اثر رژیم آبیاری و سمپاشی بر تریپس پیاز
اثر رژِیم ابیاری و سمپاشی بر تریپس پیاز
http://ufile.info/up/files/r0mi4qjqmqmr39uwcz9h.jpg
Thrips tabaci Lind
پیاز یکی از مهمترین سبزی های دنیا و ایران می باشد. ایران در منطقه خشک جهان قرار دارد و پدیده خشکسالی می تواند بر عملکرد پیاز و گسترش و افزایش آسیب آفات مهم آن از جمله تریپس موثر باشد. برای بررسی نقش رژیم های مختلف آبیاری و سمپاشی بر جمعیت تریپس پیاز و نیز بر عملکرد و اجزای عملکرد پیاز، چهار رژیم آبیاری (آبیاری پس از 40، 50، 60 و 70 میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A) با سمپاشی و بدون سمپاشی مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل 4×2 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در سال 1383 انجام شد. هر کرت آزمایشی شامل 4 عدد پوتومتر با قطر 50 و عمق 90 سانتیمتر بود که در هر پوتومتر 12 بوته پیاز نشا گردید. جمعیت تریپس هر هفته و به مدت 9 هفته با خارج کردن دو گیاه از هر کرت در آزمایشگاه شمارش گردید. میانگین تعداد برگ، بوته، وزن تر و خشک بوته و نسبت سوخ دهی در سه زمان اواخر مرداد، اوایل شهریور و اواخر شهریور اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تاخیر در آبیاری (تنش رطوبتی) باعث کاهش جمعیت تریپس پیاز و نیز کاهش وزن تر و خشک بوته های پیاز گردید ولی بر تعداد برگ در بوته و طول بوته تاثیر قابل ملاحظه ای نداشت. نسبت سوخ دهی در شرایط آبیاری با تاخیر و سمپاشی، بیشتر از شرایط آبیاری زیاد و بدون سمپاشی بود. بیشترین عملکرد پیاز در تیمار آبیاری 50 میلی متر و کمترین عملکرد در شرایط آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر (در شرایط تنش) به دست آمد. سمپاشی با کاهش تراکم تریپس در بوته باعث افزایش وزن تر و خشک بوته، ارتفاع بوته، نسبت سوخ دهی و عملکرد پیاز شد. بین رژیم آبیاری و سمپاشی برهمکنش در مورد جمعیت تریپس و بیشتر ویژگی های زراعی پیاز وجود داشت.
منبع: مجله علوم و فنون باغبانی ایران تابستان
