آشنایی با منوها و اصطلاحات نرم افزاری روی دوربین2

Metering mode : مربوطه به شکل نورسنجی است و در دوربین های مختلف انواع یا انتخاب های متنوعی دارد
نورسنجی نقطه ای : در این حالت دوربین فقط نور نقطه ای را که شما مشخص می کنید می سنجد و با بقیه کادر کاری ندارد. وضعیت بسیار مفیدی است برای عکس هایی مثل این که نور سنجی بر اساس طرف روشن صورت تنظیم شده


نورسنجی بر اساس کادر مرکزی: در این حالت دوربین معدل نورهای موجود در کادر مرکزی را اندازه می گیرد. وقتی مفید است که می خواهید مثلاً کل صورت یک نفر نورسنجی شود اما دوربین به پس زمینه کاری نداشته باشد.

نورسنجی کل کادر: برای وقتی که عجله دارید یا نمی خواهید عکس خاص بگیرید. از اسم آن مشخص است که معدل تمام نورهای داخل منظره یاب را اندازه گرفته و سعی می کند نه سیخ بسوزد نه کباب! اما حقیقت آنست که گاهی به اشتباه می افتد و هم سیخ میسوزد و هم کباب! مخصوصاٌ گاهی که یک چیز خیلی روشن یا تاریک در صحنه حضور دارد.
در مورد روش های نورسنجی که بخش مهمی از عکاسی را تشکیل می دهند بعداً بیشتر صحبت می کنیم.
Quality : نمایانگر کیفیت عکس بر مبنای اندازه است. در هر دوربین متفاوت است. بعضی فقط سه اندازه دارند و بعضی تا هشت وضعیت مختلف. شاید بپرسید من همیشه عکس با کیفیت می خواهم پس این منو به چه دردی می خورد؟ واقعیت آنست که همه عکس هایی که شما می گیرید قرار نیست در نمایشگاه شرکت کنند. پس اگر وسط بیابان می خواهید عکس یادگاری بگیرید که فقط در اندازه 10 در 15 چاپش خواهید کرد، لزومی ندارد دوربین در حداکثر توانش کار کند تا حافظه کم بیاورید!
Red Eye : برای رفع قرمزی چشم در عکاسی با فلاش. اگر فعالش کنید فلاش داخلی دوربین قبل از فلاش اصلی چند بار فلاش می زند تا مردمک چشم سوژه تنگ شود. اگر می خواهید عکس های بخصوص بگیرید می توانید فعالش نکنید. در این صورت فقط کافیست چشم سوژه با فلاش هم محور نباشد. اگر هم بود چندان مهم نیست، می توانید روی کامپیوتر به سادگی اصلاحش کنید.
White balance
: علامت اختصاری آن معمولاً WB و به معنای تراز سفیدی است. توضیح آن را در قسمت مفاهیم دیجیتال خوانده اید. تنظیمات آن با توجه به نماد های خاص دوربینتان کاملاً مشخص است اما چیزی که اینجا می خواهم به آن اشاره کنم Custom WB به معنای تراز سفیدی شخصی شده است.
وقتی دوربین را در این وضعیت قرار می دهید (با توجه به دستورالعمل در دفترچه راهنما) اولاً بنده را سربلند میکنید! ...به به! ...به به! ...ممنونم! و دوماً اگر کمی ابتکار به خرج دهید ، خودتان رنگ عکس را تعیین خواهید کرد. مثلاً می توانید یک عصر دلگیر خاکستری را تقریباً به یک غروب خوشرنگ تبدیل کنید. درست عکس حالتی که در تراز اتوماتیک اتفاق می افتاد. فقط کافیست یک شیئ آبی را به عنوان سفید به دوربین معرفی کنید.
نمی دونم دانشگاه رفته اید یا نه؟ در دانشگاه ها تنبل ها یک چیزی اختراع کرده اند به عنوان نمودار. کاربرد آن وقتی است که از یک کلاس 20 نفره ، 15 نفرشان در یک درس به اصطلاح افتاده اند. در این حالت چون همیشه فرض بر برائت و مظلومیت دانشجوهاست! اداره آموزش نمرات را روی نمودار می برد. بدین معنی که بالاترین نمره را که مثلاً 12 است ، 20 فرض می کند و نمرات بقیه را هم به همین نسبت بالا میآورد. اساس کار WB هم بر همین مبناست.
در دنیای تصاویر دیجیتال، سفید بالاترین نمره را دارد . یعنی سه تا 256 و سیاه کمترین یعنی سه تا 0 و سایر رنگ ها بین این دو قرار می گیرند (البته قضیه به این سادگی هم نیست اما اینجا فرصت توضیح بیشتر ندارم بعداً در بحث نور راجع به آن صحبت می کنیم) حالا اگر روشن ترین نقطه تصویرتان رنگی غیر از سفید باشد (مانند مثال بالا اگر فرض کنیم 12 بالاترین نمره است) پردازنده دوربین آنقدر این رنگ را زیاد می کند تا سفید شود. و بقیه هم به همین نسبت تغییر میکنند.
درپایان دوباره یادآوری میکنم در دوربین شما ممکن است امکانات و منوهای مختلفی وجود داشته باشد. اینجا فقط خیلی خلاصه به امکانات اغلب مشترک و با کاربرد همگانی پرداخته شد