اثر تمرین در عضلات ران

بی تمرینی باعث افت انعطاف پذیری عضلات پشت ران می شود



نتایج یك پژوهش نشان داد: افزایش زمان بی تمرینی باعث افت و ماندگاری انعطاف پذیری عضلات پشت ران یا همسترینگ (hmf) می شود.
نرمین غنی زاده حصار ، عضو هیات علمی دانشگاه ارومیه در پژوهشی كه به بررسی ماندگاری انعطاف پذیری عضلات پشت رانی اندام غالب وغیرغالب بعد از یك دوره تمرین كششی( متوالی- متناوب) پرداخته است. می افزاید: ضرورت دستیابی به شیوه ای كه در كمترین زمان بیشترین انعطاف پذیری را در بافت ایجاد كند، به طوری كه بیشترین ماندگاری را داشته باشد ، از مهمترین مسایل توانبخشی و ورزشی است.
در این پژوهش آمده است: امروزه تمرینات كششی به منظور بهبود انعطاف پذیری بخش مهمی ازهر فعالیت آمادگی جسمانی است. بنابراین آگاهی از نحوه اجرای تمرینات كششی به طوریكه بیشترین میزان بازدهی را دراجرای ورزشی ورزشكار داشته باشد ، در بررسی عملكردهای ورزشی نقش اساسی دارد.
در این بررسی، 45 نفر از دختران دانشجوی غیر ورزشكار كه به طور تصادفی به سه گروه مساوی كنترل ( 15 نفر) تجربی یك ( 5 نفر) و تجربی دو ( 15 نفر) تقسیم شدند و سپس جهت اندازه گیری انعطاف پذیری عضلات پشت ران از چهار آزمونslr- ake- hja- srt استفاده و از طریق آزمون ها دامنه باز شدن مفصل زانو(ake) و دامنه خم شدن مفصل ران (slr-srt-hja) به شیوه های مختلف تحت سنجش قرار گرفت و اندام غالب افراد از طریق نظر سنجی از آنها ثبت شد.
یافته های این بررسی نشان داد كه میزان كاهش امتیازات آزمونake-slr-srt و افزایش امتیازات آزمونhja درگروههای متوالی و متناوب درمقایسه با گروه كنترل ، بیان كننده تاثیر سه هفته بی تمرینی بر میزانhmf است.


همچنین بر اساس نتایج این پژوهش ، میزانhmf در گروههای متوالی و متناوب بعد از سه هفته بی تمرینی تفاوت معنی داری با میزانhmf گروه كنترل در آزمونهایalr- ake- hja دارد.
این یافته ها در خصوص تحقیقاتی است كه افزایش انعطاف پذیری عضلات همسترینگ را فقط منوط به انجام تمرینات كششی می دانند.
بررسی این نتایج می افزاید: علاوه بر میزان ماندگاریhmf اندام غالب در مقایسه با اندام غیر غالب در هریك از گروههای متوالی و متناوب تفاوت معنی داری نداشته است، از طرفی همبستگی زیادی نیز بین ماندگاریhmf اندام غالب در هر سه گروه تحقیق وجود دارد.
گفتنی است، تمرینات كششی، عضلات همسترینگ كوتاه را بلند یا سفتی آن را كم نمی كنند ، بلكه فقط تحمل كشش را تحت تاثیر قرار می دهند . به عبارت دیگر، افزایشhmf از افزایش در استقامت ( تحمل) كششی ناشی می شود و با افزوده شدن زمان بی تمرینی میزان این تحمل كمتر می شود.
در ادامه نتایج این تحقیق آمده است: با توجه به دقت آزمونهایslr- ake- hja در مقایسه باsrt در اندازه گیری میزانhmf توصیه می شود كه این آزمون در مقایسه باsrt در اولویت قرار گیرند.
پژوهشگر در خاتمه پیشنهاد كرده است: نتایج این تحقیق برای كلینیك هایی كه تمرینات كششی ایستا را به عنوان قسمتی از برنامه توانبخشی ضمیمه می كند، همچنین برای افرادی كه می خواهند انعطاف پذیریشان را به منظور كاهش صدمات وبالا بردن كیفیت اجرای ورزشی بهبود بخشنده مفید است.