چگونه می‌توان والدینی خوش‌بین بود
چگونه می‌توان والدینی خوش‌بین بود
منظور از تنبیه ، عبارت است از برخورد منفی با یک رفتار ناشایست. این برخورد منفی می‌تواند از فریاد کشیدن تا کتک زدن را در بر بگیرد.
والدین اغلب در اثر بدرفتاری، اشتباه و کوتاهی‌های نوجوانان نگران می‌شوند. نشان دادن این نوع واکنش ممکن است به خاطر این باشد که ما بدین صورت رشد کرده‌ایم یا این امر، واکنش معمول در جامعه است و یا رفتار نوجوانان ، عامل ایجاد چنین واکنشی است.
به هر حال این واکنش (نگران شدن) روی می‌دهد. اغلب کارشناسانی که در زمینه ی مدیریت رفتارها فعالیت دارند و والدین را در زمینه ی شیوه‌های موثر برخورد با رفتار نوجوانان راهنمایی می‌کنند، در مورد برخورد مثبت (خوش‌بینی یا دیدن نقاط قوت) تأکید فراوان دارند. آنها به والدین می‌گویند : «سعی کنید توجه خود را از رفتارهای نادرست فرزندان‌تان به رفتارهای صحیح آنها معطوف سازید».
والدین از این طریق می‌توانند مراقب واکنش‌های نادرست خود دربرخورد با رفتارهای غلط فرزندان‌شان باشند. این برخورد مثبت و خوش‌بینانه نخست با استفاده از جایزه، تشویق و سایر نتایج مثبت عملی خواهد بود. تعیین کردن نوع جایزه و تشویق در مورد افراد بالغ بسیار سهل‌تر از سایر افراد است. جایزه و تشویق باید در مورد هر فرد به‌طور مجزا مشخص شود زیرا مسائل مورد علاقه ی افراد با یکدیگر متفاوت است. والدین نباید سلیقه و ارزش‌های خود را در تعیین نوع جایزه و تشویق دخالت دهند و صرفاً باید به نیازها و علائق نوجوان توجه کنند.
انواع نتایج مثبت (پاداش).
جایزه می‌تواند شامل هر چیزی باشد که برای نوجوان اهمیت دارد، به عنوان مثال:
- تشویق یا آزاد‌تر گذاردن نوجوان برای فعالیت‌های فیزیکی. فعالیت‌های فیزیکی مورد علاقه ی هر نوجوان باید تعیین گردد، از جمله: شب‌ها کمی بیشتر بیدار ماندن، اوقاتی با دوستان سپری کردن، استفاده بیشتر از تلفن، رفتن به تئاتر یا سینما، موتورسواری، مسافرت تفریحی، کاستن از محدویت‌ها، مثل یک فرد بالغ با او رفتار کردن، استفاده از رایانه و اجاره کردن فیلم ویدئویی.
- تشویق یا جوایز مادی. این جوایز شامل خریدن وسایلی است که مورد علاقه ی نوجوان می‌باشد. خرید لاستیک برای موتور سیکلت، خرید بازی جدید کامپیوتری، خرید آلبوم، لباس، لوازم ورزشی، قطعات یدکی برای دوچرخه و یا دادن پول توجیبی بیشتر.
- چیزهایی که به‌طور معمول شما از فرزندتان می‌خواهید انجام دهد یا به او اجازه می‌دهید انجام دهد. این مورد با موارد یادشده ی قبلی ارتباط مستقیم دارد. برخی والدین همه چیزها را برای فرزندشان تأمین می‌کنند و در واقع برای نفس کشیدن آنها نیز پاداش می‌دهند. این والدین برای یافتن پاداش دچار مشکل می‌شوند زیرا هر چیزی بخواهند برای او فراهم کنند، در شرایط عادی آن را انجام داده‌اند. این والدین وظیفه ی خود می‌دانند که به نیازهای فرزندشان پاسخ دهند و آنها‌را به داشتن رفتار مناسب و یا ترک کردن یک رفتار ناشایست مشروط نکنند، در حالی که اگر تأمین برخی از خواسته‌های فرزندشان را به تغییر یک رفتار خاص مشروط نمایند، نتیجه ی بهتری خواهند گرفت.
- تشویق یا جوایز اجتماعی. این نوع جایزه، قدرتمندترین نوعی است که در اختیار والدین قرار دارد. این جایزه فاقد ارزش مادی ، ولی دارای ارزش معنوی است . مثل تحسین کردن، احترام گذاردن و تأکید بر رفتارهای شایسته بیش از تأکید بر رفتارهای ناپسند. هر چند میزان بُرد و وسعت جوایز مادی و فعالیت فیزیکی در سنین بلوغ کاهش می‌یابد، اما از اهمیت جوایز معنوی کاسته نمی‌شود. جوایز اجتماعی می‌تواند شامل تحسین کردن، خوش‌برخورد بودن و اختصاص دادن وقت بیشتر به فرزندان باشد. به‌طور کلی، جوایز اجتماعی عبارت است از: به رسمیت شناختن یک رفتار شایسته، مثلاً توجه به رفتارهای روزمره‌ای چون کمک کردن در کار منزل، مرتب کردن کمد لباس و به منزل آمدن در موعد مقرر. از طریق جوایز اجتماعی به فرزندتان می‌فهمانید چقدر از داشتن او خوشحال و راضی هستید. جوایز اجتماعی می‌توانند همراه با جوایز مادی و فیزیکی به کار روند تا برخورد مثبت شما با فرزندتان را تقویت نمایند.
منبع : کتاب کلید ها ی تربیت نوجوان – تغییر و تلخیص
نویسنده : دکتر دن فونتنل
