ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما
ماه رمضان آمد ای یار قمر سیمابر بند سر سفره بگشای ره بالاای یاوه هر جایی، وقتست که باز آییبنگر سوی حلوایی تا کی طلبی حلوا...مرغت ز خور و هیضه، ماندهست درین بیضهبیرون شو از این بیضه تا باز شود پرهابر یاد لب دلبر خشکست لب مهترخوش با شکم خالی مینالد چون سرناخالی شو و خالی به لب بر لب نایی نهچون نی زدمش پر شو و آنگاه شکر میخا...گر تو به زیان کردی آخر چه زیان کردیکو سفره نان افزا کو دلبر جان افزااز درد به صاف آییم و زصاف به قاف آییمکز قاف صیام ای جان، عصفور شود عنقاصفرای صیام ار چه، سودای سفر افزایدلیکن ز چنین سودا یابند ید بیضاهر سال نه جوها را میپاک کند از گلتا آب روان گردد تا کشتشود خضرابر جوی کنان تو هم، ایثار کن این نان راتا آب حیات آید تا زنده شود اجزا...بستیم در دوزخ یعنی طمع خوردنبگشای در جنت یعنی که دل روشنبس خدمتخر کردی بس کاه و جوش بردیدر خدمت عیسی هم باید مددی کردنتا سفره و نان بینی کی جان و جهان بینیرو جان و جهان را جو، ای جان و جهان مناینها همه رفت ای جان بنگر سوی محتاجانبی برگ شدیم آخر چون گل ز دی و بهمنسیریم ازین خرمن، زین گندم و زین ارزناین سنبله و میزان، ای ماه تو کن خرمن ...
کلیات شمس، جزء هفتم، ص 92،91
گروه دین و اندیشه تبیان
