می خوایم با انواع کادربندی ها و زوایای دوربین آشنا بشیم.هر کادربندی، یه اسم و یه معنا و یه کاربرد مخصوص داره. اگه اون استانداردها رو رعایت نکنیم، علاوه بر اون که کلاس کار میاد پایین، نمی تونیم منظور فیلم رو به خوبی منتقل کنیم.
نقاط دید:
این هم زوایای دید دوربین نسبت به بازیگر که معانی هر کدوم با دیگری فرق می کنه:
حال معنی و نحوه کاربرد این نماها رو توضیح می دهم.
بخش اول: کاربرد نماها
1- کاربرد نمای باز باز Extreme Long Shot.
این نما رو واسه سه منظور استفاده می کنن:
الف) معرفی کلی فضای فیلم؛ توی فیلم های وسترن، بیشتر در ابتدای فیلم دیده می شه.
ب) نمایش ابهت و عظمت یه مکان؛ مثل وسعت میدان جنگ.
ج) وقتی که بخوان کسی رو توی انزوا و تنهایی نسبت به محیط، نشون بدن؛ توی کارتون لوک خوش شانس که آخر فیلم دوباره تنها به راه میفته!
2- کاربرد نمای باز Long Shot.
این نما بیشتر موقعی استفاده می شه که بخوان روی خود شخص و رابطش با محیط اطراف، تاکید کنن.
3- کاربرد نمای تا زانو Knee Shot.
این نما، به "شات هالیوودی" معروفه؛ چون قبلاً کارگردان های هالیوود، بیشتر از این نما استفاده می کردن. ولی کارگردان های امروز، اونو بی معنی می دونن و کمتر استفاده می کنن.
4- کاربرد نمای نیم تنه Medium Shot.
به طور کلی، نمای نیم تنه به بالا رو مدیوم شات می گن. فقط موقعی به کار می ره که بخوان روی شخص تمرکز کنن. معمولاً هم محیط اطراف رو به صورت "نا واضح" نشون می دن تا روی بازیگر، بیشتر تاکید بشه. البته این نما بدون نمای بسته، قشنگ درنمیاد.
5- کاربرد نمای بسته Close Up.
موقعی از این نما استفاده می کنن که بخوان احساسات و حالات درونی شخصیت رو نشون بدن. هر چقدر که این نما بسته تر باشه، حالت دراماتیکی و تاکید روی شخص، بیشتر میشه. صحبت بین دو نفر تا نشون دادن گریه ...
بخش دوم: کاربرد زاویه دوربین
زاویه دوربین نسبت به موضوع هم کاربردها و معانی خاص خودش رو می ده.
1- زاویه دید در حالت عادی Level Shot.
وقتی که لازم نباشه حالت خاصی رو بیان کنن، از این نما استفاده می کنن؛ که البته بیشتر از بقیه به کار می ره.
2- زاویه دید از بالا High Angle.
با این زاویه، بازیگر رو ضعیف و کم اهمیت نشون می دن. کاربردهای دیگه این نما مثل: دورنمای یه جنگل، یه مسابقه فوتبال، ...
3- زاویه دید از پایین Low Angle.
این زاویه، حالت برتری و قدرت به بازیگر یا مکان خاص، می ده.
4- زوایای اریب – کج – هم توی موارد خاص استفاده می شه؛ چون باعث سردرگمی بیننده می شود.
نويسنده : مهدي عباسي
