زن که باشی
درباره ات قضاوت می کنند
درباره لبخندت
که بی ریا نثار هر احمقی کردی
در باره زیبایی ات
که دست خودت نبوده و نیست
درباره ی تارهای مویت
که بی خیال از نگاه شک آلوده ی احمق ها
از روسری بیرون ریخته اند
درباره ی روحت ، جسمت
درباره ی تو و زن بودنت ، عشقت ، همسرت
قضاوت می کنند
تو نترس و زن بمان
احمق ها همیشه زیادند
نترس از تهمت دیوانه های شهر
که اگر بترسی
رفته رفته
زن مردنما می شوی
