شرط بندی بر سر زندگی/داستان
فکر نمی کردم شوهرش را بر سر یک شرط بندی و به همین سادگی و راحتی شوهرم را بر سر یک شرط بندی مسخره آمیز از دست بدهم….
گاهی اوقات به یاد پدر از پارک سبزه میدان رشت می گذرم و آن روز هم گذرم به این پارک افتاد و دوستان بازنشسته پدرم را دیدم، هر چقدر نگاه کردم پدرم را نیافتم گویا فراموش کرده بودم که پدرم دعوت حق را لبیک گفت و به دیدارش شتافته است.
یاد پدر همواره چشمانم را نمناک می کند و آن روز برای جلوگیری از سرریز شدن اشک ها دستمالی را از داخل کیفم بیرون آوردم و قصد پاک کردن اشک هایم را داشتم که ناگهان از پشت هاله ای از اشک، زنی حدود ۴۰ ساله را تنها دیدم که روی نیمکت پارک نشسته بود و به قدری سر درگریبان بود که توجهی به اطراف نداشت.
چقدر چهره او برایم آشنا بود ولی هر چقدر فکر کردم او دوست و آشنایم نبود اما چند بار به طور تصادفی او را در همین پارک دیده بودم.
حس کنجکاوی و شم خبرنگاری ام موجب شد تا در چند قدمی او توقف کنم نگاهی به ساعتم انداختم هنوز وقت داشتم بنابراین گامی به عقب برداشتم و به طرف نیمکت این زن رفتم و در کنارش نشستم.
هنوز متفکرانه به نقطه ای خیره شده بود گویا داشت تمام زوایای زندگی خود را یک بار دیگر مرور می کرد به خود جرأتی دادم و سلام کردم ولی پاسخی نشنیدم.
دوباره سلام کردم و این بار زن چهره اش را به طرفم برگرداند و چیزی زیر لب گفت که متوجه نشدم جواب سلامم بود یا اینکه از حضورم که خلوتش را به هم زده بودم احساس ناراحتی می کرد.
به چهره اش نگاه کردم ساده بود ولی غمی بزرگ پشت چشمان بی فروغش کمین کرده بود و سعی می کرد گوشه روسری خود را بیشتر به طرف صورتش بکشد.
خواستم با استفاده از وقتی که برای خودم درنظر گرفته بودم، استفاده کنم و به نتیجه برسم به همین دلیل به او نزدیک تر شدم،و پرسیدم: شما همیشه به این پارک می آیید.
باز هم نگاهم کرد ناخودآگاه ترس وارد نگاهش شد؛ سعی کردم اعتماد او را به دست آورم،گفتم؛ نگران نباشید من هم گاهی به این پارک می آیم چون یاد و خاطره پدرم را برایم زنده می کند.
نفسی از روی اطمینان کشید و خواست سکوت کند که مجال این کار را به او ندادم و سر سخن را بازکردم و از هر دری که به ذهنم رسید باب گفت وگو را باز کردم تا اینکه سفره دل خود را باز کرد.
هنگامی که داشت از خود حرف می زد دفتر و قلم خود را بیرون آوردم تا یادداشت بردارم و او با دیدن این دفتر و دستک بار دیگر سکوت کرد و به او اطمینان دادم که تنها برای عبرت دیگران قصه زندگی اش را می نویسم و نامی از او نمی برم.
زن بار دیگر آرام شد و سر سخن را باز کرد و گفت؛ در خانواده ای متدین و مذهبی به دنیا آمدم و بزرگ شدم و درس خواندم و دیپلم گرفتم و به سن شوهر کردن که رسیدم خواستگارها یکی پس از دیگری پیدا شدند.
دوباره سکوت کرد گویا یاد چیزی افتاده بود و ادامه داد: هنوز در حال و هوای دوران مجردی به سر می بردم که ناصر به خواستگاری ام آمد جوانی متدین و با خدا و اهل نماز و روزه که پدر به همین دلیل پیشنهاد ازدواج او با من را پذیرفت.
آهی کشید و دوباره چشمان او نمناک شد، ناصر مرد خوبی بود شغل آزاد داشت حلال و حرام را رعایت می کرد ؛چشم پاک بود و زندگی بسیار خوبی برایم مهیا می کرد و خداوند دو فرزند پسر و دختر به ما داد و زندگی ما شیرین تر از قبل شده بود و مشکلی نداشتم.
زن دوباره به گذشته خود برگشت و از دوستان دوران تحصیل خود گفت، در دوران مجردی دوستی داشتم که بسیار سربه هوا بود و شیطنت هایی می کرد و پس از ازدواجم او را ندیده بودم ولی یک روز به طور تصادفی مینا را دیدم و به یاد دوران تحصیل از دیدن یکدیگر شادمان شدیم و من او را به خانه ام دعوت کردم.
این بار در نگاهش کینه موج می زد و صورت استخوانی او برافروخته شد و زیرلب ناسزا می گفت، ” کاش هرگز مینا را نمی دیدم ورود او به زندگی ام مرا خاکسترنشین کرد “.
زن دوباره لحظه ای سکوت کرد و ادامه داد: مینا از همسرش جدا شده بود و پس از بار اولی که او را دیدم چند بار دیگر به خانه ام آمد و مدام به من می گفت شوهرت خشک مقدس است و من به او می گفتم شوهرم اهل خداست و حلال و حرام را رعایت می کند و سرش به کار خودش گرم است.
زن دوباره با نفرت از مینا یاد کرد، مینا با من شرط بندی کرد که برخلاف تصورم، شوهرم آدم سربه راهی نیست و می تواند از راه درست خارج شود.
نفس زن به شماره افتاده بود: مینا به من گفت “حاضری شرط ببندی که شوهرت هم می تواند اهل خلاف باشد، من ساده دل قبول کردم و با مینا شرط بستم که اگر می تواند شوهرم را از راه به در کند.
مینا چند هفته ای در منزل ما ماند و با روش های خود شوهرم را به تدریج به طرف خود کشاند و تا جایی پیش رفت که باور نمی کردم پایم به دادگاه باز شود.
زن ادامه داد: هنوز باورم نمی شود که به همین سادگی و راحتی شوهرم را بر سر یک شرط بندی مسخره آمیز از دست داده باشم تصورش بسیار سخت است ناصر مدتی که از ورود مینا گذشت اخلاقش عوض شد و بیشتر وقت خود را با مینا به بیرون می گذراند تا اینکه صراحتاً اعتراف کرد به مینا دل بسته و می خواهد با او ازدواج کند.
زن برافروخته شد و صدای هق هق او نظر عابران را جلب کرد.سعی کردم او را آرام کنم، “خانم نمی دانید چقدر دردآور است که دوستم از اعتمادم سوءاستفاده کرد و زندگی ام را به آتش کشید و پرونده طلاق را روی دستم گذاشت.
قدری که گریه کرد، آرام شد، مینا جای من را در خانه ام گرفت و الان از دفتر طلاق آمدم همه چیز به همین راحتی تمام شد زندگی ام را بر سر شرط بندی باختم دیگر به چه امیدی به خانه پدرم برگردم.
قصه رنج زندگی این زن مرا به فکر واداشت که چطور زندگی ها به خاطر هیچ و پوچ از بین می رود و این چه ایمانی است که با یک شرط بندی از بین می رود بدون تردید اینگونه انسان ها خدا را از یاد برده اند.
زن رنجور از کنارم بلند شد و قامت خمیده او در میان جمعیتی که وارد پارک شده بودند از نظر دور شد
