تاریخچه ووشو و سیستمهای آن

از ووشو:
قدمت ووشو در كشور چين به زمانهاي بسيار دور كه اولين صورت هاي اجتماعات بشري در جوامع اوليه بوجود آمدند ، باز مي گردد . در آن زمان به منظور حفظ سلامتي ، درمان بيماري ها ، افزايش بنيه جسماني و طول عمر و تعليم مهارتهاي نظامي به افراد آن جوامع ، حركاتي ابداع گرديد كه بسط و گسترش آن در طول ادوار مختلف ، به ورزش زيبا و جذاب ووشوي امروزي بدل شده است در حدود پنج قرن قبل از ميلاد ، يك راهب هندي بنام “” بودهيدهارما “” كه با نامهاي ( تامو ) و ( داروماتائيشي) هم از او ياد مي شود ،بقصد اشاعه تعليمات مذهبي ، از هند راهي چين شد . تعاليم راهب تامو شامل مجموعه اي از تمرينات پرهيزگاري و قواعد خشك انضباطي بود كه بواسطه وضعيت جسماني ضعيف ، پيروان وي طاقت تحمل آموزشهاي او را نداشته و بتدريج دچار ضعف و بيحالي مي شدند . لذا تامو حركاتي را براي تقويت بنيه جسماني شاگردان خود ابداع نمود كه به ( 18 حركت دست لوهان ) معروف شد . اين حركات بتدريج گسترش يافته و پايه و اساس سبك هاي ووشو را تشكيل دادند . درطي قرون 14 تا 16 ميلادي چهره هاي برجسته ورزشهاي رزمي بتدريج در معبد شائولين گردهم آمدند و سبك هاي اصلي ووشو را به تقليد از حركات حيواناني همچون پلنگ ، درنا ، مار ، ببر و اژدها بوجود آمدند . ليكن امپراتور وقت كه بتدريج از فعاليت هاي ساكنان اين معبد دچار ترس و نگراني شده و معبد را تهديدي عليه حكومت خود مي ديد ، فرمان انهدام و به آتش كشيدن معبد شائولين را صادر كرد . در لشكركشي امپراتور براي انهدام معبد ، فقط تعداد اندكي از افراد آن توانستند جان سالم از مهلكه بدربرند ، اين واقعه تلخ تاريخي موجب انتشار و اشاعه ورزشهاي رزمي معبد شائولين كه تا آن زمان محفوظ و مخفي مانده بود به ساير نقاط كشور چين گرديد ، هر چند امپراتوران برخي از سلسله هاي حاكم بر كشور پهناور چين تمرينات ورزشهاي رزمي را خطري براي حكومت خود قلمداد نموده و انجام آنرا ممنوع اعلام كرده بودند ليكن امپراتوراني هم بودند كه خود شيفته اين تمرينات بوده و موجبات ترويج آنرا فراهم كرده اند . در دوران سلسله « شانگ » و « ژو » حركاتي از ووشو بوجود آمدند كه براي آموزش سربازان استفاده مي شد و همه ساله در پائيز و بهار مسابقات كشتي خاصي بنام جيائو براي انتخاب سربازان نمونه و اعطاي عناوين افتخاري برگزار مي شد . با ايجاد كاربرد نظامي براي ووشو ، رفته رفته حركات رزم با شمشمير ، نيزه و چوب بوجود آمدند . ظهور گروههاي نمايش كه از طريق نمايش حركات رزمي امرار معاش مي كردند ، خود باعث گسترش هر چه بيشتر ووشو گرديد . دوران سلطنت سلسله هاي كينگ و مينگ را مي توان عصر شكوفايي ووشو به شمار آورد.. در طي سالهاي 1912 تا 1949 سازمانهاي بسياري در چين براي ووشو تشكيل شدند مثل انجمن هنرمندان رزمي و انجمن تربيت بدني و غيره كه در گشترش ووشو نقش مهمي را ايفا كردند . در سال 1928 انستيتو مركزي ووشو توسط دولت جمهوري در نان حينگ تشكيل شد . در سال 1939 نخستين تيم ملي ووشوي چين در يازدهمين دوره بازيهاي المپيك برلين يك مراسم نمايشي اجرا كردند . با تاسيس جمهوري خلق چين ، ووشو بعنوان بخشي از فرهنگ اجتماعي و تربيت بدني مردم در آمده و به طرز چشمگيري گسترش يافت . در سال 1956 انجمن ووشوي چين در پكن تشكيل شد كه با اشاعه حركاتي همچون فرم ساده شده تاي چي چوان ، چانگ چوان ، حركت شمشير پهن و باريك ، نيزه و چوب در سطوح مبتدي ، متوسط و عالي در بهبود همگاني شدن ورزش ووشو ، كمك شاياني كرد . در سال 1958 نخستين پيش نويس (( قوانين مسابقات ووشو )) توسط كميسيون ورزش و تربيت بدني ايالتي گردآوري و تنظيم شد . با راهنمايي هاي همين كميسيون و انجمن ووشوي چين ، انجمن ها ، اتحاديه ها ، مدارس ووشو ، انجمن هاي تحقيقاتي ، تيم هاي آماتوري و حرفه اي در مراكز آموزشي ، محلات ، شهرها و ايالات تشكيل شدند كه شبكه عظيمي از فعاليتهاي جمعي ووشو را به وجود آوردند . تيم ها و انجمن هاي ووشو در برخي از كالج ها و دانشگاهها تشكيل شدند و در برخي از موسسات تربيت بدني ، رشته تخصصي ووشو براي دانشجويان رشته ليسانس و فوق ليسانس داير گرديد . در سال 1984 درجه استادي ووشو توسط مجلس ايالتي تعيين شد . با تصويب دولت چين در سال 1986 ( انستيتو تحقيقات ووشوي چين ) تشكيل و بعنوان عاليترين مرجع ، هدايت تحقيقات فني و آكادميك در زمينه ووشو را بر عهده گرفت . دولت چين با برپايي تورنمت هاي متعدد بين المللي ، ورزش سنتي خود را هر چه بيشتر به جهانيان معرفي كرد و در سال 1987 نخستين دوره مسابقات آسيايي ووشو در يوكوهاماي ژاپن برگزار و فدراسيون آسيايي ووشو ( WFA ) تاسيس گرديد . دومين دور مسابقات آسيايي ووشو به سال 1989 در هنگ كنگ برگزار شد و در سال 1990 و طي يازدهمين دوره بازيهاي آسيايي پكن ، اين ورزش رسما بعنوان يك رويداد رقابتي و بين المللي معرفي گرديده و فدراسيون جهاني اين رشته به نامتشكيل و فعاليت خود را آغاز نمود . اولين دوره مسابقات بين المللي اين رشته در سال 1991 بر پا شده و دوره هاي بعدي اين مسابقات هر دو سال يكبار برگزار مي گردد. حرکات ووشوي چيني از چند ديدگاه قابل بررسي مي باشد: - گسترش جغرافيايي  سيستم حرکات سخت و نرم  تمرينات فرم و مبارزه آزاد  گسترش جغرافيايي رشد و گسترش ووشو در نقاط مختلف كشور چين تحت تاثير شرايط اقليمي و جغرافيايي قرار گرفته و بسته به شرايط اقليمي تكنيكهاي مختلفي را در خودبسط و پرورش داده است ، كه اصطلاحا به سبك هاي شمالي و جنوبي معروف شده اند . 1_ سبكهاي شمالي چين : سرزمين هاي شمالي چين بيشتر بصورت جلگه ودشتهاي و سيع و هموار است و بنابراين مردم اين سرزمين ها امكان اجراي حركاتي باز همراه با دويدن ، پرش جهش ، معلق زدن و غيره را در اختيار داشته اند . لذا تكنيك ها و سبك هايي كه در اين مناطق رشد و توسعه پيدا كردند داراي ويژگيهايي هستند مثل حركات باز ، سريع ، چابك و پر قدرت ريتم واضح ، ضربات بلند دست و پا ، دويدن ، جهش ، معلق زدن و غيره . همچنين حركات متعددي با استفاده از سلاحهاي كوتاه و بلند در اين مناطق بوجود آمدند . از مهمترين سبكهاي شمالي ورزش ووشو كه اصطلاحا مشت بلند ناميده مي شود مي توان به چانگ چوان اشاره كرد . 2_ سبك هاي جنوبي چين : جنوب چين به جهت شرايط اقليمي و جغرافيايي خاص خود كه بيشتر از رودخانه ها ، جنگلها ، مرداب ها و كوهستانها و در كل از مناطق ناهمواري تشكيل شده است ، حركاتي از ووشو را در خود پرورانده است كه داراي ويژگيهايي مثل : حركات سريع ، اعمال قدرت ، استقرارهاي محكم و استوار و موضع گيريهاي خوب بدن در واكنش به حملات مختلف از هر سو،ضربات بسيار فشرده سريع انفجاري ، ضربات كوتاه ، مشت هاي كوتاه و فريادهاي بلند مي باشد . علت توسعه چنين حركاتي را شايد بتوان با شيوه زندگي مردم سرزمين هاي جنوبي چين مرتبط دانست . اين مردمان بيشتر به كارهايي مثل صيادي و ماهيگيري مي پرداختند و بيشتر اوقات ، منازعات و جنگ هاي آنها برروي قايق انجام مي شد.لذا حركاتي كه نياز كمتري به دويدن و جابجايي داشته باشد مورد توجه قرار گرفت وگسترش پيدا كرد.ازمهمترين سبك هاي جنوبي ورزش ووشو كه اصطلاحا مشت كوتاه ناميده مي شوند مي توان از نانچوان نام برد . سيستم حركات سخت و نرم ( way-chia ) حركات ووشو در دو سيستم حركتي سخت ( با استفاده از قدرت عضلات و مفاصل ) و نرم ( با استفاده از نيروي تنفس و تمركز قواي ذهني ) به اجرا در مي آيند . 1_ سيستم سخت يا خارجي : در اين سيستم بيشتر به حركات و تمرينات عضلاني و قدرتي تكيه شده و آمادگي فيزيكي از اهميت بالايي برخوردار است . اين سيستم را اصطلاحا «وي چيا » مي نامند .حركات اين سيستم كه بصورت دست خالي يا با سلاح اجرا مي شوند آميزه اي هستند از تكنيكهايي مثل ، مشت زدن ، لگد زدن ، پرتاب كردن ، غلبه كردن ، تسليم شدن و حركات يورشي بر اساس قدرت فيزيكي و جسماني كه عمدتا با انقباض عضلات ، اعمال قدرت انفجاري و بعضا فريادهاي بلند همراه است . از سبكهاي معروف اين سيستم مي توان به چانگ چوان و نان چوان اشاره كرد . 2_ سيستم نرم يا دروني : در اين سيستم كه بر پايه نيروي دروني ، ذخيره و كاربرد آن استوار است ، قدرت عضلاني نقش و تاثير چنداني ندارد . انقباض عضلات در كمترين ميزان خود اتفاق مي افتد . از اعمال نيروهاي ماهيچه اي ، افت و خيزهاي تند و خشن و نيز نعره و فرياد خبري نيست . در اين سيستم تمركز تنفسي بدن به فاصله 5 سانتيمتري زير ناف در نقطه اي بنام « تان تين» كه مراكز انرژي حياتي يا ( چي ) معطوف مي شود. اين سيستم را اصطلاحا ني «چيا» مي نامند و از معروفترين سبك هاي آن مي توان به هسينگ آي ، پاكواژان و تاي چي چوان اشاره كرد . از ديدگاه حركتي مي توان تمرينات ووشوي چيني را به چند دسته تقسيم كرد : 1_ تمرينهاي فرم : فرمهاي ووشو كه با سلاح يا دست خالي و يا بصورت مبارزه گروهي تمرين مي شوند آميزه اي هستند از مشت زدن ، لگد زدن ، پرتاب كردن ، غلبه كردن ، تسليم شدن و حركات يورشي كه در مجموعه اي از تمرينات منظم و منطبق بر قوانيني خاص كه الگوهاي مختلفي مركب از حمله و دفاع ، پيشروي و عقب نشيني ، استقرارهاي ايستا و پويا ، تندي و كندي خشونت و لطافت ، نرمي و سختي و غيره تبعيت مي كند. 2_ تمرينات دست خالي ووشو : تمامي هنرهاي رزمي دست خالي اعم از : چانگ چوان ، تاي چي چوان ، نان چوان، پاكواژان ، باجي چوان ، شائولين چوان ، چوجيائوچوان ، دتينگ چوان ، زيانگ زي چوان و غيره همگي به اين طبقه تعلق دارند . تمرينهاي با سلاح ووشو : شامل سلاحهاي كوتاه مثل شمشير پهن و باريك ، سلاحهاي بلند مثل نيزه ، چوب ، سلاحهاي دوتايي مثل جفت شمشير پهن ، سلاحهاي انعطاف پذير مثل شلاق 9 تكه ، چوب 3 تكه و غيره 3_ مبارزه گروهي شامل: مبارزه مسلحانه با يك يا چند سلاح بر عليه حريفي با سلاح ديگر ؛ مبارزه با دست خالي بر عليه حريفي كه از سلاح استفاده مي كند. تمرينهاي مبارزه آزاد ( سان شو ) : حركات اين طبقه عبارتست از هر گونه مبارزه آزاد ما بين دو مبارز كه با استفاده از هوش و ذكاوت و تكنيك ، تحت شرايطي خاص و مطابق قوانيني انجام مي گيرد . __________________

تاي چي چوان ((ووشو))
تای چی یا تای چی چوان (Tai Chi Chuan) نوعی ورزش رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می‌شود.


این ورزش در رده ورزشهای رزمی ملایم (Soft Martial Arts) قرار دارد و باعث می‌شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف‌پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می‌‌کنند.

تمرینات و نرمشهای تای چی چوان با حرکات کند، آرام، و معمولا" به صورت گروهی هنگام صبح انجام می‌‌شوند. متخصصین این ورزش معتقدند که تمرینات تای چی به صورت دسته جمعی، اثر بهتری نسبت به تمرینات فردی آن دارد.

این ورزش چینی در خود کشور چین از طرفداران زیادی برخوردار است، بطوریکه تقریباً تمام پارکهای کشور چین، صبح‌ها مملو از افرادی هستند که در حال تمرین تای چی می‌‌باشند.

فواید تای چی

از فواید عمده تای چی می‌‌توان به تقویت عضلات بدن، انعطاف پذیری نرم عظلات، تمرکز و آرامش فکری (Meditation)، تقویت روحی و عصبی و آموزش دفاع شخصی اشاره کرد.

تحقیقات به عمل آمده نشان می‌‌دهید که تاچی قادر است تا بیماریهای شدید، مزمن و حتی ژنتیکی را درمان کند. برای مثال با تمرین تاچی می‌‌توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می‌‌تواند استرس – که عامل بسیاری از بیماریهاست - را از بین برد.

تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می‌‌تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی و نرمی در تمرینات تای چی باعث می‌شود تا تمرکز فکری بالا رود که این مساله خود به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می‌‌کند.

آمار نشان می‌‌دهد که افرادی که تای چی تمرین می‌کنند کمتر عصبی شده و حتی از دروغ گفتن نیز پرهیز می‌‌کنند.

توصیه می‌شود که این با آموختن این ورزش، هرروز آنرا تمرین کنید. برای آموزش اول لازم است تا با سبک‌های آن آشنا شوید.

سبک‌های تای چی
در تای چی پنج سبک اصلی وجود دارد که از میان آنها برخی سبکهای مدرن نیز بوجود آمده‌اند : - سبک چن (Ch’en) - سبک یانگ (Yang) - سبک وو یا وو هاو (Wo or Wo Hao) - سبک وو یا وو یچاون یو (Wu or Wu Ch’aon yu) - سبک سان (Sun)

فهرست سبکهای بالا به ترتیب ارشدیت آنها هستند. البته ترتیب محبوبیت آنها بدین صورت است: یانگ، وو، چن، سان و وو هاو.

سبکهای مدرن زیادی نیز در این ورزش وجود دارند. برای مثال سبک hybird و offshoots از مهم‌ترین این سبکهای مدرن هستند.

روش هاي حرکت
در تمام طول تمرين تاي چي جچوان بدن بايد آرام و طبيعي باشد0 هرگز نبايد کج و داراي انحناء باشد 0 ذهن هدايت حرکاتي که بايد آهسته، نرم و سبک باشند را به عهده دارد0 حرکات بصورت دوراني يا مارپيچ و بدون استفاده از نيروي شديد، سفتي يا نوسان در سرعت، انجام مي شوند0 با وجود پر تحرکي و سبکي حرکات، انسان يايد همواره کاملا" ثابت باشد و هرگز تمرکز خود را از دست ندهد 0 هماهنگي بدن ضروري است و در انفجارهاي ناگهاني نيرو بايد سريع و بدور از خشکي باشد0 بايد تمام بدن يکپارچه حرکت کند0



تنفس بايد آرام و طبيعي باشد تا، نرم، عميق و متعادل شود0 حرکات و تنفس بايد با هم هماهنگ باشند، هر چند براي اين منظور نبايد تنفس اجباري باشد0



در مبارزه ، تاي چي چوان بر حفظ سکون و انتظار براي حرکت و واکنش در برابر حرکات حريف، تاکيد دارد0 شخص بايد با پيروي از نيروي پيش رونده اش حريف را کنترل کند، و با يافتن نقاط ضعف او و استفاده از حداقل نيرو از راه مهارت و حساسيت زياد نيروي بزرگتر را مغلوب کند اين امر مستلزم، تمرين زياد، ايجاد هوشياري، قضاوت دقيق، عکس العمل هايي سريع و آرامش زياد است0 بعلاوه ، انسان بايد نيرويش را افزايش دهد تا مکمل مهارت و آگاهي در مبارزه باشد0

تاي چي چوان و سلامتي
يکي از دلايل محبوبيت تاي چي چوان در چين و ساير کشورها ارزشهاي درماني آن مي باشد0 تمرين هاي تاي چي چوان که همزمان باعث ورزيدگي ذهن و بدن مي شوند، مغز را تحريک کرده و باعث انگيختگي در بعضي از قسمتهاي آن و موانع حفاظتي در بعضي ديگر مي شوند0 اين امر باعث استراحت ذهن شده، مغز را از برخي هيجانات آسيب زننده ناشي از بيماريها نجات داده و در نتيجه به درمان برخي از بيماريهاي مزمن ناشي از اختلال سيستم عصبي کمک مي کند0



در تاي چي چوان تنفس طبيعي و گاهي شامل تنفس شکمي نيز مي شود0 بنابراين باعث افزايش تنفس، گردش خون و هضم شده، و به آرامي متابوليسم و عملکردهاي خود تنظيم بدن را تحريک مي کند0 بعلاوه در درمان و پيش گيري از اختلالات عصبي، بيماري قلبي، فشار خون بالا، سل، ورم ناي، زخم معده و ساير بيماريهاي مزمن، موثر شناخته شده است0 موارد بيشماري از بهبود بيماري در اثر تمرين تاي چي چوان وجود دارد0(نوشته شده توسط قاسم قيم )

.....حرکات هماهنگ تاي چي جسم و روح را متحول ساخته , در نتيجه کارآئي انسان را در زندگي بالا مي برد و از آنجائي که حرکات آن بسيار آرام مي باشد , باعث ذخيره انرژي شده و به تمرکز ما کمک مي نمايد و باعث افزايش کارآيي فرد در تمامي ابعاد زندگي شخصي و اجتماعي مي گردد . هر فردي با هر سن و سالي مي تواند از آن بهره بگيرد . تا چي به دليل نقش عمده اي که در سلامتي انسان بر عهده دارد , بسيار حائز اهميت مي باشد .

تاي چي چوان , از شاهکار هاي ورزش باستاني ووشو مي باشد . اين ورزش وسيله اي است . براي نگهداشتن وضع بدن در حالت طبيعي و جلوگيري و بهبود امراض . انجام دادن بخشي از اين تمرينات در بيمارستانها و آسايشگاهها تجويز مي شود . تاي چي روي بهبود بيماريهاي مزمن مانند فشار خون , ضعف اعصاب و ناراحتي هاي ريوي اثر دارد . تمرين منظم تاي چي , مي تواند خاصيت ارتجائي نسوج , ششها و ريه ها و حجم تنفسي سينه و ظرفيت تهويه کردن ششها را افزايش دهد و تبادل اکسيژن و دي اکسيد کربن را بهبود بخشد . تمرينات تاي چي همچنان مي تواند استخوانها , ماهيچه ها و مفاصل را قوي بکند . ....

پيش نيازهاي اصلي در تمرين:

با وجود تنوع سبک ها، همگي پيش نيازه اي اصلي و يکساني در تمرين دارند0


استقرار



سر- بطور طبيعي افراشته، بدون نوسان يا کج کردن، ديد رو به جلو، دهان بسته، زبان در تماس با سقف دهان



گردن- افراشته، اما منقبض نباشد تا در هنگام تمرين انعطاف داشته باشد.



شانه ها- راحت، شيب دار، نبايد خميده، عقب کشيده، فرو افتاده يا رو به جلو باشند0



آرنج ها- هميشه به طور طبيعي خم و رو به پايين باشند، هرگز نبايد خشک و بالاتر از کمر باشد0



مچ ها- راحت، هرگز شل نباشد0 هرگز بيش از اندازه خم نکنيد0 تا نيرو بتواند به راحتي به دستها برسد0



سينه- راحت، کمي فرو رفته هرگز به داخل نکشيد و يا بيرون ندهيد0



پشت- افراشته و راحت، هرگز خم نکنيد0



کمر- رو( مايل) به پايين و قابل انعطاف، از جلو يا پشت بيرون نزده باشد0



ستون فقرات- افراشته، بطوريکه بتوان نيم تنه را به طور طبيعي صاف نگاه داشت0



باسن- اندکي به داخل کشيده و بيرون نزده باشد0



کفل ها- صاف تا اينکه نيرو بتواند آزادانه از پاها عبور کند، پيچيده يا بيرون زده نباشند0



پاها- ثابت، محکم، زانوها هميشه اندکي خميده و قابل انعطاف ، آزاد براي چرخيدن و گردش – حرکاتشان نرم، سبک و موزون با توزيع يکسان وزن در آنه

نظريه تنفس تائوئيسم :

تنفس تائوئيسم براي به جريان انداختن صحيح نيروي چي بکار مي دود . در تنفس تائوئيستي , طريقه تنفس معمولي و در ناحيه پائين شکم در زمان دم و بازدم معکوس مي شود . در اين روش به هنگام دم شکم جمع شده و در هنگام بازدم شکم منبسط مي شود . هنرجو در حين انجام تمرينات نبايد تنفس را حبس نمايد و يا با فشار خارج نمايد .

روش عمل : از طريق بيني به آرامي هوا را به داخل ببريد . سپس پايين شکم را به آرامي منقبض ساخته و به بالاي ناف بکشيد . زماني که ششها پر شدند به آرامي نفس را به بيرون بدهيد . عمل دم «يين» و عمل بازدم « يانگ » محسوب مي شود . اين دوبايد با هم به ارامي انجام شوند . همانند دايره ين و يانگ که يکي به ارامي به ديگري تبديل مي شود . در هنگام بازدم به ارامي دان تين و پائين شکم را به خارج فشار دهيد . ناحيه اي که دان تين قرارا دارد : محلي است که انرژي چي تجمع يافته و دوران کوچک از آنجا آغاز مي گردد . با انجام اين تمرين عضلات شکم در ناحيه دان تين به خوبي پرورش يا فته و در هنگام دم و بازدم به اندازه کافي انقباض و انبساط پيدا ميکند. در ابتدا انبساط شکم در حين بازدم ممکن است کمي سخت باشد ولي به تدريج عضلات خواهند توانست تا حداکثر توانايي خود منبسط شده و شکم از ناحيه ناف تا ناحيه شرمگاهي انبساط پيدا کند . هنر جو نبايد با فشار ناحيه دان تين را منقبض سازد بلکه اين کار بايد يه آرامي صورت بگيرد . در اين تنفس از حداکثر ظرفيت ريوي استفاده ميشود. تنفس عميق باعث ميشود که ارگانهاي داخلي بدن با ريتم تنفس تکان خورده و باعث تحرک و تقويت آن ميشود .

نظريه يين ويانگ :

نظريه يين ويانگ يک برداشت اعتقادي است . به عبارت ساده تر دو صفتي هستند که تغييرات سيکلهاي زندگي را مد نظر دارند : تغيراتي که ميتوانند در هر زمينه اي باشند . يين ويانگ همچنين معرف يک نوع روش فکري است که دو قطب هر چيز يا هر وضعتي را در نظر ميگيرد.

يانگ در حقيقت آن قسمت از دامنه يک تپه را نشان ميدهد که درمعرض نور آفتاب قراردارد و روشن است و معرف اين خصوصيات مي باشد : حرارت - فعاليت – روشنايي . علائم مشخصه ظهور فزيکي يانگ به قرار زير ميباشد :

(1) تب هر گونه احساس درد در بدن .

(2) کار زياد و پر کاري بدن .

(3) هر نوع ورم و درد نسوج و بافتها و اعصاب .

تئوري يين و يانگ را ميتوان به صورت يک تصوير کوچک نشان داد که معارف تبادل تاثير گذاري ميان يين ويانگ است . يا هر يک از اين دو مولد ديگري است . يا هر يک از اين دو متضاد ديگري است . يا هر يک از اين دو طرف ميتواند بخشي از يک ديگر را شامل شود . يا هر يک از اين دو ميتواند جايگزين ديگري شود تئوري يين ويانگ حدود 800 سال قبل از ميلاد مسيح طي مدت طولاني در کشور باستاني چين پي ريزي شده اشت .

يين ويانگ از جهان تصوري سياه وسفيد نشان ميدهد . بر پايه اعتقادات « يانگ » معرف خورشيد و « يين » معرف ماه است . اين دو روشني بخش جهان از مشرق ظهور ميکنند و بعد با حرکتي مشهود به سوي جنوب و بعد از آن به جانب غرب مي روند. در طب سنتي « يين ويانگ » در هر شخص حالت متوازن و متعادل دارند و اين با خود انسان است که اين دو نيرويي را که در بدن دارد تحت کننترل خود دراورد. « يانگ » مانند آتش است و شعله هاي آن زبانه کشيده و بالا ميرود و گرما به وجود مي آورد و يين مانند باران فرو مي ريزد خنکي ايجاد ميکند و راکد است .

به اين ترتيب با آنچه گفته شد دو تعبيري که از « يين ويانگ»وجود دارد و سنتي است به عنوان يک سر منشا در تمامي تحقيقات نظري در علوم پژشکي تائوئيستي مورد استفاده بوده و در نتيجه روز و خورشيد همان « يانگ» و شب وماه همان « يين» مي باشد .

در چين باستان ساعتهاي چيني را بر اساس يين ويانگ محاسبه ميگردند .

پنچ ارگان حياتي بدن انسان «يين » هستند. اين پنچ ارگان عبارتند از : کبد , قلب , طحال , ريه ها , کليه ها وشش . موارد دروني ديگر يانگ هستند , که عبارتند از : مثانه, کيسه صفرا , روده دراز و ياريک , معده , ....

ذر طب قديم وکلاسيک چين , «يين و يانگ » به طور دائم و لا ينقطع در بدن انسن در حال حرکت هستند . در مورد حيات , چها رتحول تشخيص داده شده است , که عبارتند از : تولد زندگي , بيماري ومرگ . د رعهد باستان در رساله ها و نوشته ها از زنجيره اي بودن اين چهار تحول سخن گفته شده است .

يين , کلمه چيني يين, د راصل براي نشان دادن آن سوي تپه اي به کار مي رفته که در تمامي طول سال , از خورشيدو آفتاب محروم بوده است . اين واژه با خصوصياتي از قبيل, سرما , انفعال , تاريکي و درون گرايي ارتباط دارد و علائم ظهور آن به شرح زير است :

(1) احساس سرما در بدن .

(2) پرکاري بدن .

(3) هر گونه افت نسوج .

اين طبقه بندي در مورد « يين و يانگ » نمي تواند امري مطلق به حساب آيد , و در موقع به کار بردن اين لغات بايد دقت کرد تا کاملا به موضوع مورد نظر مربوط باشد .

«يين و يانگ » به اتفاق يگديگر را خلق مي کنند . براي مثال : در طب سنتي گفته مي شود , که انرژي ((چي )) از خون ساخته ميشود . «يين » و خون به وسيله انرژي « يانگ» به جريان افتاده و به جلو مي رود .

انرژي آسمان يانگ ناب است , انرژي زمين نيز يين ناب است . خود انرژي و نفس يا (دم ) يانگ است . شکل و قالب ونيز ماده , يين است . اندرون انسان يين و ظاهر انسان يانگ است . نيرو و قدرت يانگ است . تغذيه يين است . در خوراکيها و نباتات نيرو زا و نيروبخش, يين و يانگ نيز حضور دارند . در بوها آنچه قويتر است , يين است و آنچه سبکتر است , يانگ به حساب مي آيد . در طعم ومزه ها , ترشي وتلخي , يانگ , شيريني و خنثي و بي طرف , تندي , شوري , يين است .