آموزش استفاده از شماره تلفن‌های اضطراری به کودکان
آموزش تماس با شماره تلفن‌های اضطراری به کودکان همانند آموزش بزرگسالان است و از یک اصول پیروی می‌کند
به کودکان بیاموزید که هر یک از این شماره تلفن‌ها برای چه کاری در نظر گرفته شده‌اند و چه خدماتی ارائه می‌دهند و در این راستا کودک می‌آموزد که در چه مواقعی چه شماره تلفنی می‌تواند کمک رسان وی باشد. به وی بیاموزید در هنگام تماس با هریک از این مراکز اطلاعات را به درستی بدهد و تا همه اطلاعات لازم را به مرکز نداده است تماس راقطع نکند.
در نظر داشته باشید به محض اینکه کودکان کار با دستگاه تلفن را یاد گرفتند باید استفاده و کاربرد شماره تلفن‌های ضروری به آنها آموزش داده شود.
با هم مراحل آموزش را گام به گام مرور می‌کنیم
* به کودک بیاموزید چگونه با استفاده از تلفن منزل این تماس‌های ضروری را برقرار کند. زیرا با برقراری تماس از منزل، کودک دیگر نیاز ندارد توضیحات اضافه بدهد. البته در مورد جزئیات بیشتر باید بیاموزد که پاسخ درست بدهد.
* کودک باید یاد بگیرد تا به او گفته نشده گوشی را قطع نکند. در خیلی مواقع ممکن است اپراتور هر یک از این مراکز، تماسی را پشت خط منتظر بگذارند. پس کودک باید بداند که در این فاصله باید گوشی را قطع نکرده و منتظر بماند. به کودک اطمینان بدهید حتی در همان زمان هم که کسی با او صحبت نمی‌کند، یک نفر آن طرف خط حضور دارد و پیگیر کار او است، زیرا این موضوع آرامش کودک را در پی می‌آورد.
* کودکان وقتی دچار اضطراب می‌شوند یا عصبی هستند، زیر لب و جویده حرف می‌زنند. به خصوص در مواقعی که صدا روی تجهیزات ضبط صوت یا کامپیوتر، در این مراکز ذخیره می‌شود، تشخیص اطلاعات ضروری از روی آنها بسیار دشوار می‌شود، پس حتما صحیح و شمرده سخن گفتن را به آنها بیاموزید.
* به کودک آموزش دهید که نام و نام خانوادگی خویش را به وضوح و درستی ادا کند.
* کودک باید یاد بگیرد که به سوال‌هایی که از او می‌شود به دقت گوش فرا دهد و اگر متوجه نشد تقاضا کند که سوال تکرار شود.
* اضطراب ممکن است باعث شود کودک به سوالاتی اپراتور مرکز تماس‌های اضطراری به چشم یک امتحان نگاه کند که می‌تواند برخی از پرسش‌ها را بی جواب رها کند، یا اینکه برای آن یک جوابی بسازد. در حالی که باید کودک یاد بگیرد که در موارد اینگونه صریح پاسخ داده و بگوید که " نمی دانم" و سراغ سوال بعدی برود.
* تلفن را از پریز خارج کرده و با کودک خود این نوع تماس‌ها را تمرین کنید. شما بشوید اپراتور مرکز (اورژانس، آتش نشانی، فوریت‌های پلیسی و ...) و از او در مورد یک حادثه خیالی سوال کنید. این نقش‌ها را بارها و بارها تکرار کنید. کودکان دوست دارند موقعیت‌ها را باور کنند و تکرار می‌تواند این کار را انجام دهد.
* به کودک خود آموزش دهید که هر شماره‌ای برای چه نوع کاری است مثلا وقتی حریقی رخ می‌دهد کودک بداند شماره مناسب 125 است یا وقتی مثلا بزرگتری که در خانه است، بیدار نمی‌شود باید با شماره اورژانس، 115 تماس بگیرد یا وقتی مزاحمی بدون اجازه وارد منزل می‌شود باید با فوریت‌های پلیسی یعنی 110 تماس بگیرد و ... اگر زمانی هم احساس کردید کودک گیج شده و شرایط رانمی‌تواند از هم تمیز دهد نگران نباشید چون شاید کودکان خیلی خوب نتوانند توضیح دهند اما از درک خوبی برخوردارند. کودکان را تشویق کنید به برداشت‌های خودشان اعتماد کنند و اگر شک داشتند سوال کنند.
* کودک را چنان تمرین دهید که در هر شرایطی بتواند تا حد امکان خونسردی خویش را حفظ کند تا مناسب‌ترین موقعیت را به کمک بگیرد.
* نکته‌ای که حتما و با تاکید باید به کودکان آموزش داده شود این است که هرگز از این شماره‌ها برای تفریح و سرگرمی و خنده استفاده نکنند و بیاموزند که تماس با این مراکز به جز برای کارهای ضروری و لازم، جرم است و پیگرد قانونی دارد.
