بیماران اعصاب و روان در فیلم های تلویزیونی

ما در دنیای رسانه ها زندگی می کنیم، در محاصره رسانه ها؛ و تلویزیون به عنوان یک عضو فعال، رهنمود دهنده و سرگرم کننده در زندگی بسیاری از ما حضور دارد. سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی در پوشش جذابیت و سرگرمی، بسیاری از اطلاعات را پنهانی در ذهن ما حک می کنند....

نویسندگان این مقاله معتقدند که نمایش دروغین بیماری های روانی در فیلم ها اثر دردناکی دارد و ننگ و داغی را که بر پیشانی این بیماران حک شده، در ذهن همه پایدارتر می کند. یعنی دقیقا بر عکس کاری که وظیفه یک رسانه عمومی است. این فیلم ها نگرش ما را از بیماران به سطحی پایین تر و حتی گاهی بالاتر از واقعیت تغییر می دهد. در این فیلم ها، بیمارانِ دارای مشکل روان شناختی این گونه تحریف شده اند:

۱) یک فرد عصبانی آدمکش: در بسیاری از فیلم ها این طور نشان داده می شود که بیماران روانی، افرادی پرخاشگرند که برای اطرافیان شان خطرناک اند. جالب است که کارگردانان تمایل دارند اعمال منفی مثل قتل عمد، تجاوز جنسی و دزدی را بیشتر به این بیماران نسبت دهند تا کاراکترهای عادی فیلم.

۲) یک روح آزاد سرکش: این فیلم ها یک شخصیت خوب را به تصویر می کشند که برچسب بیمار روانی خورده است و دارد به شیوه نامناسبی درمان می شود؛ اغلب با زندانی کردن.

3) یک فرد روشنفکر از جامعه: در این گروه هم مثل گروه قبلی، آدم های خوبی نمایش داده می شوند که توسط دستگاه مخوف بیمارستان روانی دستگیر شده اند! این آدم ها می توانند یک آرمانشهر بسازند.

۴) بیماران زن روانی به عنوان زنان اغواگر: در این فیلم ها زنان دارای مشکل اعصاب و روان، به عنوان زنانی نشان داده می شوند که قدرت اغواگری وحشتناکی دارند و می توانند هر مردی را به دام بیندازند، حتی اگر آن مرد، درمانگر باشد.

5) طفیلی های خودشیفته: این بیماران به عنوان آدم هایی نمایش داده می شوند که فکر می کنند دارای حق ویژه ای هستند و از دیگران برترند،

6) فرد حیوان شده: در این فیلم ها با بیماران مثل حیوانات برخورد می شود و حقوق انسانی شان رعایت نمی شود

البته تنها بیماران در معرض این قضاوت های ناشیانه نیستند. متخصصان بهداشت روان هم گاهی در فیلم ها به صورت تحریف شده نمایش داده می شوند . این باعث می شود کسانی که احساس مشکل می کنند و خانواده آنها، تصوری کلیشه ای از بیمارستان روانی، پرستاران بخش روان، روان شناسان و روان پزشکان داشته باشند؛ تصوری که اطمینان را از آنها سلب می کند و گاهی باعث می شود اصلا به این متخصصان رجوع نکنند.