بررسی سری ناوچه های امریکایی FFG-7 Perry class
ناوچه ها برای اهداف مختلفی ساخته شده اند ، حفاظت از کشتیها ( POS )* ، عملیاتهای ضد زیردریایی یا ( ASW ) ** ، و نبرد در مقابل ناوهای آبی خاکی که گاهی وظیفه تدارکات و حفاظت از کاروانهای دریایی تجاری نیز به آن اضافه می شود .
PERRY-class جزو اولین سری ناوچه هایی است که برای محافظت ، اسکورت ناوهای هواپیمابر و کشتیهای آبی خاکی در دوران جنگ سرد برای مقابله احتمالی حمله ناوهای متوسط شوروی طراحی و ساخته شد . این ناوچه در زمان طراحی مجهز به سیستمی محدود برای مقابله ی احتمالی با موشکهای ضد کشتی ساخت دهه های 70 و 80 شده بود تا ازکشتی های مورد محافظت خود در برابر این موشکها محافظت کند .
البته در سالهای بعد از تولید ، تا حدی سیستمهای مختلف این ناو به روز شده است و آن را قادر ساخته تا در صورت لزوم به تنهایی به عملیاتهای بررسی و تجسس و مبارزه با دشمن بپردازد . این سیستمهای اضافه شده شامل NTDS و یک بالگرد LAMPS و سیستم TACTAS ( نوعی سیستم تاکتیکی ) می باشند که تا حدی تواناییهای رزمی این ناوچه را افزایش داده است . ارتقا این ناو و مجهز نمودن آن به تجهیزات جدید تر موجب شده است تا کلاس فوق همچنان در زمره ناوگان دریایی ایالات متحده در قرن بیست و یکم باقی بماند .
با توجه به تعدد ناوچه های فعال این کلاس که شامل 33 فروند می شوند ، نیروی دریایی ایالات متحده با توجه به نیاز خود با افزودن و تغییر برخی امکانات و تجهیزات ، کاربرد تعدادی از ناوچه ها ی کلاس مورد نظر را تخصصی تر کرده است ، که از جمله این تغییرات ، افزودن یک بالگرد SH – 60 به برخی از آنهاست که منحصرا آنها را به ناوچه ی ضد زیردریایی و اسکورت در برابر حمله زیردریاییها مبدل کرده است .
به برخی دیگر نیز با اضافه کردن تجهیزات مورد نظر وظیفه ناوچه موشک انداز و یا ناوچه پدافند ضد هوایی یا ( AAW ) محول شده است . این ناو توانایی نسبتا خوبی در درگیری با هواپیماهای دشمن دارد ، موشکهایی که برای دفاع ضد هوایی و موشکی در ارتفاع پست در آن مورد استفاده قرار میگیرد شامل SM-1 BLK VIB می باشد . بهبود رادار دو بعدی آن نیز به این مهم کمک نموده است . اما نقطه ضعف اصلی این موشکها سیکل طولانی مسلح کردن و شلیک این موشک است و موشکهای دیگر این ناوچه سری Mod 2/SM-1 BLK VIA است که توانایی ضعیفی دارند . نقطه ضعف دیگر آن توانایی محدود در هدف گیری بوسیله ی رادار دو بعدی ان است . این محدودیت شامل قفل رادار بر روی هدف تا لحظه برخورد یا رسیدن موشک به هدف است که موجب میشود رادار در لحظه شلیک و گسیل موشک به روی هدف دیگر توانایی گردش و اکتشاف را نداشته باشد .
ناوچه PERRY-class دارای سیستم جنگ الکترونیک ( ( ESM/ECM مدل AN/SLQ-32 ساخته شرکت ریتون (Raytheon ) می باشد که دارای آنتنی 50 متری است و قادر است تا شعاع 23 ناتیکال مایل به رهگیری یا استراق سمع و اقدامات جنگ الکترونیک بپردازد . البته پس از حادثه اصابت اگزوست از میراژ عراقی به ناوچه استارک در خلیج فارس به تاریخ 19 می 1987 ، ( ناوچه استارک جزو همین کلاس به شماره FFG-31 می باشد ) نیروی دریایی ایالات متحده تصمیم گرفت تا این سیستم جنگ الکترونیک را به ورژن 2 ( V 2 ) ارتقا دهد . این ارتقا شامل نصب یک جمر با کد Sidekick"" است که بعدها در تمام این کلاس اعمال و نصب شده است .
کلاس FFG-7 به علت طراحی بزرگ و تنومند خود ، قابلیت ارتقاپذیری بالایی دارد و این امر شاید دلیل اصلی ماندگاری این ناوچه پس از 30 سال خدمت است . طراحی تنومند و قوی بدنه آن موجب استحکام و سختی بدنه ی آن شده است ، گواه این مدعا حوادثی است که برای ان اتفاق افتاده ، یعنی برخورد 2 فروند اگزوست با USS STARK و برخورد مین دریایی با USS Samuel B. Roberts ، حادثه اول در تاریخ 19 می 1987 اتفاق افتاد که ناوچه USS STARK در حین گشتزنی در آبهای خلیج فارس به اشتباه مورد هدف دوفروند اگزوست میراژهای عراق قرار گرفت و موشکها به بدنه خوابگاه ناو برخورد کرد ، در حادثه دوم در 14 آپریل 1988 یک مین با قدرت 250 پوند TNT به بدنه ان اصابت کرد که موجب سوراخی به قطر 9 فوت در بدنه آن شد . اما ، در هیچ یک از این حوادث ناوچه ها غرق نشدند و توانستند با وجود صدمه زیاد ، جان سالم از مهلکه به در ببرند و با تعمیراتی که اساسا بر روی انها انجام شد به خدمت بازگردند .
از دیگر تغییرات اساسی که اخیرا بر روی این کلاس انجام شده ، اضافه کردن یک سیستم کامپیوتری مرکزی پرسرعت به تجهیزات و تسلیحات این ناوچه است که موجب سرعت عکس العمل و واکنش در هنگام مورد حمله واقع شدن و عملیات های ناگهانی می شود .
نیروی محرکه این ناوچه توسط توربینهای گازی که با سوخت دیزل کار می کنند تأمین می گردد . موتورها توسط یک سیستم کامپیوتری و سیستمهای مانیتورینگ کنترل می شوند و قادرند در کمتر از 5 دقیقه به حداکثر قدرت دست پیدا کنند .
این ناوچه در دو نوع مختلف طراحی شده است ، نوع اول بدنه کوتاهتری دارد و اصطلاحا "short-hull" نامیده می شود و نوع دوم بدنه طولانی تری دارد و "long-hull" نامیده می شود ، این تفاوت مربوط به 8 فوت ( حدود 2.4 متر ) طول بیشتر است . این اختلاف موجب شده تا ناوچه های که "long-hull" هستند از بالگرد SH-60B LAMPS III و مدل "short-hull" از مدل SH-2G استفاده کنند .
از سال 1977 که اولین ناوچه این سری با کد FFG-7 ساخته و وارد خدمت شد ، تا کنون 51 فروند از این کلاس ( حدود 21 کوتاه و 30 بلند ) ساخته شده که جز 4 فروند آن که در خدمت نیروی دریایی استرالیا است ، بقیه همگی در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده هستند ، البته بیشتر ناوچه های کوتاه از خدمت بازنشست شده اند ولی هنوز حدود 33 فروند ناو از این کلاس، در خدمت ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده هستند که 23 فروند در مناطق مختلف فعالند و 10 فروند نیز به عنوان ناوچه ی رزرو قرار دارند . این ناو چه را یکی از مهمترین شناورهای رزمی نیروی دریایی ایالات متحده است و نقش مهمی در عملیاتهای این نیرو در دو دهه اخیر داشته است .
مشخصات کامل ( مدل"long-hull" ) :
تاریخ ساخت : 1977 (USS Oliver Hazard Perry )
هزینه سالانه هر فروند فعال : 16 میلیون دلار
بیشینه ی سرعت : 29 گره ( 53 کیلومتر بر ساعت )
پرسنل : حدود 300 نفر
نیروی محرکه : دو توربین گازی مدل LM 2500 ساخته شرکت جنرال داینامیکز متصل به یک شفت مرکزی که بیشینه ی قدرتی معادل 41000 اسب بخار تولید می کند .
ابعاد : طول 133.5 متر و عرض : 13.5 متر
حداکثر وزن : 4100 تن در حالت پر
تسلیحات و مقدورات :
بالگرد SH-60
موشکهای استاندارد ( AGM-84) هارپون Harpoon و لانچرهای استاندارد این موشک
6 مقر اژدرهای MK-46 ( دو مقر MK 32 SVTT 3 لول )
یک توپ 76 میلیمتری MK 75 rapid fire gun
یک سیستم ضد موشک و ضد هوایی فالانکس
سیستمهای الکترونیک
رادار جستجوگر هوایی مدل AN/SPS-49
رادار جستجوگر سطحی مدل AN/SPS-55
سیستم کنترل آتش مدل Mk92
سیستم جنگ الکترونیک مدل AN/SLQ-32
سونار مدل AN/SQS-56
فریب دهنده رادار مدل Mk36 SRBOC
سیستم ارایه ی سونار مدل AN/SQR-19
سیستم ضد زیردریایی مدل AN/SQQ-89 ASW
( POS )* : Protection of Shipping
( ASW ) ** : Anti-Submarine Warfare
برگرفته از سایت میلیتاری به نوشته فلانکر
------------------------------------------------------------------------------------------
