رازی که باید گفت

رازی که باید گفت

سوء رفتار رفتاری است که بر خلاف میل فرد در مورد او انجام می‌شود. در واقع نوعی سوء استفاده از قدرت است که معمولاً برروی کودکان یعنی آن‌هایی که ضعیف و بی‌دفاع هستند انجام می‌گیرد. مهم است بدانیم که همه‌ی افراد قابلیت سوء رفتار دارند و هرچه زودتر مانع سوء رفتار گردیم احتمال تکرار آن در آینده نیز کمتر خواهد شد.

http://www.akairan.com/images/MRiraj...5-M-KOODAK.gif

نکته‌ی بسیار مهم این است که سوء رفتار و قلدری بر پایه پنهان‌کاری استوار می‌گردد و ادامه می یابد. بنابر این شکستن سکوت و قطع پنهان‌کاری گام اساسی در پیشگیری از ادامه سوء رفتار و قلدری است.
رازهایی که نباید راز باقی بماند

همه‌ی افراد رازهای خوب را دوست دارند. همه‌ی افراد دوست دارند به آن ها اعتماد شود و رازهای خوب با آن‌ها در میان گذاشته شود. ولی همه‌ی رازها جزو رازهای خوب نیستند. بعضی رازها بد است و رازهای بد حداقل یکی از خصوصیات زیر را داراست:

1- خبر از آسیب و صدمه به کسی یا چیزی می دهد.

2- حاوی خبری زشت یا مطلبی زشت راجع به کسی است.

3- همراه با تهدید است: به کسی نمی‌گویی و گرنه ...!

4- به فرد احساس ناراحتی، نا امنی یا ناخشنودی می‌دهد.

5- توأم با اجبار به انجام کاری است که برای فرد یا دیگران ناخوشایند است.

6- ممکن است در برگیرنده‌ی خراب‌کاری، دزدی، قلدری، سوء مصرف مواد یا سوء رفتار باشد.

7- انجام کاری غیر معمول را درخواست می کند.

8- اغلب از افراد می‌خواهد این راز را از پدر، مادر، خانواده، معلم یا دوستان مخفی نگاه دارد.

9- اغلب تکرار می‌شود.

کودکان باید فرق رازهای خوب و بد را بدانند و یاد بگیرند که نباید رازهای بد را مخفی نگاه دارند. به کودکان باید آموخت که بعضی بزرگترها قابل اعتماد هستند و می‌توان مسائل را با‌ آنان در میان گذاشت. بزرگ‌ترها باید یاد بگیرند که اگر کودکی رازی را برایشان آشکار ساخت:

1- به صحبت‌های او با دقت و حوصله گوش فرا دهند. 2- آنان را از کمک و حمایت خودشان مطمئن کنند.3- نگذارند کودکان خودشان را سرزنش نمایند یا احساس گناه کنند.4- آنچه او می‌گوید را جدی بگیرند و به عنوان واقعیت بپذیرند. 5- حتی اگر شواهد کافی وجود ندارد به احساس خودشان و کودک اعتماد کنند و موضوع را دنبال نمایند. 6- افرادی که مسئول پیگیری این امور هستند را مطلع نمایند و مسئولیت را به آن‌ها واگذار نمایند. 7- سلامتی و ایمنی کودک را در اولویت اول قرار دهند.

قلدری در مدرسه

قلدری می‌تواند از مشکلات جدی مدرسه و از شایع‌ترین موارد سوء رفتار در جامعه باشد. قلدری سوءاستفاده از قدرت است. قلدری می‌تواند به سه‌نوع کلامی، جسمی یا روانی صورت گیرد. قلدران مدرسه بچه‌هایی را که نمی‌توانند از خود دفاع کنند مکرراً مورد طعنه، ناسزا، آزار، تهدید و تمسخر قرار می‌دهند. بعضی اوقات قربانیان مورد تهاجم فیزیکی نیز قرار می‌گیرند. قلدران می‌توانند هر نوع ظاهر، چهره یا هیکلی داشته باشند. آن‌ها اغلب نترس و تهاجمی هستند و متکی به نفس به نظر می‌رسند. آن‌ها مشهور و حتی نزد عده‌ای محبوب هستند و اغلب گروهی از هواداران آن ها را همراهی می‌کنند. مهارت‌های اجتماعی، توانایی مدیریت، مهارت دوست‌یابی و جاذبه‌ای که هواداران را دور آن‌ها جمع می‌کند در آن‌ها فراوان است. به همین سبب ممکن است حتی مورد تحسین یا مورد غبطه نیز قرار گیرند. بعضی قلدرها دچار اختلال بیش‌فعال -کم توجهی (ADHD) هستند. بعضی از آن‌ها در منزل مورد سوءرفتار قرار دارند و همین باعث می‌شود دیگران را در مدرسه مورد سوءرفتار قرار دهند. در قلدرها برخلاف ظاهر مطمئنی که دارند درصد بالایی از اختلالات خلقی (تقریباً برابر میزان اختلالات خلقی در قربانیان قلدری) گزارش شده است. در هرحال قلدرها از هر نوع که باشند نیاز به مداخلات روانپزشکی دارند.

خصوصیات فرد قربانی

بچه‌هایی که مورد قلدری قرار می‌گیرند( قربانیان) می توانند هرچهره یا هیکلی داشته باشند ولی معمولاً ریز جثه‌تر ، کم سن‌تر، ضعیف‌تر و دارای اعتماد به نفس و محبوبیت کم‌تر هستند. آن‌ها ترسو هستند، نمی‌توانند احساسات خود را بیان کنند و مهارت‌های ارتباطی ضعیفی دارند. تنها و خجالتی هستند و استعداد افسردگی و اضطراب در آن‌ها بالاست. قربانی قلدری بودن اعتماد به نفس را تخریب می‌کند. تأثیرات این عارضه می‌تواند تا بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد و احتمال افسردگی را افزایش دهد. متأسفانه بسیاری از کودکانی که در مدرسه تهدید یا مسخره می شوند این مسئله را با بزرگسالان مطرح نمی‌کنند. اگر قربانیان سکوت خود را بشکنند بهتر می‌توانند شرایط را تغییر دهند. کافی است عضوی از کارکنان مدرسه یا یک کارشناس بهداشت روان در جریان قرار گیرد.
برخی در مواجهه با قلدری بی‌تفاوت به نظر می‌رسند زیرا نمی‌دانند چه‌کار کنند و بعضی ممکن است چون تنها ماجرا را تماشا می‌کنند و هیچ اقدامی نمی‌کنند به صورت غیر مستقیم موجب تشویق مهاجم شوند. قلدری به دلیل سکوت ادامه می‌یابد بنابر این اولین قدم در پیشگیری از قلدری «شکستن سکوت» است. مؤثرترین مانع قلدری، واکنش دانش آموزان دیگر است. باید به دانش آموزان آموزش داده شود که تماشا کردن قلدری بدون اینکه در برابر آن اقدامی نماییم به معنی همدستی با قلدر است. ایفای نقش و بازی از روش‌هایی است که می‌تواند دانش آموزان را از آسیب‌های ناشی از قلدری آگاه نماید.
منبع: جوان سالم