شیمی در پزشکی(فتو دینامیک تراپی)

امروزه ايده درمان فوتوديناميك يكي از پايه هاي اساسي درمان نوين سرطان به شمار مي آيد.
فتوديناميک تراپي (pdt)


روشي است مورد تاييد fda که در آن به کمک ليزر، بيماران سرطاني مورد مداوا قرار مي گيرند. در اين روش از يک داروي حساس به نور که در معرض نور ليزر فعال مي شود، استفاده مي گردد، پرتودهي تكفام توسط ليزر واكنش هاي فوتوشيميايي انتخابي را پديد مي آورد كه خود منجر به دگرگوني هاي خاص بيولوژيك مي شود و در نتيجه، سلول هاي سرطاني مورد هدف با ايجاد راديکال آزاد اکسيژن، تخريب مي گردند.

اجزای فتوديناميک تراپی

1) اکسيژن
2) فتوحساس کننده
3) منبع نور
4)سیستم توزیع کننده منبع نور

فتودینامیک تراپی ترکیبی از نور و ترکیبات حساس به نور در محیطی غنی از اکسیژن است

اکسیژن سینگلت به عنوان گونه تخریب کننده اصلی درpdt

این مولکول یک الکتروفیل قوی با طول عمر کوتاه است که در بسیاری از واکنش های فتوشیمی تشکیل می شود. به علت واکنش پذیری بالا با مولکول های زیستی به آسانی با آنها ترکیب شده و با انتقال انرژی الکترونی به آنها باعث افزایش واکنش پذیری آنها می شود و خود به حالت پایه برمی گردد.

فاصله انتشار 1o2 در محیط سلولی در حدود 0/1 میکرومتر تخمین زده می شود.

درمان فتو دینامیک همانگونه که از نام آن برمی آید، روشی است که در آن برای درمان بیماری ها از نور و واکنش های فتوشیمیایی استفاده می شود. مکانیسم اصلی این روش آن است که پس از تابش نور با لیزر به واکنشگر نوری و واکنش بین آن ها، اکسیژن رادیکال آزاد می شود و در نتیجه سلول های بدخیم نابود می شوند به هنگام درمان فتودینامیک مواد رنگی که از نظر طیفی با پرتو لیزر سازگارند به بدن بیمار تزریقو سپس در تمام بدن منتشر می شوند. بعد از چند روز، اين رنگ فقط در سلولهای بدخيم باقی می ‌ماند. مولکول های پیچیده رنگ که به واکنشگرهای نوری موسومند، قادرند واکنش های القایی را در واکنش هایی که جاذب نور نیستند، پدید آورند. در پایان مسیرهای واکنشی گوناگون، محصولات شدیدا سمی آزاد می شوند که باعث اکسیداسیون بازگشت ناپذیر ساختارهای حیاتی سلولی می شوند.