شیخک ها( اخوندک)

شیخک ها( اخوندک)


http://ufile.info/up/files/t4ompsl75i9dz346zfel.jpg


اين حشره واقعاً براي عشق مي ميرد!!

شيخك (praying mantis) در فصل جفت گيري خود است. شيخك نر به سمت يك ماده مي رود، بال هاي خود را به هم مي زند و شكمش را بهحركت در مي آورد. به پشت شيخك ماده جهيد و شروع به جفت گيري مي كند، و اغلب بلافاصله شيخك ماده سر حشره نر را جدا مي كند! مانتيس ماده سر شيخك نر در حال جفت گيري را مي خورد و سپس به سراغ باقي بدن او مي رود.
ويليام براون، زيست شناس تكاملي از دانشگاه نيويورك در فردونيا، مي گويد" اگر شما يك جفت را با يكديگر رها كنيد و مدت كوتاهي برگرديد، تنها بالهاي حشره نر را پيدا مي كنيد."
همخواري جنسي از زمان داروين زيست شناس ها را مجذوب كرده است. اين پديده فقط به شيخك محدود نمي شود بلكه در بي مهرگان ديگر، مثل عنكبوت ها، هم ديده مي شود. زيست شناسان در رابطه با نحوه تكامل اين رفتار در اين گونه ها مباحث متعددي را مطرح مي كنند. برخي پيشنهاد مي كنند كه هم خواري جنسي نتيجه اشتهاي زياد ماده است. همچنين آزمايشات نشان داده اند كه اين استراتژي است كه ماده ها براي انتخاب مناسب ترين نر به كار مي برند. شواهد ديگري به دست آمده است ك هنرها در تكامل اين رفتار همخواري نقش دارند. نرها با تسليم شدن به اين جفت گيري موفقيت توليد مثلي خود را افزايش مي دهند. البته دانشمندان ديگري پيشنهاد كرده اند كه نرها عملاً در فاصله دورتري قرار مي گيرند تا ريسك خورده شدن را كاهش دهند.
همان طور كه دانشمندان راجع به هم خواري جنسي گونه هاي مختلف تحقيق بيشتري مي كنند، به نظر مي رسد كه تمام اين تئوري ها مي توانند درست باشند. فشارهاي تكاملي مختلف باعث ايجاد هم خواري جنسي در گونه هاي مختلف مي شود. هم خواري جنسي از سال 1984 به يك موضوع بحث انگيز در بين زيست شناسان تبديل شد. محققين دانشگاه كورنل و دانشگاه تگزاس پيشنهاد كردند كه اين رفتار به اين خاطر است كه نر هاي برخي گونه ها از خورده شدن به فوايد تكاملي دست مي يابند. بدن آنها مي تواند مادر فرزندانشان را تغذيه كند و اين شانس را بوجود آورد كه نتاج به طور موفقيت آميز از تخم خارج شده و رشد كنند و فرزندان خود را بوجود آورند بدين سان ژن هاي پدر به نسل هاي بعدي منتقل مي شود.
استفان جاي گولد، زيست شناس دانشگاه هاروارد، به اين استدلال حمله كرد. وي اين گونه استدلال كرد كه هم خواري جنسي بسيار كمياب است كه اهميت داشته باشد. امكان دارد كه ماده ها به علت اين كه نرها را با طعمه اشتباه مي گيرند از آنها تغذيه مي كنند.
تحقيقات بعدي بخشي از استدلال گولد را رد كرد. برخي از همخواران جنسي، مثل شيخك چيني، تعداد زيادي از جنس نر را مي خورند. يك بررسي نشان داد كه 63 % رژيم غذايي ماده، شيخك نر است، بنابر اين جنس نر بخش اصلي رژيم غذايي ماده است. دانشمندان ديگر نشان دادند كه نرها در صورتي كه در مرگ خود همكاري كنند ، شانس انتقال ژن هاي خود را افزايش مي دهند.
عنكبوت پشت قرمز نر از هم خواري فايده مي برد ولي نه به اين خاطر كه غذاي جفت خود مي شود. مايديان آندراد، جانور شناس دانشگاه تورنتو، كشف كرده است كه نرهايي كه مورد همخواري قرار مي گيرند دوبرابر نرهاي ديگر زمان براي جفت گيري دارند. همچنين اين نرها دوبرابر نرهاي ديگر ميتوانند نتاج بوجود آورند. تحقيقات او نشان داد كه همخواري به نر ها اين زمان را مي دهد يك پوشش در محفظه ذخيره اسپرم ماده ايجاد كنند. اين پوشش از لقاح ماده با نرهاي ديگر جلوگيري مي كند بنابر اين شانس اسپرم هاي نر اول براي لقاح افزايش مي يابد. آندراد مي گويد "اين بايد كاملاً براي او ارزشمند باشد كه به عنوان درپوش اسپرم عمل كند."
عنكبوت نر پشت قرمز كه داراي دو اندام جنسي است، سازگاري هايي به دست آورده است كه در حين هم خواري به اندازه كافي زنده مي مانند تا دوبار عمل لقاح را انجام دهند. عنكبوت هاي ماده دو محفظه ذخيره اسپرم است كه هر كدام بايد اعضاي جنسي جداگانه نر لقاح يابند. اگر يك نر قبل از اين كه محفظه دوم را تلقيح كند بميرد، موفقيت توليد مثلي اش تا نصف كاهش مي يابد.
منبع: CARL ZIMMER, Toronto Star, Sept.11,2006.