حيات در عمق 1.6 كيلومتر بستر دريا

حيات در عمق 1.6 كيلومتر بستر دريا

همه ما مي دانيم كه حيات تا چه حد مي تواند دشوار باشد، اما براي ميكروب هايي كه اخيرا در عمق 1.6 كيلومتري (1 مايلي) زير بستر اقيانوس و دور از ساحل كانادا يافت شده اند اينگونه تصور نمي شود. شرايط زندگي محدود شده است، محيط زيست آنها در دماي 100 درجه سانتيگراد (212 درجه فارنهايت ) قرار دارد و هنوز اين سلولهاي بادوام در حال پيشرفت هستند. در قسمت مياني محل فرود تاريخي ققنوس در قطب شمال مريخ نيز تا كنون هيجان يافتن حيات در سياره سرخ به اوج خود رسيده است.
هرچند ققنوس براي يافتن حيات طراحي نشده است، اما ميزان آب سطح مريخ را براي ارزيابي نشانه هاي كه مي توانند احتمال وجود حيات را در مريخ تقويت كنند مورد ارزيابي قرار مي دهد.
اين كشف جديد در يك چنين عمقي در زير سطح زمين مي تواند محدوديت هاي تازه اي را در كيفيت آخرين حد وجود حيات در كرات ديگر ايجاد كند. دورتر از خط ساحلي نيوفاوندلند ، دانشمندان در قسمت زيرين بستر اقيانوس مستقر شده اند، كه ركورد پيشين زندگي در زير زمين را مي شكند. اين كشف جديد يكي از بنيادين ترين ساختارهاي حيات زميني را در عمق يك مايلي بدست مي دهد. (ركورد پيشين در عمق 842 متر يا 0.5 مايلي قرار داشت). از آنجايي كه من زيست شناس نيستم. اين خبر را همانگونه كه از خبرگزاري رويتر منتشر شد نقل مي كنم. رويترز: پروكاريوت ها ميكروب هايي فاقد نوكلئيد مي باشند كه شامل آرچي و برخي انواع باكتريها هستند. فقدان سلولهاي نوكلئيدي آنها را از ايوكاريوتها و يا زندگي تمامي حيوانات و گياهان متمايز مي كند.
پرو كاريوت ها نمونه هايي از رسوبات حفاري شده هستند كه در 111 ميليون سال پيش ته نشين شده اند. در اين عمق رسوبات در معرض دمايي در حدود 60 تا 100 درجه سانتيگراد (140 درجه فارنهايت) قرار مي گيرند. جان پاركس –پروفسور دانشگاه والس – معتقد است اين نوع ميكروب حتي مي تواند در اعماق ژرف تر نيز زندگي كند. او معتقد است كه اكثر پروكاريوتها را مي توان در عمق 4 كيلومتري در زير بستر اقيانوس يافت. در اينجا اين سوال پيش مي آيد كه آيا زندگي در ديگر سيارات تنها در اعماق پوسته ممكن است ودر سطح خير؟
پروفسور جان پاركس مي گويد " اگر زيست كره ذاتي در زير اقيانوس بر روي زمين وجود دارد پس مي تواند در كرات ديگر نيز وجود داشته باشد. تنها با گرفتن يك بيل خاك از سطح مريخ نمي توان گفت كه آيا حيات در مريخ وجود دارد يا خير ."
تلاش هايي كه توسط فضاپيماي پيشين بمنظور تحليل سطح مريخ براي ميكروب هاي فرا زميني صورت گرفته نيز گوياي همين مطلب است. با اين حال با بررسي و تحليل تركيب سطحي براي مواد مورد نياز لازم براي ادامه بقا (كه آنها را مي شناسيم)، مي توان اطلاعات مفيدي را بدست آورد. به عنوان مثال تصور مي شود كه فضاپيماي فونيكس براي يافتن حيات در مريخ طراحي شده است در صورتيكه اين فضاپيما به منظور تحليل لايه سنگي بالاي مريخ براي بررسي ميزان آب و همچنين اثبات اينكه آب مايع ممكن است در گذشته نزديك يكبار در مريخ جريان داشته است، ساخته شده است. حال ما محدوده اي را كه در آن احتمال يافتن حيات است گسترش داده ايم، ماموريت در مريخ به يك پناهگاه زير زميني در زير سطح آن نياز خواهد داشت و مجبور هستيم تا آن زمان كه خودمان اين كار را انجام دهيم منتظر بمانيم.

مشخص نيست كه اين ميكروب هاي زير زميني از كجا انرژي خود را دريافت مي كنند. احتمالا تابش خورشيد عامل اين انرژي نيست. متان و گرمايي كه از دهانه آتشفشان به بيرون پرتاب مي شود كانديداهاي بهتري براي انرژي هستند. در اينجا يك مساله وجود دارد كه مربوط به يافت حياط در اعماق است. كه برنامه احتمالي براي دفع دي اكسيد كربن اعماق زمين را پيچيده مي كند.اين يك اكوسيستم دست نخورده است كه رونمايي از آن منجر به از دست رفتن بخشي از نتايج براي اين كولن هاي ميكروبي خواهد شد. با اين حال ممكن است عده اي را بتوان با پنل آب و هوايي u.N كه حاكي از آن است كه دفن دي اكسيد كربن در آينده مي تواند يك ابزار كليدي براي جلوگيري از گريز گاز هاي گلخانه اي به درون اتمسفر شود متقاعد كرد.