هیپوترمی ( علل ، اثرات ، پیشگیری ، درمان )

هیپوترمی با توجه به میزان درجه حرارت بدن به سه دسته تقسیم می شود:

هیپوترمی باعث تغییرات واضح در ECG می شود که از تاکیکاردی تا آریتمی های پیشرفته متفاوت است. J) WAVE) یا OSBORN از یافته های تشخیصی هیپوترمی در ECG می باشد. RADIATION: بدن حرارت خود را بدون تماس با اشیا اطراف به آنها منتقل می کند. EVAPORATION: گرما از طریف تعریق و تنفس از دست می رود. ۲-هیپوترمی متوسط (MODERATE): درجه حرارت بین ۲۸-۳۲°C می باشد و بدن وارد فاز آدینامیک می شودکه در آن لرز قطع ، عضلات سفت می شوند ، ضربان قلب فشار خون و تنفس افت می کنند ، فرد گیج می شود ، رفلکس ها کند و مردمکها گشاد می شوند. ۳- هیپوترمی شدید (SEVERE) : در این بیماران درجه حرارت به زیر ۲۸°C می رسد ، مردمکها گشاد و ثابت بدون پاسخ به نور هستند عضلات شل می شوند به تدریج به کما می روند وضعیت قلب و تنفس کند تر می شود که احتمال ایست قلبی – ریوی وجود دارد. CONDUCTION: دمای بدن از طریق تماس مستقیم با اشیا اطراف از دست می رود. ۱-هیپوترمی خفیف (MILD) : درجه حرارت مرکزی بدن بین C °۳۵- ۳۲ می باشد. در این مرحله پوست بیمار سرد و رنگ پریده است و در فاز پاسخ لرز دارد و به دنبال افزایش درجه حرارت بدن می باشد. در مراحل اولیه ضربان و برون ده قلب و تعداد تنفس افزایش می یابد و لی با کاهش بیشتر درجه حرارت موارد فوق هم افت خواهند کرد . http://www.pezeshk.us/wp-content/upl...4/54351313.jpg
از اثرات ریوی هیپوترمی می توان به تاکی پنه در مراحل ابتدایی ، برونکوره و اختلال بلع و نهایتاً پنومونی آسپیراتیو اشاره کرد.
با توجه به تغییر غلظت گازهای O2 و CO2 به دنبال تغییر درجه حرارت ، مشکل در تفسیر ABG خواهیم داشت. ضمن اینکه افت متابولیسم در این بیماران سبب کاهش تولید CO2 می شود و تغییر میزان تنفس سبب تغییرCO2 می شود.
هیپوترمی سبب شیفت منحنی تجزیه اکسی هموگلوبین به سمت چپ و نقص آزاد سازی اکسیژن خواهد شد. همزمان با افت درجه حرارت دپرسیون پیشرونده CNS ایجاد می شود که در نهایت به کما منجر خواهد شد. این تغییرات همراه با کاهش جریان خون مغز و کاهش متابولیسم مغزی خواهند بود اگرچه این خود اثر محافظتی روی مغز دارد. EEG در زیر ۲۰°C صاف می شود.
هیپوترمی سبب نقص عملکرد کلیه از جمله دیورز سرد می شود ، که هیپوولمی را به همراه دارد . این بیماران به علت بی حرکتی طولانی در خطر رابدومیولیز و متعاقب آن میوگلوبینوری و نارسایی حاد کلیه هستند.
هیپوترمی در سیستم خون هم تاثیر گذار است و طیفی از اختلالات از جمله لوکوپنی ، تروومبوسیتوپنی و افزایش ویسکوزیته خون تا DIC ایجاد می کند.
این بیماران مستعد عفونتهای ویروسی و پنومونی هستند .
احتمال انفارکتوس قلبی در این بیماران افزایش می یابد ، ضمناً در فصل زمستان خطر مسمومیت باCO فراموش نشود .
در هیپوترمی عملکرد کبد کاهش و داروها در بدن تجمع پیدا می کنند.
سطح هورمونهای کورتیزول و تیروئیدی در صورتی که خود علت هیپو ترمی نباشند، افزایش می یابند.
سطح گلوکز خون ممکن است به هر وضعیتی باشد.
در هوای سرد، یخ زدگی اندامها را مد نظر داشته باشید.
تشخیص:
تشخیص هیپوترمی اغلب مشکل ونیاز به توجه به آن حتی در فصول غیر سرد سال وجود دارد.
از آنجا که بیشتر ترمومتر ها دمای زیر C°۳۵ را اندازه گیری نمی کنند، نیاز به ترمومتر های مخصوص الکترونیکی و مادون قرمز جهت اندازه گیری صحیح درجه حرارت از طریق ازوفاژیال، کاتتر ورید مرکزی، رکتال و تمپان می باشد.
آزمایشات پاراکلینیک متعدد در هیپوترمی در تشخیص علت اولیه و عوارض کمک کننده خواهند بود: ABG ، CBC ، BS ، Electrolite ، Renal function test ، Thyroid function test، PT، PTT، Amylase، Cortisol، LFT، CPK، Cultures،….
درمان:
درمان شامل اقدامات حمایتی معمول و تکنیک های مخصوص گرم کردن می باشد. هرگونه دستکاری روی این بیماران باید با ظرافت انجام شود تا سبب تحریک فیبریلاسیون بطنی در میوکارد سرد نشود.
لمس نبض و مشاهده تنفس در این بیماران مشکل و نیاز به مدت زمان طولانی ، دست کم ۳۰ تا ۶۰ ثانیه میباشد. در صورت وجود هیپوترمی شدید و ایست قلبی تنفسی و عدم وجود مانیتورینگ قلبی، ماساژ قلبی نباید شروع شود ولی در هیپوترمی متوسط مانعی برای ماساژ وجود ندارد.
جهت کلیه بیماران اکسیژن و مایعات وریدی گرم تجویز شود، دمای بدن ، پالس اکسی متری و ریتم قلبی به طور مداوم مانیتورینگ شود. بیشتر آریتمی های قلبی( برادی کاردی، فیبریلاسیون دهلیزی، PVC ،…) نیاز به درمان ندارند. فیبریلاسیون بطنی در صورت هیپوترمی شدید به شوک مقاوم خواهد بود و دمای بدن باید حداقل به ۳۰ درجه برسد تا به شوک پاسخ دهد.
درصورت نیاز به دارو به علت متابولیسم پائین بدن باید حداقل دوز بکار رود.
در بیمار هیپوترم بیهوش، تجویز گلوکز و نالوکسان مانند سایر بیماران می باشد.
تجویز آنتی بیوتیک در صورت شک به عفونت ضروری خواهد بود.
تجویز استروئید و تیروکسین در بیماران هیپوتیروئید و نارسائی آدرنال بکار می رود.
مجددا تاکید می شود اعمال تهاجمی لوله گذاری معده، داخل تراشه، کاتتر ورید مرکزی، کمپرسیون سینه سبب القائ VF خواهد شد.

با توجه به درجه حرارت بیمار روش مناسب برای گرم کردن انتخاب می شود.

این روش غیر تهاجمی و برای بیماران هیپوترم خفیف انتخابی است. ابتدا از بین رفتن حرارت ازطریق تبخیر و همرفت با درآوردن لباس خیس و پوشاندن بیمار قطع می شود و بدن خود جهت بالا بردن درجه حرارت به روش متابولیکی گرما تولید می کند.

در صورت وجود ناپایداری قلبی عروقی، هیپوترمی متوسط تا شدید، گرم شدن ناکافی بدن، نارسایی اندوکرین و…. گرم کردن به روش فعال انجام می شود.
این نوع گرم کردن به دو صورت خارجی و داخلی انجام می شود.
گرم کردن فعال خارجی با کیسه آب گرم، محیط گرم، حمام گرم، پک های داغ آگزیلاری یا کشاله ران صورت می گیرد.
گرم کردن فعال داخلی توسط تجویز اکسیژن گرم، مایعات وریدی گرم، لاواژ گرم از طریق لوله NG ، رکتال تیوب، دیالیز پریتونئال، چست تیوب و یا بای پس قلبی ریوی صورت می گیرد.
جهت گرم کردن بیمار بهتر است از روش گرم کردن فعال خارجی به تنهایی استفاده نشود چون ممکن است سبب شوک گرم کردن یا اسیدوز گرم کردن یا Core T. after drop شود.
پیشگیری:
جهت جلوگیری از هیپوترمی بهتر است لباس به اندازه کافی پوشیده شود، کلاه به سر گذاشته شود. لباس خیس عوض شود، سفر برنامه ریزی شده باشد، از داروهای سداتیو و الکل اجتناب شود. غذا به اندازه کافی مصرف شود. در صورتی که در هوای سرد گیر افتادید وضعیت HELP و HUDDLE جهت حفظ گرما کمک کننده خواهد بود. REWARMING TECNIQUE: Passive external rewarming : Active rewarming at 40°C: :