلی ، منطقه ای ، کشوری و بین المللی برگزار می شود . جودو ، ورزشی است که تغییرات در آن وجود ندارد یعنی اینکه تمرینات و مبارزه به این ورزش در همه نقاط دنیا به یک طریق صورت می گیرد .
جودو اولین هنر رزمی بود که به دلیل شهرت جهانی آن برای اولین بار در المپیک توکیو در سال ۱۹۶۴ وارد بازیهای المپیک شد . در حال حاضر در حدود ۱۷۵ کشور در این رقابت ورزشی حضور دارند و این امر باعث شده تا این ورزش در بازیهای المپیک تبدیل به دومین ورزش جنجال بر انگیز شود .
● تاریخچه جودو
منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو می باشد . لغت جوجیتسو در قرن ۱۶ میلادی در ژاپن به وجود آمد . این کلمه به همه هنرهای رزمی که با دست خالی انجام می گرفت اطلاق می شد . جودو قبل از آنکه در المپیک سال ۱۹۶۴ به عنوان یک رشته ورزشی پذیرفته شود سیستمی از دفاع شخصی بود که توسط جیگوروکانو بنیانگذاری شده بود .
جودو ریشه در هنرهای رزمی سامورایی دارد که با دست خالی مبارزه می کردند و بر اساس دست به یقه شدن می باشد .
در ژاپن اسم های زیادی برای هنرهای رزمی که بدون وسیله و با دست خالی انجام می گیرد وجود دارد . از میان آنها می توان به توریتی ، واتسو ، یاوارا ، گوگوسوگو ، تایوتسو و کمپو اشاره کرد .
در سال ۱۸۸۲ استاد جوانی به نام جیگوروکانو باشگاهی را برای آموزش هنر رزمی خود به وجود آورد . وی نام این باشگاه ( یا مدرسه ) را باشگاه کودوکان و نام هنر رزمی خود را جودو نامید . همانگونه که جوجیتسو به معنای هنر ملایمت است جودو نیز به معنای روش ملایمت می باشد . آقای کانو می خواست با انتخاب این کلمه نه تنها به شاگردانش هنرهای رزمی عالی را نیز بیاموزد .
هدف ورزش جودو پرتاب کردن ، گیر انداختن ، خفه کردن و قفل مفصل حریف به منظور تسلیم کردن وی می باشد . در این ورزش ضربه مشت و لگد وجود ندارد و همین باعث تمایز این ورزش با بسیاری دیگر از هنرهای رزمی شده است . حتی زمانی که فرد جودو را به عنوان دفاع شخصی فرا می گیرد چگونگی دفع مشت ها ، لگد ها و سلاح ها را با پرتاب کردن ، خفه کردن و قفل های مفاصل می آموزد . این ورزش اگر به درستی تعلیم داده شود یکی از بهترین روش های دفاع شخصی می باشد .
بزرگترین ارزش جودو در تاکید آن روی ملایمت و اعتدال به عنوان یک روش است .
جودو به شخص می آموزد که از درگیری پرهیز کند و به دنبال معتدل ترین راه حل برای همه درگیری ها باشد .
اولین مزیت جودو ایجاد آمادگی جسمانی فوق العاده در فرد است . از این طریق فرد می تواند هم انعطاف پذیری و هم قدرت بدنی خود را بالا ببرد . تمرین فنون مربوط به جودو باعث می شود بدن قوی تر شده و مقاومت دستگاه های قلبی _ عروقی بیشتر گردد .
هنر آموزان جودو می توانند قدرت تمرکز خود را بالا برده و دارای حافظه قوی شوند . این قابلیت ها نه تنها در تمرین جودو تاثیر دارند بلکه در تحصیل و در شغل افراد نیز تاثیر مثبت دارند . هنر آموزان از طریق تعلیم ذهنی جودو یاد می گیرند چگونه در زیر فشار های زندگی آرامش خود را حفظ کنند . این توانایی در همه چیز از رانندگی گرفته تا امتحان و از کسب درآمد گرفته تا ارتقاء سطح زندگی و غیره تاثیر مثبت دارند .
ضروری ترین وسیله برای آموزش جودو تشک جودو می باشد . تشک جودو باید به اندازه کافی ضخیم باشد تا در موقع پرت شدن حریف صدمه ای به وی نرسد . همه فنون جودو را می توان روی تشک انجام داد توجه داشته باشید که هرگز با کفش روی تشک جودو نروید زیرا ممکن است نوک کفش شما بلوک های کوچک تشک را از جا بکند و یا چیزهای دیگر از کف کفش شما به تشک بچسبد در نتیجه پا یا بدن افرادی که روی تشک تمرین می کنند را مجروح سازد .
وسیله دیگری که برای آموزش جودو لازم است جودوگی یا همان لباس جودو است . انواع مختلفی از این لباس ها مورد استفاده قرار می گیرند لباس جودو باید به اندازه کافی ضخیم باشد تا در موقع کشیده شدن پاره نشود . نام ژاکت جودو اوواگی و نام شلوار جودو زوبون است .
جودو کار باید طرف چپ لباس را روی طرف راست آن گذاشته و با کمربند ( ابی ) آن ار محکم کند همان گونه که قبلا گفته شد رنگ کمربند نشان دهنده رتبه جودو کار است . کمربند باید محکم باشد و به آسانی پاره نشود .
همچنین یک ترازوی ماشینی (یا یک باسکول ) در باشگاه جودو مدرن لازم است . هر چند در برابر یک حریف ماهر مهارت بالا ضروری است ولی قدرت بدنی بالا و توسعه یافته حرف اول را در برد و باخت می زند
یه باور غلط در مورد جودو هست که می خوام در موردش حرف بزنم...خیلی ها فکر می کنند توی جودو ضربات مشت و لگد وجود نداره.در صورتی که این حرف ۱۰۰%اشتباهه....توی جودو ضربات مشت و لگد به تمام نقاط بدن وجود داره اما استفاده از اونها توی مسابقات ممنوعه.چون استفاده ازس خطرناکه.حتی یک سری تکنیک ها مثا کانی باسامی یا قیچی با اینکه مشت و لگد هم نیست اما زدنش توی مسابقه ممنوعه.چون باعث شکستن هر دو زانوی حریف میشه.یکی دیگه از این تکنیک ها جوجی کاتامه پرنده هست .چون قالبا زننده تکنیکی نمی تونه این حرکت رو کنترلی انجام بده و باعث شکستن گردن حریف می شه.
▪ سین سی: استاد جودو
▪ دوجو: زمین جودو
▪ یوکه: کسی که فن روی او اجرا می شود
▪ توری:اجرا کننده فت
▪ شیدو:اخطار
▪ کوکا...یوکو....وازاری...ایپون: امتیاز های جودو
● سیستم رده بنی کمربندها
ستاد کانو (بنیانگذار جودو) برای مدرنیزه کردن باشگاه خود سیستم رده بندی کمربند ها را به وجود آورد . وی این درجه ها را به دو سطح تقسیم کرد : سطح کیو و سطح دان .
کیو معمولا به معنای کلاس است و اشاره به آموزش مقدماتی یا تدارکاتی دارد . افرادی که در سطح کیو هستند به مودانشا معروف هستند یعنی "افراد بدون درجه" . دان به معنای درجه یا رتبه است و درجه های آموزش را نسبت به آن می سنجند . استاد کانو با توجه به وجود ۱۲ پایه در باشگاه ها ۱۲ درجه را برای کمربند ها به وجود آورد . وی هرگز بالاتر از دان ۱۰ را به کسی اعطاء نکرد . از این رو درجه دهم بالاترین درجه ای است که در جودو اعطاء می شود . افرادی که در سطح دان هستند به یودانشا معروف هستند یعنی "افراد دادای درجه" .
زمانی که جودو برای اولین بار به ایالات متحده آمد و شهرت جهانی یافت گرفتن کمربند مشکی تبدیل به یک هدف آرمانی شد . و این بدان علت بود که برای بسیاری کمربند مشکی به معنای استاد مطلق در مبارزه بود . بسیاری بر این باور بودند که کسی دارای کمربند مشکی است شکست ناپذیر است . هر چند ژاپنی ها این گونه فکر نمی کردند .
کمربند مشکی نمادی از دانش یادگیری و همانند دیپلم است . واژه شودان که اولین درجه کمربند مشکی است به معنای "فرد مبتدی" می باشد . از این رو فردی که کمربند مشکی را گرفته در حقیقت به اندازه کافی تعلیم دیده است تا به عنوان هنر جوی جدی و مصمم محسوب شود . هدف از آموزش در هنر رزمی جودو تعلیم و توسعه مقررات جهت شرکت در تمرینات روزانه جودو است .
کمربند مشکی نمادی از سخت کوشی و انظباط است . شخصی که دارای کمربند مشکی است باید همانند یک جودو کار واقعی رفتار کند یعنی دارای شخصیتی معتدل بوده و با دیگران در صلح و صفا زندگی کند . کمربند مشکی همچنین سنبلی از رشد کامل فرد از طریق جودو می باشد.
● خفه کردن با دست لخت
این یه تکنیک ساده و بسیار کار آمده.....اول بگم که تکنیک های انسداد مسیر تنفسی بسیار خطر ناکند و توی ۴-۵ ثانیه حریف رو می کشند پس اصلا برای شوخی نیست......لازم هست کسی که تکنیک روش اجرا می شه(یوکه)به محض احساس خفگی با دست به بدن اجرا کننده (توری)بزنه.
پشت یوکه قرار بگیرید و دستتون رو از دور گردنش به سمت دیگر ببرید طوری که آرنجتون بغل گردن یوکه باشه و ساعدتون دقیقا روی خر خره یوکه باشه(مهمترین قسمت همینه تیغ ساعد روی خر خره)حالا کافی هست با کف اون یکی دستتون کف همون دستی که دور گردن هست رو بگیرید و فشار بدید....در همین حال سینتون رو به پشت حریف بچسبونید و سرتون رو بغل سر حریف بگذارید و به سمت عقب دستتون رو بکشید.
این تکنیک به دلیل فشار روی خرخره باعث شکستکی اون می شه و در بهترین حالت در ۳ ثانیه حریف بیهوش و در ثانیه ۴-۵ باعث مرگ میشه.

اصطلاحات جودو




اصطلاحاتی که رای شرح یک عمل و یا هنر استعمال می شود دینهایت حائر اهمیت است یک یا دو کلمه می تواند بیان کننده یک عمل باشند که زمانی طولانی برای تشریح لازم است آشنایی با اصطلاحات آموزشی را برای جودوکاران آسان می نماید .

سن سی : استاد یوکو : پهلو اوسای کمی : نگهداشتن حریف در خاک به پشت
جودوکی : لباس جودو یوشیرو: پشت توکه تاته هایی از اوسای کمی ری : احترام متقابل
اود : آرنج هانته ای : تقاضا برای مشورت تاتامی : تشک مخصوص جودو
هیزا : زانو هیکی واکه : مساوی شی آی : مسابقه

ما : جلو جودوکا : دانش آموز در حال آموزش جودو
مکست : تمرکز فکر تری : اجرا کننده فن ( حمله کننده) اوکی – تری : کسی که فن روی او اجرا می شود
کیلو : درجه آی – کی – دو : دفاع شخصی سوهاما: توقف مسابقه بدون حساب زمان چ
چوئی : تذکر کوکا: کمترین امتیاز ماته : صبر کنید ، مسابقه را با حساب زمان متوقف کنید
شیدو : توجه یوکا : امتیاز برتر بر کوکا کی کوکو: اخطار

وازاری : امتیاز برتر بر یوکا ( نیم امتیاز ) هانسوکاماکه : محرومیت از مسابقه
ئی پی : ضربه فنی ( 2وازاری برابر پایین ) مائی تا : تسلیم می شوم
گاچی : برنده * جیکان : نگهداشتن وقت * یونشی : ادامه دهید

اصول و الفبای جودو :

پایه و اساس جودو عبارتند از نحوه صحیح گرفتن یقه و آستین ، انواع افت ،و نفوذ در گارد حریف می باشد

طرز گرفتن یقه و آستین : به نحوه گرفتن یقه و آستین باید شکلی باشد که ذکر می شود ، یعنی شصت دستی که آستین را می گیرد به طرف خارج و شصت دستی که یقه را می گیرد داخل یقه قرار می گیرد در گرفتن یقه و آستین جودوکار آزاد است که بهر شکل دیگری که مایل باشد یقه و آستین را بگیرد مگر در مواردی که در آیین نامه ممنوع گردیده . مثل گرفتن لبه آستین و یا انگشت دست را در لبه آستین انداختن علت آموزش این نحوه گرفتن یقه و آستین به خاطر این است که بهترین فرم گرفتن تشخیص داده شده و حریف براحتی نمی تواند آستین و یقه خود را آزاد کند
انواع افت : نحوه سقوط جودوکار را ( اورکمی ) یا افت و یا سقوط امن می نامند به نظر من زیباترین نام همان صقوط امن می باشد زیرا جودوکار با قراگیری آناندرصد آسیب پذیری را که به حداقل ممکن می رساند و عبارتند از افت پشت ، افت چپ و راست ، غلط ( کمپواوکمی ) و افت جلو می باشد

افت پشت ک افت پشت را می توان در حالت نشسته ، سه پنجه و ایستاده انجام دادن که به آموزش آن در حالت سر پنجه اکتفا می کنیم روی سر پنجه نشسته سر را کاملا به سینه چسبانده و به آرامی با سن را جای پاهای خود آورده و قبل از تماس پشت با تشک دستها را به طور کامل به طوری زمین می زنیم که :

1) کف دست ها با زمین تماس پیدا کند
2) زاویه بین دست ها و بدن حدود 45 درجه باشد در صورتی که زاویه از این حد کمتر و یا بیشتر باش دفشار وارد به پشت را نمی توان کنترل کرد .
3) سر باید کاملا کنترل شود و همانطریکه به سینه چسبیده باقی بماند لق بودن سر بسیار خطرناک است و در اثر تماس با تشک و با زمین احتمال ضربه مغزی زیاد می باشد
4) پاها را به طور کاملا کشیده به هم چسبیده بالا آورده و به طوریکه با بدن زاویه 90 درجه بسازد نباید پاها را بهدی بالا آورد که با سن از زمین بلند شود.

افت چپ و راست : این افت از چپ و راست انجام می شود که ما به شرح آن از طرف چپ می ردازیم :

1- دست چپ را کاملا کشیده در امتداد شانه و موازی با زمین قرار می دهیم
2- سر را به طرف شانه راست گردانده و کاملا چسبیده به شانه تا آخرین مرحله سقوط نگاه می داریم
3- پای چپ را بلند کرده و دست چپ را روی سینه جمع و روی پای دیگر گردش به راست می کنیم
4- روی پهلوانت کرده و دست چپ را به طور کامل در حالت کشیده قبل از تماس پهلو با تشک به زمین رده به طوری که کف دست با تشک تماس نماید و زاویه بین بدن و دست حدود 45 درجه باشد .
5- پاها را به هم چسبیده و کشیده بالا آورده و هنگامی ک زاویه با بدن 90 درجه شد به اندکی سمت پهلویی که روی آن افت انجام شده منحرف می کنیم
غلط ( کمیواوکمی ) : غلط با پشتک کاملا فرق دارد و این عمل روی پهلو انجام می شود نه روی پشت حرکت غلط را می توان از چپ به راست انجام دا د که به آموزش آن از طرف چپ می پردازیم : پای جلو روی یکی از زاویه های قاعه قرار گرفته و پای دیگر رو راس و یک دست در روی زاویه دیگری از قاعده . اکنون سر را کاملا به شانه ای که دستش در زاویه قاعده می باشد .

جای پای چپ
جای دست چپ جای پای راست
چسبانیده پای جلو از زانو شکسته و پای عقب کاملا کشیده می باشد دست دیگر را از روی خط میانه یعنی وسط قاعده مثلث به طرف راس حرکت دده تا شانه با تشک تماس پیدا نماید و عمل غلط انجام پذیرد باید توجه داشت که هنگام سقوط و وضعیت یا تغییر نکند یعنی بعد از انام ، پای عقب کشیده و پای جلو به حالت جمع باقی می ماند در هنگام سقوط نکات زیر باید رعایت شود :

1- دو پا و یک دست هم زمان با هم به زمین به خورند
2- پاها روی یکدیگر نیفتند
3- پاشنه پا به زمین نخورد که به چشم اسیب برساند
4- پایی که کشیده بود کمی جمع می شود و کنار خارجی پا با تشک تماس پیدا می کند نه کف پا
5- دستی که زمین می خورد ( دست چپ ) کاملا کشیده باشد و طوری زمین بخورد که کف دست با تشک تماس پیدا نموده و با بدن زاویه 45 درجه بسازد

نفوذ در گارد حریف : یکی از اصول اساسی جودو ، نفوذ در گارد حریف می باشد که اصطلاحاتی از قبیل کشش ، داخل فن رفتن ، از آن خود کردن را در مورد آن به کار می برند از هر دو طرف می توان در گارد حریف نفوذ کرد برای اینکه کاملا ، علاقه مندان به کشش آشنا شوند اول به شرح وضعیت بدون گرفتن یقه و آستین می پردازیم : 1- دو حریف روی وی یکدیگر ایستاده 2- پای راست خود را جلو پای راست حریف و داخل آن قرار می دهیم 3- پای چپ خود را جلوی پای چپ حریف قرار می دهیم و این نحوه نفوذ در فن می باشد
اکنون این عمل را با گرفتن یقه چپ و آستین راست حریف انجام می دهیم و با کشیدن حریف به طرف بالا و فشار باسن بر شکم حریف را حایکن میکنیم باید توجه داشت که نباید بین شما و حریف فاصله ای اشد بلکه باسن کاملا چسبیده به شکم حریف می باشد ایجاد فاصله عمل کشش را مشکل ولی نتیجه را مشکل ولی نتیجه می سازد

ترکیب کمر بند و کیو در جودو :



1- کمر بند سفید : کیوه 1
2- کمر بند زرد : کیو 9 و 8
3- کمر بند سبز : کیو 7و 6
4- کمر بند بنفش : کیو 5و4
5- کمر بند قهوه ای ک کیو 3و2
6- کمر بند سیاه : ازدان 1 تادان 6
6- کمر بند قرمز و سفید : دان 7 و8
7- کمر بند قرمز : دان 9 و 10

شرح انجام چند حرکت جودو :




( ساسائی – ستودی – کمی – آشی ) : تکنیک بسیار کاری و مؤثر می باشد و زمان اجرا موقعی است که پاهای حریف جفت و یا وزن روی پای لو باشد در را جه ای این تکنیک سینه اجرا کننده کاملا راست است و کشش دو مرحله ای می باشد مرحله اول به طرف خود تا حریف مجبور شود که روی سر پنجه های خود بلند شود آنگاه با قرار دادن پک پای خود کنر پای حریف جهت کشش را تغییر می دهیم .


(هیزا – گروما ) : از تکنیک های پا می باشد و کارایی آن به اندازه ساسائی و یاد – آشی – باری نمی باشد بهترین زمان اجرای آن هنگامی است که حریف یکی از پاهای خود را جلو گذاشته وزن خود را روی آن انداخته باشد در این زمان پا را در پشت قفل زانوی پای جلو انداخته و به طرف خود فشار می آوریم تا زانوی حریف خم شده و با کششی که با دست های خود به حریف می دهیم حریف متنزلزل شده و به زمین می افتد .


( د – آشی – بارای) : تقربیبا مانند ساسائی می مانند منتهی ضربه را به پشت پای حریف و جهت کشش را به پهلو می دهید


( اکی – گوشی ) : در این تکنیک از قفل دست و فشار به کمر استفاده می شود فنی قابل اجرا می باشد ولی بعد از قفل دست نیاز به سرعت زیاد است چون وقتی دست حریف توسط شما قفل شود خواه نا خواه به حریف نزدیک شده و به راحتی می توالند به شما ساسائی بزند .


( ا- گوشی ) : از تکنیک های ساده می باشدو در آن دست ها و کمر نقش دارند دارای کاربرد نسبتا خوبی می باشد کمر حریف را گرفته داخل گارد حریف می شویم نبودن فاصله بین شما و حریف در اجرا دقیق و سرع فن بسیار مؤثر است آنگاه با دو دست و کمر سه فشار می آوریم تا حریف سقوط کند .

( ا- ست – گاری ) : در زمان ما ایرانیا ن به لنگ بستن مشهور است تکنیک قابل اجرایی می باشد و اکثر جودوکاران قادر به اجرای آن می باشند بهترین زمان اجرا وقتی است که حریف شما را به طرف خود می کشد در این هنگام با برداشتن یک گام بزرگ با پای چپ به طوریکه چند وجبی عقب تر از حریف به زمین گذاشته شود با پای دیگر به پشت حریف ضربه می زنیم 0 به طوریکه ضربه با قسمت پشت مچ پای ما انجام شود ) و با دادن دو کشش مختلف الجهت با دست ها حریف را به خاک می بریم .


( ا- چی – گاری ) : از تکنیک ها خوب ساده و دارای کار برد زیاد می باشد جهت کشش ها و حالات مانند :
1- ست – گاری می باشد فقط در این فن از بین دو پای حریف به پشت پای حریف فشار می آوریم موقعی که در مقابل حریف قرار می گیریم هر کدام از پاهای ما در مقابل یک پای حریف قرار می گیرد در ا – چی – گاری پایی را که پشت پای حریف می گذاریم پشت پای مقابل است و در کو – چی – گاری پشت پایی که مقابل نیست می گذاریم


( سای – ناگه ) : تکنیک کاری و جالب می باشد و کسانی که از این تکنیک استفاده می کنند غالبا امتیازات بالا ماند و ازایی وئی پن را کسب می کند بهترین ومان اجرا هنگامی است که حریف کاملا راست باشد در این حالت دستی را که یقه را گرفته در حالی که یقه را در اختیار داریم زیر یا زوی دستی که آستین آنرا گرفته قرار می دهیم ( مانند حالتی که در هنگام خوابیدن به پشت به جای بالش از دست خود استفاده می نماییم ) و باسن به طرف بالا و با دست ها به طرف پائین فشار می آوریم تا حریف سقوط نماید .


( گو – ست – گاری ) : این تکنیک تفاوت چندانی با ساسائی ندارد در این تکنیک به جای اینکه مانند ساسائی در کنار پای حریف بگذارید و کشش را به کنار بدهید پشت پای حریف می گذارید و جهت کشش را به طرف عقب و جلو می دهید
( کو – واچی – گاری ) : این تکنیک نیز مانند اوچی – گاری است


( ستواری – کمی – گوشی ) : جز تکنیک های ساده جودو می باشد ولی انجام آن در حین مسابقه یا کارکردن سر پا بسیار مشکل و نیاز به مهارت زیاد می باشد با وجود کاری بودن تکنیک کمتر دیده می شود که جودو کاران از آن بتوانند برای انجام این تکنیک از گرفتن دو آستین استفاده می شود که نحوه گرفتن کاملا مشخص است هنگامی که حریف را گرفته کافی است که خود را به سمت جلو خم نماییم فورا حریف سقوط خواهد کرد .

( گوشی – گروما ) : از تکنیک های ساده و قابل اجرا می باشد هما ن طور که در تصویر مشاهده می کنید یک دست دور گردن هلال شده و پارچه سر شانه حریف چنگ زده و دست دیگر َآستین دست را همزمان با هلال کردن دست دور گردن داخل فن رفته و با فشار های دو دست و باسن حریف را سرنگون می کنیم نحوه کشش طوری است که حریف در جلو ما به زمین می افتد


( گوری – آشتی – بارای ) : حریف به پهلو نسبت به ما ایستاده است آنگاه پا را پشت دو پای حریف اهرم کرده و با دو کشش با دست ها به حریف وارد تا حریف سقوط کند .


( تای – اتوشی ) : از تکنیک های ساده جودو می باشد نحوه کشش دارای اهمیت می باشد و برای ورزیده شدن در آن نیاز به تمرین فراوان می باشد کشش از پشت ما بطرف جلو می باشد دستی که آستین را گرفته به طرف پائین و دستی که یقه را گرفته به طرف بالا و فشار باسن به عقب و بالا در حالی که یکی از پاها در جلو پای حریف به طور کشیده اهرم شده است اجرا این تکنیک به سرعت ، زیرکی و مهارت کامل نیازمند است بهترین زمان اجرا هنگامی است که پاهای حریف در امتداد هم و سر و سینه حریف راست باشد


( هارای – گوشی ) : این تکنیک ساده زیبا و بسیار مؤثر می باشد بهترین زمان اجرا هنگامی است که پاهای حریف موازی یکدیگر ، دست و پا و سرعت عمل هر سه نقش دارند که هنگامی که با حریف درگیر هستیم مداخل گارد حریف نفوذمی کنیم آنگاه با اهرم قرار دادن یکی از پاها رد کنارخارجی پای حریف در حالی که کاملا کشیده است اهرم کرده و با پا و دو دست سه فشار به حریف وارد می َآوریم


( اوچی – ماتا) : جز تکنیک های زیبا و مؤثر و کاری می باشد و کاربرد فراوان دارد تقریبا می توان گفت در اکثر حالاتی که حریف بهخود می گیرد در صورت مهارت و سرعت عمل می توان آنرا روی حریف اجرا نمود هنگامی که داخل گارد حریف قرار گرفتیمبا بالا آوردن یک پا در میان دو پای حریف در حالی که پای بالاآمده کشیده و مماس بر کنار داخلی حریف باشد زانو را تاح کشاله ران حریف بالا برده و درحالی که پا را در کنار داخلی پای حریف اهرم نموده و با دو کشش تعادل حریف را بر هم می زنیم ( مهم ) باید مواظب بود که هنگام بالا آوردن چا به بیضه حریف اصالت ننماید


( گو – ست – گاکه ) : این تکنیک چندن کار بردی ندارد و بندرت دیده می شود که جودو کاری از آن بتواند استفاده نماید زیرا تا تکنیک خوب و مؤثری چون ساسائی با کاربرد زیادش وجود دارد کسی به سراغ این تکنیک نمی رود ولی چون دانستن تکنیک و تمرین روی آنها علاوه بر ورزیدگی فرصت های خوبی را به وجود می آورد آموختن آن خالی از فایده نمی باشد نحوه اجرا : فرض کنید کنار حریف طوری ایستاده ایدکه در کنار یکدیگر منتهی صورت ها درد و جهت مخالف یکی از پاهای شما پهلوی حریف می باشد و پاهای شما پهلوی حریف می باشد و پای دیگرتان دور از حریف ، ضربه پا را که به پشت پای حریف می زنید با پای دور تر خود نسبت به حریف و به نزدیک ترین پای حریف نسبت به خود می زنید و دو کشش با دست ها به حریف می دهید تا حریف سقوط کند


( ستوری - گوشی ) : از تکنیک های ساده می باشد که در آن کمر بیشترین نقش را دارد هنگام اجرای تکنیک هنگامی استکه پاهخای حریف جف تو از زانو خم نباشد و خم بودن زانو های حریف اجرای تکنیک را مشکل می کند در حالی که یکی از دست ها را دور کمر حریف هلال می کنیم داخل فن رفته و به کمک باسن و کشش دستی که یقه را گرفته تا حریف سقوط کند


( یوکو – اتوشی ) : زمان اجرا هنگامی است که پاهای حریف جفت و یا وزن خود را روی پای جلو انداخته باشد پای خود را در خارج یکی از پاها در حالت جفت و یا پای جلو گذاشته ، حریف را به طرف خود کشیده و بعد از این که پشت درخاک قرار گرفت جهت کشش را عوض کرده و دو کشش با دست های خود به طرف پایی که کنار پای حریف اهرم شده می دهیم تا حریف سرنگون شود