آب به جاى بنزين

آسيب هاى ناشى از مصرف سوخت هاى فسيلى آنچنان عرصه را بر مردم جهان تنگ كرده است كه اگر هر چه زودتر اقدام مؤثرى در اين باره صورت نگيرد گرمايش زمين، آلودگى هوا و ذوب شدن يخ هاى قطبى عوارض بسيار نا گوارترى را بر مردم گيتى تحميل خواهد كرد. بنابراين بايد هر چه زودتر بر اين مشكل نقطه پايانى گذاشت. * اتومبيل با سوخت آب در برخورد اول شايد عنوان مقاله قدرى عجيب و نا ممكن جلوه كند. اما واقعيت اين است كه خداوند تمام امكانات بهزيستى انسان را در سطح و درون كره زمين به موهبت نهاده است. از نخستين آدم هايى كه روى زمين زيسته اند تا انسان متمدن امروزى، همه مايحتاج خود را از طبيعت زمين به دست آورده و به حيات خويش استمرار بخشيده اند. هر كدام از عناصر و تركيبات موجود در زمين به تناوب در عصر و موقعيتى خاص كاربرد عملى يافته و زندگى بشر را متحول كرده و بهبود بخشيده اند. براى مثال مى توان به اعصار حجر، آهن، مفرغ و غيره اشاره كرد و تا امروز كه آدمى توانسته با شكافت هسته اتم به نيروهاى خارق العاده دست يابد و آرزوهاى قرون و اعصار گذشته خويش را محقق سازد.

بنابراين، طرح سوخت خودرو با آب چندان نمى تواند دور از ذهن و دسترس باشد. استفاده از سوخت هاى فسيلى نظير ذغال سنگ و نفت، در اوايل قرن نوزدهم مشكل چندانى نداشت، ولى امروزه كه حجم صنعت و جمعيت بشر بشدت فزونى گرفته و نقش خودرو در گذران زندگى روزمره انسان ضرورت تام يافته است، بهره مندى از اين منابع خداداد، بلاى جان بشريت شده تا جايى كه تنفس در شهر ها را براى آدميان مشكل كرده و اگر قدرى جلوتر برويم شايد نا ممكن بسازد. كما اين كه به فضاهاى بالاتر از سطح تنفسى ما هم آسيب رسانيده و لايه سودمند اوزون را سوراخ كرده است كه خود موجب زيان هاى فراوان زيستى و بروز انواع بيمارى ها براى انسان، حيوان و گياه شده است. بنابراين هر چه زود تر بايد سوخت مصرفى نيروى محرك خودرو ها در جهان تغيير يابد و بر اين بلاى مهلك نقطه پايان گذارده شود. واقعيت اين است كه طرح جايگزين سوخت آب به جاى بنزين يا گازوئيل در ذهن نگارنده اين مقاله قدمتى بيست و چند ساله دارد. اما از آن جا كه بنيه علمى و صنعتى كشورمان به پايه امروز نرسيده بود، جرأت ابراز آن را نداشتم و مطرح كردن آن را بى نتيجه مى پنداشتم. تا اين كه چندى پيش از طريق تلويزيون ديدم و شنيدم كه ژاپنى ها در نمايشگاه اتومبيل ۲۰۰۵ توكيو نوعى خودرو به نمايش گذاشته اند كه با سوخت هيدروژن مايع كار مى كند. البته اين اتومبيل هنوز جنبه عام پيدا نكرده و تنها نمونه نمايشگاهى آن ساخته شده زيرا امكان تهيه هيدروژن مايع و ايجاد مراكز ذخيره و فروش آن در تمام جاده هاى يك كشور (نظير پمپ هاى بنزين و گاز طبيعى) به آسانى ميسر نيست و انجام آن براى هر كشور حتى ژاپن زمان چند ده ساله را مى طلبد. از طرفى مخزنى كه بايد هيدروژن مايع مصرفى موتور خودرو در آن نگهدارى شود، فضاى نسبتاً بزرگى را در اتومبيل اشغال مى كند كه قدرى كار را مشكل و ريسك آتش سوزى هاى شديد را در برخوردهاى اتفاقى بسيار بالا مى برد. اما طرح استفاده از آب به جاى سوخت هاى فسيلى، تفاوت قابل توجهى با آن دارد. مسأله اين است كه آب همان (h2o) از دو عنصر هيدروژن و اكسيژن به وجود آمده كه اين كار را خداوند و طبيعت به فراوانى انجام داده اند. در نتيجه تركيب اين دو عنصر سوزان، مولكول جذاب، زيبا و گوارا آب بدست مى آيد كه صد ها و هزاران خاصيت از آن مستفاد مى شود. يكى آن كه حيات انسان و حيوان و گياه بسته به آن است و زندگى بدون آب معنى ندارد و فوايد متعدد ديگر در صنعت، كشاورزى، ورزش و تفريح (كه همه آنها را مى شناسيم). يكى ديگر از اين خواص آن است كه از آب مى توان به عنوان انرژى در حركت ماشين استفاده كرد اما چگونه؟!... مى دانيم كه آب تركيبى از ۲عنصر اكسيژن و هيدروژن است. پس مى توان آن را به همان ۲عنصر مذكور تجزيه كرد و از هيدروژن آن به عنوان انرژى تبديلى براى حركت و راندمان ماشين استفاده نمود. طرح عملى آن به اين صورت است كه از اين پس، خودرو ها به جاى باك بنزين بايد مخزن آب همراه داشته باشند. اين مخزن از طريق لوله به پمپ كوچكى (نظير پمپ بنزين يا گازوئيل خودرو) متصل است كه با تنظيم پمپ، مى توان به مقدار لازم آب را به درون دستگاه مدار بسته الكتروليز هدايت كرد. دستگاه الكتروليز مى تواند به جاى كاربراتور در اتومبيل نصب و به كار گرفته شود. دستگاه الكتروليز آب را به ۲عنصر اكسيژن و هيدروژن تجزيه مى كند. مى توان براى رفع آلودگى موتورهاى امروزى، اكسيژن آن را براى تلطيف هوا رها كرد و هيدروژن حاصله را از طريق مكنده از سر قطب دستگاه الكتروليز جمع آورى و به داخل مخزن كوچكى در مجاورت پمپ سوخت، يا پمپ انژكتور يا پيل سوختى هدايت كرد و از آن پس سيكل جريان سوخت، مانند عملكرد موتورهاى گاز سوز به كار افتاده و موجب حركت اتومبيل مى شود. اگر اين طرح كه كاملاً عملى و قابل اجرا است تحقق پيدا كند، براستى انقلابى در صنعت خودرو به طور اخص و هر نوع ماشين به طور اعم ايجاد مى شود و بشر براى هميشه از شر دود و آلودگى ناشى از مصرف سوخت هاى فسيلى نجات خواهد يافت. خواص فراوان اين طرح، آنچنان مفيد و قابل اعتناست كه ارزش انجام كار علمى و عملى روى آن را بسيار ضرورى مى كند. در اجراى اين طرح قيمت سوخت تقريباً به صفر مى رسد. چراكه آب در همه جا به وفور يافت مى شود و نيازى به خريد آن با قيمت بالا نيست (مانند بنزين ). ديگر اين كه آلودگى هوا به صفر مى رسد، زيرا نه تنها سوختن هيدروژن دودى ايجاد نمى كند، بلكه هنگام تجزيه آب، اكسيژن حاصله در طبيعت ر ها شده و موجب لطافت بيشتر و سلامت هوا مى شود. از سوختن گاز هيدروژن در موتور اتومبيل (با هواى موجود در طبيعت كه مركب از اكسيژن و ازت است) انرژى زيادى توليد مى شود و خروجى هاى مازاد آن عبارتند از مقدارى بخار آب و مقدار نا چيزى آمونياك (nh3) كه آن را هم مى توان استحصال كرد و عملاً آلودگى در محيط بجا نخواهد ماند. با وجود طرح ژاپنى ها كه حركت اتومبيل وابسته به مقدار هيدروژن مايع درون منبع است، عيب عمده آن، اين است كه هر جا هيدروژن مايع تمام شود، ماشين هم از حركت باز مى ماند و به يك شىء بى خاصيت تبديل مى شود. اما اين سيستم چون بر پايه آب استوار است و به راحتى در همه جا يافت مى شود، نه تنها مشكلى ايجاد نمى كند، بلكه با فوايد متعدد خود به راستى جهش مثبت و بزرگى در صنعت خودرو به وجود خواهد آورد. هرچند بيان طرح در ابتدا ساده مى نمايد، اما در عمل و مراحل ساخت با مشكلات و پيچيدگى هاى احتمالى مواجه خواهيم بود. واقعيت اين است كه طرح، عملى و قابل اجراست. منتها به دانش فنى و مهمتر از آن به امكانات كارگاهى پيشرفته و كامل نيازمند است كه به دليل وجود شرايط تورم اقتصادى امكان انجام كار به تنهايى از عهده يك تن ساخته نيست اما كارخانه هاى خودرو سازى به راحتى با تشكيل تيم فنى متخصص و قوى متشكل از مهندسان مكانيك، طراح صنعتى، مهندس شيمى، مهندسان متالورژى با گرايش هاى مختلف و مهندسان ماشين ساز مى توانند اين ايده مهم را به انجام رسانند كه البته با ساخت مدل اوليه و آزمون و خطاى چند باره مى توان به نمونه كامل و ايمن براى توليد انبوه دست يافت و امتياز اين ابتكار و اختراع مفيد را به نام ايران و ايرانى به جهانيان معرفى و عرضه كرد.