شناسنامه
نام: ارغوان
نام خانوادگی: رضایی
تاریخ تولد: 14مارس 1987
محل تولد: سنت اتین
قد: 163 سانتی‌متر
وزن: 60 كیلوگرم
زمین تمرینی: Nice Lawn tenis club
مربی: ارسلان رضایی
مارك راكت: Babo Lat
حامی مالی: Beau Vais – Tille Air Port
سرگرمی: موسیقی و حل كردن جدول كلمات متقاطع
زبان: فارسی، انگلیسی، فرانسه
علاقه: ستاره‌شناسی و نجوم
زندگی شخصی
ارغوان در 14 مارس 1987 در سنت اتین فرانسه به دنیا آمد. پدر و مادرش هر دو از ایرانیان مهاجرت كرده به فرانسه هستند. مادرش فیزیوتراپ بود و پدرش مربی تنیس. پس اصلا عجیب نبود كه آن‌ها از هفت سالگی راكت تنیس به دست دخترشان بدهند. ارغوان وقتی می‌خواهد از روزهای سخت تمرین كودكی بگوید می‌خندد: «بعضی روزها گریه می‌كردم. برف و باران می‌بارید و گاهی وقت‌ها درجة هوا به زیر صفر هم می‌رسید اما باز هم پدر مجبورم می‌كرد تمرین كنم.» ارسلان رضایی اولین و آخرین مربی او در تنیس است. پدری كه ده سال تمام دخترش را تمرین داد تا بالاخره ارغوان به مسابقات گرانداسلم راه پیدا كند.
پدر ارغوان اصلان رضایی که خودش مکانیک اتومبیل بود نقش مربی ایشان را دارد. تنیس را در سن ۸ سالگی آغاز کرد . مادر او نوشینه که تن درمان کار است همیشه همراه ایشان سفر می‌کند. ارغوان دارای یک برادر و یک خواهر است. او به سه زبان فارسی، انگلیسی و فرانسوی مسلط است و غذای مورد علاقه او کباب است. خودش می‌گوید که اگر تنیس بازی نمی‌کرد، دنبال تحصیلات فیزیک نجومی می‌بود، که حتما بعد از اتمام تنیس حرفه ای آن کار را خواهد کرد.
در تمام این سال‌ها ارغوان هیچ حامی مالی‌ای نداشت و پدرش تمام هزینه‌های زمین بازی، بلیت‌های مسافرت و اقامت در هتل‌ها را پرداخت می‌كرد. ارغوان می‌گوید: «دوران سختی بود. مجبور بودم لباس‌هایی بپوشم كه مارك نداشته باشد. روی مارك كفش‌هایم را چسب می‌زدم تا مفت و مجانی برندی را تبلیغ نكنم.»
او حتی پول نداشت كه كفش استاندارد تنیس روی چمن را بخرد. اما با این وضع باز هم ارغوان به مسابقات اوپن فرانسه راه پیدا كرد و در زمینی مسابقه داد كه آندره آغاسی اسطورة دوران كودكی‌اش در آن تنیس بازی كرده بود.
او موفقیت‌اش را حاصل یك كار تیمی می‌داند. تیمی كه در آن پدرش ارسلان مربی، مادرش نوشین فیزیوتراپ، برادرش انوشیروان رقیب تمرینی، خواهر كوچك‌ترش تماشاگر و خودش بازیكن آن است.
تاریخچه تنیس حرفه ای
۲۰۰۳- شرکت در مسابقه ای از سری فدراسیون جهانی تنیس در فرانسه. ۲۰۰۴- اولین شرکت در دوره مقدماتی آزاد فرانسه. برنده دو مسابقه از سری فدراسیون جهانی تنیس.
۲۰۰۵- رسیدن به دور دوم آزاد فرانسه که با باخت به ماریا شارپوا تمام شد. شکست در مسابقات اس-هرتگنبوش. برنده دو مدال در مسابقات سری فدراسیون جهانی تنیس.
۲۰۰۶- نقطه عطف در تنیس: یک چهارم فینال در پالرمو، هاسسلت و کلکتا؛ دوره سوم در آزاد فرانسه و دوره چهارم در آزاد آمریکا. رسیدن به رده ۴۹ در رده بندی تنیس انجمن تنیس زنان.
۲۰۰۷- شکست شاراپووا در استانبول. رسیدن به دوره سوم در ویمبلدون، دوره دوم در آزاد آمریکا, برای اولین بار در هر چهار گرند اسلم در یک سال. رسیدن به رده ۴۰ در رده بندی فدراسیون جهانی تنیس.
۲۰۰۸- رسیدن به دوره دوم در اوکلند (شکست شماره ۷ دنییلیدو و شماره ۳ سربتنیک و شکست به دونپرت). بهترین نتیجه در گرند اسلم آزاد استرالیا و رسیدن به دوره سوم بود ( شکست شماره ۱۳ گلوین).
پلاك ایران به گردن ارغوان و حضور در تیم ملی ایران:
اگرچه او بیشتر به عنوان یک تنیس‌باز فرانسوی بازی می‌کند اما دو بار (در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵) به عنوان بازیکن تیم تنیس زنان ایران، در مسابقات اسلامی زنان مدال طلا کسب کرده است و خود را ایرانی می‌داند.
رضائی در مسابقات سال ۲۰۰۷ استانبول به مقام دوم رسید. او با غلبه بر تنیس‌بازان سرشناسی چون ماریا شاراپوا و ونوس ویلیامز پدیده این مسابقات لقب گرفت اما در دیدار پایانی این مسابقات به دلیل آسیب دیدگی از ادامه دادن مسابقه خودداری کرد.
ارغوان پس از «سانیا میرزا»ی هندی، دومین زن مسلمان است كه به مسابقات گرانداسلم راه یافته. او از یك پدر و مادر مسلمان متولد شده و در مسابقات، لباسهای تیره و پوشیده، می‌پوشد. اعتقادات مذهبی پدرش كه مربی ارغوان هم هست تا حالا نگذاشته او حتی یكی از مسابقات دخترش را مقابل تنیسورهای دیگر تماشا كند.
ارسلان همیشه با تلفن همراه لحظه به لحظه از بازی دخترش در زمین خبردار می‌شود. به خاطر همین لباسهای پوشیده هم بود كه حامی مالی‌ای برای حمایت از او پا پیش نمی‌گذاشت. با وجود این ارغوان به قدری خوب تنیس بازی كرد تا بالاخره یك شركت هواپیمایی در پاریس حامی مالی او شود. اما این پایان دردسرهای ارغوان نبود.
او از كودكی عادت كرده كه در مسابقاتش پلاكی با طرح نقشة ایران را به گردن بیندازد. اما گویا این پلاك پارسال برایش دردسر شد و در یك كنفرانس خبری خبرنگار خبرگزاری فرانسه را عصبانی كرد. آن خبرنگار از ارغوان پرسیده بود: «وقتی از امكانات فرانسه برای تمرین استفاده می‌‌كنی چرا نقشة ایران را به گردن می‌اندازی؟» و ارغوان این‌طور جواب داد: «من متولد فرانسه هستم اما پدر و مادرم ایرانی هستند. انگار به یك مادر بگویند كدام بچه را دوست داری. او حتما می‌گوید هر دو تا را. من این كار را می‌كنم تا ثابت كنم دو ملیتی هستم.»
با وجود این كه ارغوان دو مرتبه برای تیم ملی ایران در مسابقات زنان كشورهای اسلامی بازی كرده اما فرانسوی به حساب می‌آید. او پاسپورت فرانسوی دارد و به خاطر این كه تنیس زنان كشورهای اسلامی در فهرست مسابقات رسمی فدراسیون جهانی تنیس (ITF) نبود، او توانست برای ایران بازی كند.
ارغوان در تمام مسابقات رسمی كه در دو سال اخیر داشته با ملیت فرانسوی مسابقه داده. البته او هر وقت بخواهد می‌تواند با حمایت فدراسیون تنیس ایران تابعیت ایرانی بگیرد.
خروشی رئیس فدراسیون تنیس می‌گوید: «ITF مجوز پوشش اسلامی را برای مسابقات زنان داده و ما می‌توانیم او را در ایران به بازی بگیریم.» اما مشكل این‌جاست كه هیچ‌یك از رقیبان ارغوان مسلمان نیستند و نمی‌توانند در زمین‌های تنیس ایران با او مسابقه بدهند.
با این حساب او چاره‌ای ندارد جز مسابقه با تابعیت فرانسوی. البته در تمام دنیا او را یك تنیسور ایرانی به حساب می‌آورند و برای همین است كه فدراسیون تنیس فرانسه بین او و دیگر تنیسورهای فرانسه تبعیض قائل می‌شود.
ارغوان پارسال هم كه برای شركت در مسابقات اوپن آمریكا به نیویورك پرواز كرده بود، به مشكل خورد. در آن مسافرت ارسلان رضایی به خاطر پاسپورت ایرانی‌ای كه داشت نتوانست ویزای آمریكا را بگیرد و انوشیروان به جای پدر، مربی ارغوان شد.
تیم خانوادگی
ارغوان رضایی را در دنیا به «اَرَوانه رضایی» می‌شناسند. تلفظ ارغوان برای زبان‌های اروپایی سخت است و برای همین او این نام را برای خودش انتخاب كرده. البته او در سایت شخصی خودش نوشته كه «اروانه» در زبان فارسی نام گلی است تا به همه ثابت كند با وجود این كه تنها چند ماه در ایران زندگی كرده، اما اصلیتی ایرانی دارد.
