رییس‌جمهورهای آمریکا

جرج واشنگتن

جرج واشنگتن (۱۷۹۹-۱۷۳۲) از رهبران انقلاب امریکا و نخستین رئیس‌جمهور آمریکا بود که این سمت را از سال ۱۷۸۹ تا سال ۱۷۹۷ در دست داشت.

او از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ ایالات متحده است. نقش او بخصوص در کسب استقلال برای مستعمرات آمریکایی و سپس متحد کردن آن‌ها زیر پرچم حکومت فدرال ایالات متحده قابل توجه است.

او از گروهی از مردم مسلح ارتش بزرگی ساخت که نهایتا موفق به شکست نیروهای انگلیسی در جنگ انقلاب آمریکا(۱۷۸۳-۱۷۷۵) شدند.

جان آدامز
تولد: ۱۷۳۵ آدامز سال ۱۷۹۶ در حالی مقام ریاست جمهوری آمریکا را از آن خود کرد که دو دوره معاونت جورج واشینگتن را در کارنامه خود داشت. وی همچنین از جمله کسانی بود که توانسته بود مذاکرات صلح را با انگلیس به نتیجه برساند. آدامز در دوران ریاست جمهوری با اتکا به سیاست استقلال خواهی آمریکا از بروز یک جنگ در سال ۱۷۹۸ با فرانسه نیز جلوگیری کرد. سیاست‌های آدامز همیشه از سوی فدرالیست‌های راست گرا از جمله چهره سرشناس در میان آنان «همیلتون»، مورد انتقاد بود. شکاف وی و میان این گروه فرصتی بود تا «توماس جفرسون»، اجازه ندهد که آدامز برای یک دوره دیگر به ریاست جمهوری آمریکا دست یابد.

توماس جفرسون
در اوج درگیریهای حزبی در سال 1800 توماس جفرسون در یک نامه محرمانه نوشت"من در حضور خدای سوگند خورده ام که دشمن همیشگی هر گونه خودکامگی در اندیشه بشر باشم".


وی که در طول عمرش برای آزادی مبارزه کرد، در 1743 در ویرجینیا به دنیا آمد. او در کالج William and Mary به تحصیل پرداخت و سپس حقوق خواند. در 1772 با Martha Wayles Skelton ، یک بیوه، ازدواج کرد و او را برای زندگی به یک خانه کوهستانی نیمساخته در Monticello برد. لک و پیس دار بود و مویی به حنایی داشت ولی دراز و بد قواره نبود.

به روشنی می نوشت هر چند سخنران خوبی نبود. در کنگره ویرجینیا از قلمش به جای زبانش برای بیان باورهایش استفاده می کرد. این عضو خاموش کنگره، جفرسون، در 33 سالگی اعلامیه استقلال امریکا را طرحریزی کرد. در سالهای بعد تلاش او بر این بود که نظراتش را به واقعیت بدل کند. مهمترین کاری که وی در این سالها کرد نوشتن لایحه آزادی مذهبی برای ایالت ویرجنیابود که این لایحه در 1786 تصویب شد.



جفرسون اولین رئیس جمهور آمریکا است که مراسم تحلیف ریاست جمهوری را در واشینگتن به جا آورد. جفرسون علایق و مهارت‌هایی متفاوت در زمینه‌های مختلف از امور آموزشی گرفته تا معماری و موسیقی داشت. حمایت وی از افزایش اقتدار دولت مرکزی باعث شد تا واشینگتن در سال ۱۷۸۹ وی را به عنوان وزیر امور خارجه خود برگزیند. اگرچه وی در سال ۱۷۹۳ از این سمت کناره گیری کرد، اما بار دیگر در سال ۱۷۹۶ در سمت معاون رئیس جمهور وارد عرصه شد و به عنوان رهبر معنوی مخالفت با فدرالیسم به اوج رسید. جفرسون در حالی دور دوم ریاست جمهوری خود را در سال ۱۸۰۹ به پایان رساند که تلاش می‌‌کرد کشورش را از درگیر شدن در جنگ‌های ناپلئون در اروپا برحذر دارد.

جفرسون در Monticello بازنشسته شد تا بتواند زمان بیشتری برای فکر کردن درباره طرحهای بزرگش برای دانشگاه ویرجینیا داشته باشد. یک اشراف زاده فرانسوی بیان داشت که "او خانه و انیشه اش را در بلندی قرار داده است که از آنجا میتواند جهان را با دید دیگری ببیند". وی د 4 جولای 1826 وفات یافت.

جیمز مدیسون

جیمز مدیسون (۱۶ مارس ۱۷۵۱- ۲۸ ژوئن ۱۸۳۶) چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده بود (۱۸۰۹-۱۸۱۷). او به همراه جان جی و الکساندر همیلتون، نویسنده مقالات فدرالیست بود و پدر قانون اساسی آمریکا به‌شمار می‌رود.

دوستی نزدیک مادیسون با رئیس جمهور پیش از خود باعث شده بود تا وی تجربه ریاست بر وزارت خارجه آمریکا را در کارنامه کاری خود به ثبت برساند. وی در سال ۱۸۰۹ به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شد. مادیسون در حالی اولین دور حضور خود را در این سمت به پایان رساند که کشورش به دلیل افزایش تنش‌ها با انگلیس در آستانه یک جنگ قرار داشت. او در سال ۱۸۱۲ با پیروزی بر «دی فیت کلینتون»، رقیب فدرالیست خود بار دیگر رئیس جمهور آمریکا شد، اما نتوانست در بسیج نیروهای مختلف آمریکا علیه حملات انگلیسی‌ها توفیقی حاصل کرده و در نهایت با ورود نیروهای انگلیس به واشینگتن در سال ۱۸۱۴ مجبور به فرار به ویرجینیا شد. در سال ۱۸۱۴، معاهده گنت به جنگ پایان داد.

در دوران او، لوئیزیانا و ایندیانا به ایالات متحده پیوستند.

جیمز مونرو

جیمز مونرو (زادهٔ ۲۸ آپریل ۱۷۵۸-درگذشتهٔ ۴ ژولای ۱۸۳۱) پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده (۱۸۱۷ تا ۱۸۲۵) بود و چهارمین نفر از ویرجینیا که به این سمت می‌رسید. مونرو، از یاران نزدیک توماس جفرسون بود و از دیپلمات‌هایی که از انقلاب فرانسه حمایت کرده بودند. او در جنگ ۱۸۱۲ تحت فرمان جیمز مادیسون سمت‌های دبیر جنگ و دبیر دولت (وزارت امور خارجه) را به عهده داشت و نقشی کلیدی بازی کرد. در طول دوران او فلوریدا به خاک آمریکا اضافه شد (۱۸۱۹)، واقعهٔ سازش میسوری (۱۸۲۰) پیش آمد (که در آن مونرو ایالتی برده‌داری را اعلام کرد) و دکترین مونرو، یعنی اعلام مخالفت ایالات متحده با دخالت اروپا، نیز اعلام شد (۱۸۲۳). گرچه مونرو از اعضای قدیمی حزب دموکرات-جمهوریخواه بود، در دوران ریاست جمهوری‌اش از تحزب دوری کرد. دورهٔ او را «دورهٔ احساسات نیک» می‌نامند.

شهر مونروویا پایتخت کشور آفریقایی لیبریا به نام جیمز مونرو نام‌گذاری شده‌است.

جان کوئینسی آدامز


تولد: ۱۷۶۷ آدامز اولین رئیس جمهور آمریکا است که پا جای پای پدرش گذاشته بود. او فرزند جان آدامز، دومین رئیس جمهور کشورش بود. مقالات کوئینسی آدامز در روزنامه‌های آمریکا وی را صاحب جایگاهی در محافل سیاسی این کشور کرد. او در سال ۱۸۰۳ به عنوان نامزد فدرالیست‌ها وارد مجلس سنا شد. آدامز پیش از شرکت در مبارزات انتخاباتی سال ۱۸۲۴ سمت‌های فرستاده آمریکا به هلند، سن پترزبورگ (روسیه) و انگلیس را در کارنامه کاری اش به ثبت رسانده بود. او اگرچه سال ۱۸۲۵ _ یک سال پس از مبارزات انتخاباتی _ توانست با دخالت پارلمان آمریکا کرسی ریاست جمهوری را در مبارزه با «اندرو جکسون»، از آن خود کند، اما ۴ سال بعد مجبور شد قدرت را به این رقیب سرسخت واگذار کند

اندرو جکسون


تولد: ۱۷۶۷ جکسون از جمله روسای جمهوری آمریکا است که دارای سوابق نظامی بوده و توانستند در این عرصه به موفقیت‌های چشمگیری دست یابند. او اگرچه به دلیل حمایت «هنری کلی» از آدامز در اولین تلاشش برای کسب عنوان ریاست جمهوری آمریکا شکست خورد اما چهار سال پس از این شکست به راحتی بر آدامز چیره شد. جکسون در دوران ریاست جمهوری خود با اجرای برنامه‌های بی سابقه اصلاحی، دفتر ریاست جمهوری را در آمریکا صاحب قدرت و جایگاه ویژه‌ای کرد. حمایت های کارگران شرق و کشاورزان غرب و جنوب آمریکا از سیاست‌های جکسون بار دیگر پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۳۲ را برای وی به ارمغان آورد.

مارتین ون بورن


مارتین ون بورن (تولد: ۱۷۸۲) رییس جمهور آمریکا بود.

بورن اگرچه در دوره اول زمامداری جکسون پیشنهاد وی برای ریاست بر وزارت امور خارجه آمریکا را نپذیرفت، اما بعدها روابط نزدیکی با وی برقرار کرد و نقش مهمی را در برنامه‌های جکسون عهده دار شد. بورن در دوره دوم ریاست جمهوری جکسون، به سمت معاونت وی ارتقا یافت و در سال ۱۸۳۶ نیز جای او را در کاخ ریاست جمهوری آمریکا گرفت. بورن ۴ سال بعد در برابر رقیب خود هریسون مغلوب شد.

ویلیام هنری هریسون


تولد: ۱۷۷۳

هریسون اولین رئیس جمهور آمریکا است که در زمان زمامداری اش در اثر بیماری فوت کرد. سیاست مداران محافظه کار آمریکا ۲۱ سال پس از کناره گیری هریسون از ارتش وی را به عنوان نامزد خود در رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۹۳۶ معرفی کردند. آنها امیدوار بودند که اعتبار و وجهه وی به عنوان یکی از قهرمانان ارتش و سال ‌ها مبارزه او علیه سرخپوستان شمال شرق بتواند به پشتوانه‌ای خلل ناپذیر برای پیروزی در این انتخابات تبدیل شود. اما هریسون ۴ سال پس از اولین شکست خود در مقابل بورن موفق شد، رویای حامیانش را جامه عمل بپوشاند. او یک سال پس از کسب عنوان ریاست جمهوری آمریکا در سال ۱۸۴۰ در اثر التهاب ریه از دنیا رفت.