آشنایی با آسیب‌های ساعد و مچ
استخوان‌های ساعد (زند زیرین و زبرین) می‌توانند در اثر برخوردهایی مثل یک ضربه شدید یا سقوط روی دست در حالت کاملاً باز شده، دچار شکستگی شوند. از آنجایی که پوشش بافت نرم در اطراف این استخوان‌ها کم است، ممکن است انتهاهای استخوان‌های شکسته، پوست را سوراخ کنند و شکستگی باز ایجاد کنند.
شایع‌ترین شکل شکستگی در مچ عبارت است از شکستگی کالیس که در واقع شکستگی انتهای زند زیرین است. این آسیب اغلب در زنان مسن روی می‌دهد.
در بزرگسالان جوان، سقوط ممکن است به شکستگی یکی از استخوان‌های کوچک مچ منجر شود. دررفتگی در مفصل مچ نادر است اما این مفصل اغلب دچار پیچ‌خوردگی می‌شود. افتراق بین پیچ خوردگی و شکستگی به خصوص اگر استخوان کوچک ناوی شکل در قاعده شست دچار آسیب شده باشد، ممکن است مشکل باشد.
تشخیص
ممکن است موارد زیر وجود داشته باشند:
دردی که با حرکت دادن شدیدتر می‌شود.
تورم، کبودی و تغییر شکل
زخم یا خونریزی (در شکستگی باز)
اهداف
بی‌حرکت کردن دست
فراهم کردن شرایط انتقال به بیمارستان
۱) از مصدوم بخواهید که بنشیند. ساعد آسیب‌دیده را به آرامی ثابت کنید، آن را به صورت عرضی روی بدن قرار دهید و نگه دارید. هر زخمی را که یافتید با پوشیدن دستکش یکبار مصرف (در صورت امکان)، برهنه و درمان کنید.
۲) درست مثل آویز اندام بالایی ، یک باند مثلثی را بین قفسه سینه و دست آسیب‌دیده قرار دهید. با استفاده از یک لایه پوششی نرم (مثل یک حوله کوچک یا یک لایه ضخیم از پنبه) دور ساعد را بپوشانید.
۳) با استفاده از یک گره ، آویز اندام بالایی را به دور دست و لایه پوششی آن محکم کنید. گره را در تقعر استخوان ترقوه در سمت آسیب‌دیده ببندید.
۴) اگر احتمالاً مدت زمان انتقال به بیمارستان طولانی است، با بستن یک باند تا شده پهن روی آویز، دست مصدوم را به بدن او محکم کنید. این باند را نزدیک به آرنج بپیچید. سپس مصدوم را به بیمارستان منتقل کنید.
