زهره حاکم مطلق آسمان شامگاهی
زهره دومین سیارهی منظومه‌ی شمسی است و در مدار داخلی‌تری از زمین نسبت به خورشید قرار دارد و فاصله‌ی آن از خورشید نیز تقریباً 105 میلیون کیلومتر است. لذا از دید ساکنین زمین این سیاره به همراه سیارهی گریزپای عطارد هیچ وقت به مقابله (حالتی که زاویه‌ی خورشید و سیاره در آسمان زمین به 180 درجه برسد) با زمین نمی‌رسد. در عوض این دو سیاره از دید ما مانند ماه تنها قمر زمین اهله تشکیل می‌دهند. پس این دو سیارهی آسمان شب در بهترین حالت مشاهده از آسمان زمین، بایستی به بیشترین کشیدگی شرقی (در آسمان شامگاهی زمین) یا به بیشترین کشیدگی غربی (در آسمان صبحگاهی زمین) برسند. این روزها زهره پرنورترین سیارهی آسمان شب رفته رفته در آسمان شامگاهی زمین به بیشترین کشیدگی شرقی خویش می‌رسد. بیشترین فاصله در ساعت 00:54 بامداد پنج‌شنبه 26 دی‌ماه با زاویه‌ی 47.1 درجه از خورشید رخ خواهد داد. البته شکل این سیاره نیز از درون یک دوچشمی یا تلسکوپ به شکل ماه تربیع اول می‌ماند و میزان روشنایی (قدر) آن به منفی 4.42 می‌رسد.
بعد از این مقارنه زهره رفته رفته با سرعت بیشتری از دید ما به خورشید نزدیک می‌شود. در مدار خود، دائماً به زمین نیز نزدیک‌تر خواهد شد و دائماً بر میزان قرص ظاهری آن افزوده می‌شود. قدر آن نیز تا 3 اسفند‌ماه افزایش خواهد یافت و به منفی 4.62 خواهد رسید. این روند تا جایی ادامه می‌یابد که زهره در 7 فروردین 1388 به مقارنه داخلی (زمانی که سیاره بین زمین و خورشید باشد آن مقارنه را داخلی و زمانی که خورشید میان آن دو باشد آن را خارجی گویند) با خورشید برسد و وارد آسمان صبحگاهی شود .
ماهنامه نجوم
