داروی کم کننده اشتها تا چه حد موثر است؟

آیا قرص های کم کننده اشتها به راستی مفید هستند و فایده دارند یا اینکه تبلیغی بیش نیستند.

داروهاى كم كننده اشتهاء، میزان خودكشى را افزایش مى دهند
تحقیقات در زمینه بهداشت تن و روان توسط روانپزشكان دانشگاه پادواى ایتالیا نشان می دهد كه تلاش براى خودكشى و خود آزارى در افرادى كه داروهاى كم كننده اشتهاء مصرف مى كنند و بر اثر آن میزان كلسترول آنها كاهش می یابد، افزایش پیدا مى كند.

به نقل از خبرگزارى رویترز، دكتر "پائلو سانتوناستو" روانپزشك ایتالیایى، سالها مطالعه و تحقیق ثابت كرده كه رابطه مستقیمى بین كاهش میزان كلسترول و اقدام به خودكشى بین افراد وجود دارد.

به گفته این محقق ، پژوهش درباره تاثیر روانى كاهش كلسترول بر روى انسان ، تا رسیدن به یك نتیجه نهایى ادامه دارد اما آنچه كه تاكنون ثابت شده ، آن است كه پایین آمدن میزان كلسترول باعث كاهش بخش خاصى از مواد شیمیایى در مغز مىشود كه به طور مستقیم بر روى رفتارهاى عصبى و حوصله شخص اثر گذار است ، و باعث خارج شدن كنترل رفتارى از فرد میشود.

در این حالت یك بى نظمى به اصطلاح روانپزشكى از نوع سوم در شخص ایجاد مىشود كه هورمون هاى كنترل كننده رفتار و حوصله را كاهش مى دهد و این امر خطر اقدام به خودكشى و یا خود آزارى راباعث مى گردد.

این پژوهشگر، در بخشى از تحقیق خود میزان كلسترول را در وضعیت غذایى ۷۴ بیمار كه از داروهاى كم كننده اشتها استفاده مى كردند و یا مبتلا به بی اشتهایى عصبى بودند قبل از انكه مجددا با روان درمانى به یك رژیم درست غذایى رو بیاورند مورد مطالعه و ارزیابى قراردادند.

تمامى این افراد در مصاحبه هاى خود گفته بودند كه در وضعیت قبلى چندین بار خیال خودكشى داشته ، و یا اقدام به خودكشى كرده بودند.

این تعداد از افراد در مقایسه با بیماران دیگر ،بخاطر پایین بودن كلسترول و كم اشتهایى عصبى همگى فكر خودكشى داشته و یا مبادرت به خودكشى و یا خودآزارى كرده بودند.

برپایه این تحقیق رابطه مستقیمى بین اقدام به خودكشى بخاطر افت ناهنجار كلسترول و داروهاى كم كننده اشتها، و نیز بى اشتهایى عصبى كه باعث محدود شدن مقدار غذا مى شود، و یا آن دسته افرادى كه از مواد غذایى بدون كلسترول مصرف مى كنند وجود دارد. همچنین میزان غذا و فاكتورهاى متابولیك نیز در این دگرگونى روانى سهم بسزایى دارند.

این محقق دریافته است كه اثر افت كلسترول در ناهنجاریهاى روانى در بیماران ، كمتر از علائم افسردگى و كم خورى نیست و حتى احتمال اثر گذارى آن دراقدام به خودكشى بیشتر است .

وى مى گوید : اكنون محور مطالعاتى ما حول ارتباط بین لیپیدهاى خوراكى و آسیب شناسى روانى متمركز شده است تا بتوانیم راه حل مناسب و عملى را براى تامین امنیت افرادى كه داراى رژیم كنترل غذا و كلسترول هستند بیابیم .