رقابت خودروسازی با چيپس و پفک نمکی!اما نکته در اینجا است که با وجود اثبات این امور اشتباه به ظاهر درس عبرت نشده و همچنان شاهد فشارهای بسیاری از نمایندگان به خودروسازان برای احداث خطوط تولید خودرو در حوزه های انتخابیه آنها هستیم.
عصرایران - طی سالهای اخیر هر از گاهی اخباری مبنی بر راه اندازی خط تولید خودرو در شهر و یا استانی منتشر می شود. در بسیاری از این موارد دیده شده است که این اخبار بیشتر به نقل از نمایندگان آن شهرها در مجلس شورای اسلامی بوده و البته این موضوع همواره ذهن بسیاری از مخاطبان را به خود مشغول می کند.
به نظر می رسد احداث خط تولید خودرو در تمام شهرهای ایران به یک آرزوی بزرگ برای نمایندگان محترم مجلس تبدیل شده و بسیاری از آنان همواره در تلاش برای تحقق این هدف هستند. در ديد خوشبينانه اين اصرارها جنبه تبليغاتي ندارند. چه بسا در این مسیر از تمام امکانات موجود نیز بهره گرفته و اغلب نیز فشارهای سیاسی را به مدد می گیرند. حال سوال اینجاست که آیاتحقق چنین هدفی برای خودروسازان کشور موجود است؟
ظاهراً ساير صنايع توان توسعه و يا حتي سرپا نگهداشتن خود را هم ندارند و تنها صنعت خودرو به عنوان صنعت فعال توانسته است با فائق آمدن بر مشكلات متعدد از جمله تحريم به رشد خود ادامه دهد.
طبیعی است که هرگونه سرمایه گذاری جدید در صنعت خودرو و یا هر صنعت دیگری نیازمند مطالعات امکان سنجی دقیق و محاسبات فنی است و چنانچه در این زمینه تحقیقات کارشناسی درستی انجام نشود بسیاری از این سرمایه گذاری ها با خطر مواجه می شوند و موجبات اتلاف سرمایه های ملی را فراهم می سازند. پر بیراه نیست اگر به این موضوع اشاره کنیم که تعداد سایت های خودروسازی ایجاد شده در کشور چه توسط دوخودروساز بزرگ و چه توسط دیگر سرمایه گذاران بخش خصوصی، با کارخانجات تولید پفک نمکی برابری می کند. حال آنکه این دو صنعت تفاوت های بسیار عمیقی با یکدیگر دارند.
در شرایط فعلی بسیاری از سایت های خودروسازی احداث شده در کشور فاقد توجیه فنی و اقتصادی است و هم اکنون اکثر آنها با کمترین ظرفیت ممکن فعالیت می کنند و یا به طور کلی هیچ تولیدی ندارند.
نگاهی به آمار کلی تولید خودرو طی چهارماهه نخست امسال حاکی از توقف يا كاهش تولید در بسیاری از این سایت ها است. این بدان معنا است که میلیاردها ریال سرمایه گذاری انجام شده در این خطوط تولید بلاتکلیف مانده و با زیان همراه است. حال آنکه از ابتدای امر در زمینه احداث این سایت ها و خطوط تولید مطالعات دقیق و کافی صورت نگرفته تنها با فشار سیاسی و رایزنی در این بخش ها سرمایه گذاری شده است. این در شرایطی است که در همان مناطق مورد اشاره ضرورت های دیگری برای سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال وجود داشته، اما به دلیل جذابیت صنعت خودرو تصمیمات بدون پشتوانه اتخاذ شده است.
اما نکته در اینجا است که با وجود اثبات این امور اشتباه به ظاهر درس عبرت نشده و همچنان شاهد فشارهای بسیاری از نمایندگان به خودروسازان برای احداث خطوط تولید خودرو در حوزه های انتخابیه آنها هستیم. فشارهایی که اغلب جنبه تهدید نیز پیدا می کنند و به دلیل پیوند تاثیرپذیری صنعت خودرو با برخی از این فشارها و یا دستوری بودن آنها، ناگزیر به احداث این سایت ها می شوند. چه بسا در بسیاری از موارد دیده شده است که خودروسازان تنها به واسطه برقراری تعامل با دولت و مجلس با این سرمایه گذاری ها موافقت می کنند.
در این صورت گرفتاری ها و تنگناهای اصلی پس از راه اندازی خطوط پدیدار می شود. زیرا هزینه های بالای تامین منابع انسانی کارآمد، رساندن قطعات، لجستیک و پشتیبانی توجیه اقتصادی این طرح ها را از بین می برد و در عمل اتلاف سرمایه ها اتفاق می افتد.
در چنین شرایطی انتظار می رود مسوولان دستگاههای اجرایی ذیربط صیانت از سرمایه های ملی و هدایت آنها به سمت طرحهای دارای توجیه اقتصادی بالا را در دستور کار خود قرار دهند و اتلاف سرمایه ها در بسیاری از صنایع مانند ایجاد سایت های خودروسازی در مناطق دوردست پرهیز کنند.
هزينه هاي مالي ناشي از سرمايه گذاري در سايت هاي مذكور كه توسط سايت اصلي مي بايست تحمل گردد سبب كاهش حاشيه سود خودروسازان و در نتيجه عدم امكان ارتقاي كيفي محصولات و نيز عدم امكان نوسازي خطوط توليدي خواهد شد .
