مجموعه حدیث با موضوع : حسد

امام علی (علیه السلام)

1. حسد آدمى را رنجور مى ‏كند. (غرر الحکم ، باب حسد)
2. حسد بدترين بيماري هاست. (غرر الحکم ، باب حسد)
3. حسد گرفتار كردن و در بند كردن روح و جان است. (غرر الحکم ، باب حسد)
4. كينه ، خوى حسودان است (چون حسود وقتى نتواند نعمتى را از محسود سلب كند كينه ‏اش را به دل گيرد.) (غرر الحکم ، باب حسد)
5. حسد ، اساس همه عيب هاست. (غرر الحکم ، باب حسد)
6. ايمان از حسد بيزار است. (و هر جا كه حسد باشد از آنجا بگريزد) (غرر الحکم ، باب حسد)
7. آدم حسود ، هميشه بيمار است. (غرر الحکم ، باب حسد)
8. حسد ، زندگى را بر انسان سخت و دشوار كند. (غرر الحکم ، باب حسد)
9. آدم حسود درمان نشود. (غرر الحکم ، باب حسد)
10. شخص حسود را دوستى و رفاقت نيست (يعنى نمى ‏تواند با كسى دوستى كند و اگر دوستى كرد اعتمادى به دوستى او نيست.)
(غرر الحکم ، باب حسد)

11. حسد ، بدن را رنجور سازد. (غرر الحکم ، باب حسد)
12. حسد، بدن را مى ‏گذارد. (غرر الحکم ، باب حسد)
13. حسود ، درمان ندارد. (غرر الحکم ، باب حسد)
14. حسود به سيادت و آقايى نرسد. (غرر الحکم ، باب حسد)
15. حسد ، دل را بيمار و اندوه شديد آرد. (غرر الحکم ، باب حسد)
16. حسد ، دام شيطان بزرگ است. (غرر الحکم ، باب حسد)
17. آدم حسود ، بر قضا و قدر الهى خشمناك است. (غرر الحکم ، باب حسد)
18. حسد، بيمارى است كه مداوا نگردد. (غرر الحکم ، باب حسد)
19. حسد ، شيوه و روش مردمان پست و فرومايه و دشمنان دولت هاست. (غرر الحکم ، باب حسد)
20. حسود ، از بديها شادمان و از شادماني ها اندوهگين شود. (غرر الحکم ، باب حسد)
21. بيمارى آدم حسود جز با از بين رفتن نعمت ديگران ، درمان نپذيرد. (غرر الحکم ، باب حسد)
22. آدم حسود حسرت ‏ها و افسوس هايش بسيار و گناهانش چند برابر است. (غرر الحکم ، باب حسد)
23. براى شخص حسود و كينه جو ، شادمانى و مسرّتى پايدار نماند. (غرر الحکم ، باب حسد)
24. حسد ، يكى از دو عذاب است. (يعنى يكى حسد و ديگرى عذابهاى ديگر) (غرر الحکم ، باب حسد)
25. حسد ، يكى از دو پستى و فرو مايگى است (و خود به تنهايى در برابر پستي هاى ديگر است). (غرر الحکم ، باب حسد)

26. آدم حسود هميشه بيمار و آدم بخيل هميشه خوار و ذليل است. (غرر الحکم ، باب حسد)
27. شگفت است از بى ‏خبرى حسودان از سلامت بدنها (ى خود) (غرر الحکم ، باب حسد)
28. آدم حسود مى ‏پندارد كه زوال نعمت از كسى كه بر او حسد مى ‏ورزد نعمتى است براى او (در صورتى كه از زوال نعمت او چيزى به حسود نمى ‏رسد.) (غرر الحکم ، باب حسد)
29. حسد درد بى ‏درمانى است كه از بين نرود مگر به نابود شدن حسود و يا مرگ محسود. (غرر الحکم ، باب حسد)
30. حسد (چون آتشى است) كه حسنات (و اعمال نيك انسان) را مى ‏خورد و مى ‏سوزاند همان گونه كه آتش هيزم را مى ‏خورد (و مى ‏سوزاند.) (غرر الحکم ، باب حسد)
31. حسود پيوسته بيمار است اگر چه در ظاهر تن او سالم باشد. (غرر الحکم ، باب حسد)
32. حسد عيبى است رسوا و بخلى است سنگين و گران ، بيمارى حسود درمان نشود مگر با رسيدن به آرزو هاى خود در باره آن كس كه بدو رشك برده است. (غرر الحکم ، باب حسد)
33. آدم حسود در گفتارش اظهار دوستى كند و در كردارش كينه خود را پنهان دارد و چنين كسى نام دوست را دارد ، و صفت دشمن را.
(غرر الحکم ، باب حسد)
34. از حسد بپرهيزيد كه نفس انسانى را عيبناك كند. (غرر الحکم ، باب حسد)
35. از حسد بپرهيز كه بدترين خلق و زشت‏ ترين خصلت و خوى شيطان است. (غرر الحکم ، باب حسد)

36. بدترين زندگى ‏ها ، زندگى آدم حسود است. (غرر الحکم ، باب حسد)
37. هنگامى كه ابر حسد ورزى به يكديگر بر جايى ببارد ، از آنجا درخت فسادگرى (و فتنه و آشوب) برويد. (غرر الحکم ، باب حسد)
38. آدم حسود ، بد رفيقى است. (غرر الحکم ، باب حسد)
39. ميوه حسد ، بدبختى دنيا و آخرت است. (غرر الحکم ، باب حسد)
40. تهى بودن سينه از كينه و حسد ، از خوشبختى بنده (خدا) است. (غرر الحکم ، باب حسد)
41. رشك بردن دوست (بر دوست خود) از بيمارى دوستى (ميان آن دو) است. (غرر الحکم ، باب حسد)
42. اساس و سر پستى ‏ها حسد است. (غرر الحکم ، باب حسد)
43. حسد و دروغ و كينه را واگذار كه اين هر سه ، دين انسان را عيب دار ، و مرد را نابود گرداند. (غرر الحکم ، باب حسد)

44. چه بسا دوستى كه حسود باشد. (غرر الحکم ، باب حسد)
45. سبب بيمارى و اندوه سخت ، حسد است. (غرر الحکم ، باب حسد)
46. حسد ، سلاح پستى است. (غرر الحکم ، باب حسد)
47. بدترين چيزى كه مصاحب انسان گردد حسد و رشك بر ديگران است. (غرر الحکم ، باب حسد)
48. كينه سخت از حسد و سخت (ناشى و پيدا) شود. (غرر الحکم ، باب حسد)
49. دل هاى خود را از حسد پاك كنيد كه به راستى حسد بيمارى سخت و رنجورى آورد. (غرر الحکم ، باب حسد)
50. در شگفتم از بى ‏خبرى حسودان از سلامتى بدنها. (غرر الحکم ، باب حسد)
51. هر كس رتبه والايى دارد مورد حسد ديگران خواهد بود. (غرر الحکم ، باب حسد)
52. همان گونه كه زنگ آهن را مى ‏خورد تا نابودش كند ، حسد نيز تن را رنجور مى ‏سازد تا از بين ببرد. (غرر الحکم ، باب حسد)
53. كسى كه در دلش تقواى الهى باشد حسد در آن دل داخل نشود. (غرر الحکم ، باب حسد)

54. هر كس حسدش بسيار شد درد و رنجش بسيار باشد. (غرر الحکم ، باب حسد)
55. حسد از خلق و خوى مردمان با تقوا نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
56. آدم حسود دوستى و رفاقت ندارد. (غرر الحکم ، باب حسد)
57. چقدر كم است راحتى و آسايش حسود. (غرر الحکم ، باب حسد)
58. واى بر حسد كه چه اندازه عادل است ، نخست از صاحب خود (يعنى حسود) آغاز كرده و او را مى ‏كشد. (غرر الحکم ، باب حسد)

59. به يكديگر حسد نورزيد كه به راستى حسد ايمان را مى ‏خورد همان گونه كه آتش هيزم را و با يكديگر دشمنى مكنيد كه دشمنى نابود كننده است. (غرر الحکم ، باب حسد)

60. در برابر فضل و كرمى كه خدا بر شما كرده حسودى نكنيد. (غرر الحکم ، باب حسد)
61. دردى همچون حسد نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
62. حسود راحتى و آسايش ندارد. (غرر الحکم ، باب حسد)
63. آدم حسود هيچگاه شادمان نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
64. مؤمن ، حسود نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)

65. زندگى كسى سخت ‏تر از زندگى حسود و كينه توز نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
66. آدم حسود از كسى كه بدو حسد ورزيده خوشنود نشود جز به مرگ او ، يا به زوال نعمت از وى. (غرر الحکم ، باب حسد)
67. شفا و بهبودى تو از كسى كه بر تو رشك برد به اين است كه او در وقت شادمانى تو خشمناك گردد. (غرر الحکم ، باب حسد)