شاتر

شاتر
پرده ای که با زدن کلید آن به مدت زمان معینی از جلوی فیلم کنار می رفت تا فیلم نور ببیند. بخشی از آن صدای آشنای کلیک که نماد صوتی عکاسی بود مربوط به کار همین پرده بود. اما در دوربین شما دیگر عملاً وجود خارجی ندارد! برای همین هم دوربین های غیر حرفه ای و موبایل ها اینقدر بی صدا شدند که سازندگان مجبور شدند برای جلوگیری از سوءاستفاده و عکس های یواشکی، صدای کلیک مجازی را حداقل در موبایل ها اجباری کنند!
زمان شاتر نسبت عکس با اندازه دیافراگم دارد. یعنی هرچه دیافراگم بازتر و نور ورودی بیشتر باشد، زمان نوردهی باید کوتاهتر شود. اعداد شاتر هم مثل دیافراگم استاندارد و در واقع مخرج کسری هستند که صورت آن یک ثانیه است. پس هرچه بزرگتر می شوند نوردهی کمتر می شود. به این شکل : 1 – 2 – 4 – 8 – 15 – 30 – 60 – 125 – 250 – 500 – 1000 تا 4000البته دوربین های مختلف ممکن است اعداد بینابینی را هم داشته باشند.
علاوه بر این اعداد، دوربین شما ممکن است یک وضعیت دیگر هم داشته باشد به نام Bulb یا اختصاراً B در این وضعیت با فشار دکمه شاتر باز می شود و تا زمانی که دوباره دکمه شاتر را بزنید باز می ماند. این وضعیت مناسب عکسبرداری از مثلاً رعد و برق است.
عکاس شاتر را باز کرده و منتظر مانده تا آسمان چندبار برق بزند. البته استفاده از این وضعیت کمی لم دارد
شاتر رابطه مستقیمی با نوع سوژه شما دارد. اگر از عمه خانم عکس می گیرید نیاز به سرعت بالایی ندارید. سرعت 60 (یک شصتم ثانیه ) کافی است. اما برای عکاسی از خواهر زاده تون که حتماٌ هم به خودتون رفته و یک جا بند نمی شه کمتر از 250 رو توصیه نمی کنم.
وقتی دوربین را در وضعیت Tv قرار می دهید. به دوربین می فهمانید که می خواهید خودتان سرعت عکاسی را تعیین کنید. پس دوربین تا حد دستیار شما عقب نشینی می کند و حالا این شمایید که بسته به موقعیت و هدفتون سرعت عکاسی رو تعیین می کنید. در مورد این موقعیت ها بعداً در عکاسی عملی بیشتر صحبت خواهیم کرد اینجا فقط کلیاتی از کاربرد تعیین سرعت را می گویم. مثلاً اگر از یک مسابقه اسکی عکس می گیرید ممکن است دو جور عکس بخواهید داشته باشید. عکسی که در آن هم چیز و همه کس ثابتند