استرپتوکیناز ، دارویی برای رفع گرفتگی عروق

استرپتوکیناز می تواند لخته های خونی که در قلب ، رگهای خونی یا پس از حمله قلبی در ریه ها ایجاد می شوند را حل کند. این دارو یک عامل ترومبولیتیک نامیده می شود و اگر بلافاصله پس از آغاز علائم حمله قلبی بکار رود بیشترین تاثیر را اعمال می نماید. استرپتوکیناز می تواند لخته های خونی که در کاتاتر های داخل عروقی ایجاد می شوند رانیز حل کند. معمولا پزشک پیش از تجویز استرپتوکیناز باید به برخی نکات توجه کند که بدین قرارند:
- آنوریسم (اتساع قطعه ای از رگ خونی که اغلب آئورت یا سرخرگ ششی گرفتار آن می گردند)
- مشکلاتی در نتیجه خونریزی یا لخته شدن خون
- بیماری عروق قلب یا صدمه عروقی
- رتینوپاتی دیابتیک
- تومور یا صدمه سر
- فشار خون بالا
- عفونت
- بی نظمی ضربان قلب
- دریافت تزریقات عضلانی
- بیوپسی یا جراحی
- واکنش غیر طبیعی یا آلرژیک به استرپتوکیناز ، دیگر داروها ، غذاها ، رنگ ها
- بارداری
- شیر دادن
استرپتوکیناز توسط متخصص تجویز شده و در مرکز درمانی یا بیمارستان به ورید بیمار تزریق می شود.
اثرات جانبی که باید به آن توجه کرد شامل وجود خون در ادرار ، مدفوع یا استفراغ ، درد یا تنگی قفسه سینه ، مشکل در تنفس ، سرفه ، سردرد شدید ، بثورات جلدی خشکی پوست ، تند یا کند شدن ضربان قلب ، خونریزی غیر طبیعی ، کبودی یا لکه های قرمز بر روی پوست ، تورم غیر طبیعی ، می باشند.
امکان بروز مشکلاتی همچون سرگیجه یاتب به هنگام تزریق این دارو وجود دارد. احتمال خونریزی از جمله خونریزی لثه نیز ممکن است افزایش یابد لذا به هنگام مسواک زدن بیمار بایدمراقب باشد آسیبی به لثه نرسد.
تا چند روز پس از تزریق استرپتوکیناز ، نباید بیمار داروهایی مانند آسپرین ، ایبوپروفن ، یا دیگر مسکن هایی بدون نسخه را مصرف کند.