جزئیات غرق شدن قایقران زن

جزئیات غرق شدن قایقران زن
مسؤولان حاضر در آن محل به ما تذکر دادند که بدون جلیقه وارد آب نشویم اما بدون توجه به تذکر دیگران به آب زدیم. حتی هنگام قایقرانی هم چندین‌بار با ما تماس گرفتند که به ساحل بازگردیم اما توجه نکردیم. مسؤولان اسکله هم در آن زمان نتوانستند به دنبال ما بیایند.
وطن امروز:‌ رویا عباسی تنها شاهد مرگ زهرا فرجی عضو تیم قایقرانی جوانان ایران با تشریح اتفاقی که روز 24 تیرماه در سد چایی ارومیه رخ داد، گفت: با وجود اینکه خیلی‌ها ما را از رفتن به داخل سد بدون داشتن جلیقه نجات منع کرده بودند اما توجهی نکردیم و به دلیل سرعت زیاد آن اتفاق رخ داد.
روز جمعه 24 تیرماه دستگاه جت‌اسکی زهرا فرجی به همراه رویا عباسی از قایقرانان عضو تیم جوانان کشورمان هنگام تفریح در سد چایی ارومیه واژگون شد. این حادثه، مرگ زهرا فرجی قایقران جوان کشورمان را رقم زد و پیکر وی پس از 4 روز جست‌وجو پیدا شد. در این اتفاق ناگوار رویا عباسی با کمک حاضران در محل نجات پیدا کرد و جان سالم به در برد.
رویا عباسی درباره این حادثه گفت: روز جمعه 24 تیرماه و پس از چند هفته اردوی پیاپی به شهر خودمان رفتیم. تصمیم گرفتیم تا با هم در سد چایی ارومیه سوار بر جت‌اسکی شویم. حوالی ظهر بود که با مراجعه به اسکله یک جت‌اسکی دریافت کردیم و بدون هماهنگی‌های لازم وارد پشت سد شدیم.
وی با تاکید بر اینکه بدون جلیقه حق جت‌اسکی‌سواری نداشتیم، گفت: مسؤولان حاضر در آن محل به ما تذکر دادند که بدون جلیقه وارد آب نشویم اما بدون توجه به تذکر دیگران به آب زدیم. حتی هنگام قایقرانی هم چندین‌بار با ما تماس گرفتند که به ساحل بازگردیم اما توجه نکردیم. مسؤولان اسکله هم در آن زمان نتوانستند به دنبال ما بیایند.
عضو تیم‌ملی قایقرانی کشورمان تصریح کرد: ساعت یک و نیم بعدازظهر بود. هرچند آب سد راکد است اما به خاطر سرعت زیاد و حرکت‌های متداوم، موج‌های زیادی در آب ایجاد شده بود. ناگهان به خاطر سرعت زیاد روی یکی از موج‌ها جت اسکی ما واژگون شد و هر دو به آب پرتاب شدیم. جت اسکی برخلاف دیگر قایق‌ها در این هنگام از محل واژگون شدن خود فاصله می‌گیرد به همین خاطر نقطه اتکایی نداشتیم. تلاش کردیم تا با وجود موج آب خود را روی آب نگه داریم اما فایده‌ای نداشت.
وی ادامه داد: عمق آب منطقه زیاد بود و مکش آب ما را به داخل می‌برد. با اینکه هر دو شنا بلد بودیم و در مدرسه تربیت‌بدنی هم واحد شنا را گذرانده بودیم هر چه تلاش می‌کردیم نمی‌توانستیم خود را روی آب نگه داریم. به خاطر ترس از حادثه و دستپاچه شدن، حتی نمی‌دانستم که چه شنایی را باید در اینجا انجام دهم فقط دست و پا می‌زدم که روی آب بمانم. فاصله ما از ساحل زیاد بود و هیچ کس هم در نزدیکی‌مان نبود به همین خاطر تلاش کردیم تا با شنا کردن به ساحل نزدیک شویم.
عباسی افزود: چند دقیقه پس از شنا کردن متوجه شدم زهرا دیگر روی آب نیست و به داخل آب فرو رفته است. لحظاتی بعد هم قایق‌هایی که در اسلکه بودند به همراه افراد محلی به سمت من آمدند و نجاتم دادند.وی درباره اینکه «مقصر این حادثه را چه کسی می‌داند؟»، گفت: سهل‌انگاری و اشتباه خودمان موجب این حادثه شد، ما کوتاهی کردیم. استفاده نکردن از جلیقه به همراه سرعت زیاد موجب این اتفاق شد.
قایقران تیم جوانان ایران در پاسخ به این پرسش که «شما تا چه حد نسبت به استفاده از جت‌اسکی آشنایی و مهارت داشتید؟»، گفت: زهرا مدتی بود در تهران و ارومیه جت‌اسکی سوار می‌شد اما من تنها 2، 3 بار و آن هم پشت دیگران سوار جت‌اسکی شده بودم. این بار هم پشت زهرا بودم و او جت‌اسکی را هدایت می‌کرد.وی در پاسخ به پرسش دیگری که «با توجه به تمرین همیشگی شما در مناطق آبی آزاد کشور مگر تست شنا نمی‌دهید؟»، گفت: از ما تست گرفته‌اند اما شرایط قایقرانی با روئینگ و جت‌اسکی فرق دارد. روئینگ شتاب نگرفته و موج درست نمی‌کند. اگر قایق روئینگ در آب واژگون شود در جای خود می‌ماند و ما به‌راحتی با اتکا به آن روی آب می‌مانیم اما جت اسکی به خاطر شتابش از ما دور می‌شود. ما شنا در این محیط‌ها را بلد بودیم اما هول شده بودیم طوری‌که نمی‌دانستیم باید چه کاری انجام دهیم. وی از دوستی و رفاقتش با زهرا گفت و افزود: ما از دوران دبیرستان با هم دوست بودیم.
مدتی در تیم کبدی بودیم بعد از آن هر دو در تست روئینگ حاضر شدیم و قایقرانی را شروع کردیم. من زودتر از زهرا و تقریبا 8 ماه پیش به اردوی تیم‌ملی دعوت شدم اما زهرا به تازگی وارد اردو شده بود و تازه نخستین اردوی تیم را تمام کرده بود.عباسی ادامه داد: قرار بود زهرا به همراه تیم‌ملی در مسابقات جهانی هلند شرکت کند اما نشد. می‌خواستیم با هم راهی مسابقات برون‌مرزی شویم اما این حادثه تلخ همه تصمیمات ما را برهم زد.
مرگ زهرا بدترین و تلخ‌ترین خاطره زندگی‌ام است. تاثیر زیادی روی روند زندگی‌ام در این 2 هفته داشته و هرگز زمان حادثه از ذهنم پاک نمی‌شود. با این حال نمی‌خواهم قایقرانی را کنار بگذارم. تنها به خاطر زهرا قایقرانی را ادامه می‌دهم. من این قول را به خانواده زهرا داده‌ام که برای شادی‌اش مدال کسب کنم و موفق شوم.