تاریخ معاصر ایتالیا

آداب و سنن ایتالیایی ها

ازدواج و خانواده

سن ازدواج در ایتالیا بالاست، زیرا اغلب مردم مایلند تا پایان تحصیلات و پیدا کردن شغلی مناسب، برای ازدواج منتظر بمانند. مراسم ازدواج معمولا از رسم و رسوم کاتولیکها پیروی میکند، هرچند آمار کسانی که با مراسم رسمی و قانونی ازدواج میکنند رو به افزایش است بخصوص در مرکز و شمال ایتالیا. اجازه طلاق امروزه تنها بعد از سه سال جدایی رسمی صادر میشود.

وفاداری و سربلندی خوانواده بسیار با ارزش شمرده میشود. حتی هنگامی که فرزندان بزرگ شده اند تحت حمایت والدینشان هستند. والدین سعی میکنند به فرزندانشان کمک کنند، مثلا برای خرید خانه یا آپارتمان، حتی اگر به معنی گذشتن از خودشان باشد. در شمال خوانواده ها جدا از هم زندگی میکنند و تعداد افراد خوانواده بخصوص در دهه های اخیر بسیار کاهش یافته است. در جنوب خوانواده ها تا حدی بزرگتر هستند و نسلهای زیادی اغلب در همان شهر یا خانه زندگی میکنند. جدایی شمال و جنوب را میتوان در آزادی بیشتر زنان در شمال در زمینه کار و زندگی اجتماعی هم مشاهده کرد.

غذا خوردن

در مورد آداب غذا خوردن ایتالیاییها قبلا در اینجا صحبت کرده بودیم، که نیازی به تکرار آن نیست.

برخوردهای اجتماعی

دست دادن رایج ترین روش خوشامد گویی و تبریک است. دوستان زن یا زن و مرد ممکن است با تماس گونه ها به هم و بوسه ای در هوا باهم خوشامد گویی کنند. دوستان مرد نیز ممکن است همدیگر را بغل کنند و با دست به پشت هم بزنند. گفتن Ciao برای سلام یا خداحافظی غیر رسمی رایج است. عبارتی مانند Buon giorno (روز بخیر) و Buona sera (شب بخیر) نیز برای برخوردهای رسمی تر استفاده میشود. قدم زدن با بازوهای درهم، برای دو فرد همسن چیز غیر معمولی نیست. گفتن عنوان شخصی بسیار مهم است هر چند استفاده از اسم کوچک رایج تر است.
ایتالیاییها مردم بسیار اجتماعی و خونگرمی هستند، چه در خانه خودشان و چه در کافه ها، بارها و رستورانها. دید و بازدید از خوانواده یا دوستان، بخصوص در ایام تعطیل و یکشنبه ها بخش مهمی از زندگی ایتالیایی محسوب میشود.
با مشغولیت بیشتر افراد در زندگی شهری، دید و بازدید در مناطق شهری از قبل برنامه ریزی و هماهنگ میشود. در روستاها، جایی که زندگی کمتر گیج کننده است، مردم، علی الخصوص خویشاوندان بدون هماهنگی به دیدن هم میروند. هنگامی که به شام دعوت میشوند، آوردن یک هدیه کوچک معمول است.

مشغولیت و سرگرمی ها

شبها یا بعد از ظهر یکشنبه ها گشت و گذار در حومه چه در شهرها یا روستاها بسیار معمول است. یکشنبه ها اغلب ایتالیایها یا به حومه شهر میروند یا برای دیدن رویدادهای ورزشی به استادیومها سر میزنند. در تابستان مردم به سواحل دریا میروند. دیسکوها سرگرمی رایج جوانان هستند، علی الخصوص شنبه شبها. فوتبال رایجترین ورزش در ایتالیاست. دوچرخه رانی، اتومبیلرانی، اسکی و تنیس نیز از ورزشهای رایج هستند هر چند امروزه بسکتبال نیز بسیاری از مردم را به خود جذب کرده است.

http://www.j-t-y.com/italia/bycicle.jpg

با توجه به پیشینه تاریخ رومی کشور و نقش آن در سرعت بخشیدن به رنسانس، از اینکه هنر نقش مهمی در زندگی ایتالیایی بازی میکند، جای نعجب نیست، از اپرا در ورونا گرفته تا موزه ها و گالریهای فلورانس و رم.
بسیاری از ایتالیایها از رفتن به سینما لذت میبرند، هرچند توجه به سینما از آنچه که در میانه قرن بیستم بود کمتر شده است، زمانی که کارگردانانی مانند فدریکو فلینی در اوج محبوبیت بودند. در سینماها محدوده گسترده ای از فیلمهای ایتالیایی و خارجی به نمایش در می اید. فیلمهای خارجی اغلب به زبان ایتالیایی دوبله میشوند. تلوزیون بسیار محبوب است و آمار خوانواده هایی که از دستگاههای ضبط ویدئو استفاده میکنند رو به افزایش است.

تعطیلات و جشنها

ایتالیایها سال جدید را در اول ژانویه جشن میگیرند. عید شب میلاد عیسی مسیح، و ملاقات سه مجوس از عیسی کودک در شش ژانویه از تعطیلات رسمی هستند. این روز بفانا (Befana) جادوگر کریسمس، نامیده میشود. بنا بر حکایات قدیمی، بفانا جادوگر پیر مهربانی بوده است که شانس همراهی با آن سه مجوس را از دست داده است و از آن زمان به دنبال عیسی کودک است. او در شب پنجم ژانویه سوار بر جارو دستیش از روی دودکشها میگذرد و برای بچه هایی که خوب بوده اند اسباب بازی و شکلات و برای کسانی که ندارند، یک تکه بزرگ زغال سنگ میاورد.

کارنواله (Carnevale) جشنی است همراه با رژه و فستیوال لباسهای محلی که در بسیاری از مناطق ایتالیا، درست قبل از شروع ایام روزه کاتولیکها برگزار میشود. کارناوالهای ونیز بسیار مشهور هستند. ایتالیایها یکشنبه و دوشنبه عید پاک را نیز جشن میگیرند.

25 آوریل، روز آزادی ایتالیا در جنگ جهانی دوم است. اول ماه مه روز کارگر است. جشن صعود حضرت مریم به بهشت در 15 آگوست، از دیگر جشنهای ایتالیاست. در این روز اغلب ایتالیایها شهرها را به سوی کنار دریا یا کوهستانها ترک میکنند.

در روز قدیسین و روز ارواح (Il Giorno dei Morti) در اول و دوم نوامبر، صبح علی الطلوع نماز وحشت خوانده میشود و زنگهای کلیسا به صدا در میآید. مردم به زیارت قبور میروند و آرامگاه عزیزانشان را با گل، مخصوصا گل داوودی و شمع میپوشانند. روز 8 دسامبر، کاتولیکهایی که معتقدند روح مریم باکره از هر گناهی بری بوده است راجشن میگیرند.

علاوه بر این تعطیلات هر شهر قدیس محافظ خود را دارد و روز آن قدیس را جشن میگیرد.

آشنایی با مشاهیر ایتالیا

Giuseppe Garibaldi
جوزپه گاریبالدی
(1807 - 1882)



انقلابی ایتالیایی که برای اتحاد کشورش که در آن زمان تحت حکومتهای چندگانه بود، نقش مهمی را ایفا کرد. در ابتدا یک ملوان بود و بعد ناسیونالیست شد. در سال 1834 خطر دستگیری را به جان خرید و از کشورش به آمریکای جنوبی گریخت و در آنجا تجاربی در زمینه جنگهای چریکی اندوخت. در 1848 به ایتالیا بازگشت و به جنبش رو به رشد ملی گرایان پیوست و نیروهای جمهوری خواهان را به سوی رم رهبری کرد. در سال 1860 با نیروی 1000 نفره موسوم به سرخ جامگان به سیسیل رفت و جنوب ایتالیا را که در آن زمان تحت سلطه بوربونهای اسپانیایی بود تسخیر نمود. وی سرزمینهای اشغالیش را به ویکتور امانوئل، پادشاه ساردنی – پیدمونت، واگذار کرد و او را اولین پادشاه ایتالیای متحد نمود. و ده سال بعد بود که با فتح رم، ایتالیا به وحدت کامل رسید.


Marco Polo
مارکوپولو
(1254 - 1324)



جهانگرد ونیزی که شگفتیهای پنهان شرق را پیش چشمان اروپائیان گشود. در سال 1271 هنگامیکه هنوز جوان بود زادگاه خود، شهر ونیز در شمال ایتالیا را ترک کرد و سفر درازی را در سراسر آسیا به همراه پدر و عویش آغاز کرد. سه سال طول کشید تا به چین که در آن زمان تحت سلطه امپراتور مغول، قوبیلای خان (Kublai Khan) بود، برسد. مارکو مورد محبت امپراتور قرار گرفت و سالهای بسیاری در خدمتش باقی ماند. وی در بازگشت به اروپا در سال 1295 به دست ماموران دولت جنوا(Genoa) که از رقبای ونیزیان بودند، به اسارت گرفته شد. سفرنامه اش به نام توصیف جهان (The Description of the World) حاصل همین سالهای زندان بود. بسیاری از اروپاییان باور نمیکردند که داستانهای او حقیقت داشته باشد.


Leonardo da Vinci
لئوناردو داوینچی
(1452- 1519)



هنرمند بزرگ دوره رنسانس ایتالیا بود. با اینکه تابلوهای اندکی کشید، اما همه اکثر آنان از مشهورترین تابلوهای جهان هستند. مانند شام آخر(The Last Supper) و مونالیزا(Mona Lisa). داوینچی شام آخر را با الهام از کتاب مقدس، روی دیوار صومعه میلان نقاشی کرد. او به منظور جلب توجه بیننده به چهره مسیح از فن ژرفا نمایی ( پرسپکتیو) استفاده نمود. مونالیزا نیز چهره همسر یکی از مقامات فلورانسی است.
او بسیار کنجکاو بود و موضوعات مختلفی از مهندسی و تئاتر گرفته تا چگونگی پرواز پرنده و دویدن اسب را مطالعه میکرد. او هواپیماها و هلیکوپترهایی را 400 سال پیش از ساخته شدن اولین نمونه آنان، طراحی کرد.
در سال 1519 در فرانسه، در کاخی که پادشاه فرانسه به او داده بود از دنیا رفت.


Michelangelo
میکل آنژ
(1475 - 1564)



پیکر تراش، شاعر و نقاش ایتالیایی و یکی از هنرمندان بزرگ دوره رنسانس. مشهورترین مجسمه او داود نام دارد. و از سال 1508 تا 1512 روی نقاشی سقف نمازخانه سیستاین در کلیسای واتیکان کار کرد. آخرین کار بزرگ او طراحی و ساخت گنبد عظیمی برای کلیسای سنت پیتر در رم بود. وی 89 سال زندگی کرد و تا شش روز قبل از مرگ بر روی ساخت مجسمه ای کار میکرد.

نخست وزیر ایتالیا


Silvio Berlusconi
سیلویو برلسکنی
(1936-)




سیلویوبرلسکنی نخست وزیر وقت ایتالیا و مرد قدرتمند رسانه های ایتالیاست. از شما دعوت میکنم همراه هم مروری بر زندگینامه جالب او داشته باشیم.

وی در سال 1961 در رشته حقوق از دانشگاه میلان فارغ التحصیل شد. برای پرداخت هزینه تحصیلات، مدتی فروشنده دوره گرد جاروبرقی بود و خانه به خانه به دنبال مشتری میگشت، سپس همراه با گروهی که تشکیل داده بود به خوانندگی در کشتی های تابستانی پرداخت. در زمان دانشجویی با بتینو کراکسی آشنا شد، کسی که بعدها رهبر حزب سوسیالیست و سپس نخست وزیر ایتالیا شد.

پس از فارغ التحصیلی یک شرکت ساختمانی تاسیس کرد که با موفقیت زیادی روبرو شد و توانست با انجام انواع پروژه های تجاری و مسکونی رشد قابل توجهی پیدا کند. در سال 1969 شهرکی به نام میلان 2 در شمال میلان ساخت. دردهه 1970 علاقه او تغییر کرد و سعی در ساخت یک امپراتوری رسانه نمود. در ابتدا در سال 1974 یک شبکه تلوزیون کابلی برای شهرک خود به نام تله میلان راه اندازی کرد و بعد از آن نیز شبکه ای از ایستگاههای تلوزیونی محلی تاسیس کرد که اکثر مناطق ایتالیا را پوشش میداد. در سال 1994 او صاحب شرکتی بود که بزرگترین شرکت چندرسانه ای ایتالیا محسوب میشود و هم اکنون با نام مدیاست شناخته میشود و شامل سه تلوزیون خصوصی، دو روزنامه، چندین مجله، یک شرکت انتشاراتی، فروشگاههای زنجیره ای، باشگاه فوتبال آس میلان، بعلاوه یک سری از شرکتهای مالی و بیمه ای میشود.

با موفقیت وی در عرضه تجارت، برلسکنی خودش را به کراکسی که با پرده برداری از فساد سیاستمداران آنها را تحت فشار قرار داده بود نزدیک کرد. او در سال 1994 حزب خودش فورزا ایتالیا که نامش را از یک ترانه معروف فوتبالی به نام بزن بریم ایتالیا گرفته بود، را تاسیس میکند و با یک گروه شمالی محافظه کار متحد میشود. حزب برلسکنی و متحدانش در انتخابات 1994 پیروز میشوند و وی به سمت نخست وزیری برگزیده میشود هرچند که هفت ماه بعد به دلیل از هم پاشیده شدن دولت ائتلافی مجبور به استفا میگردد.
به دنبال این استفا، برلسکنی بارها سعی در تشکیل دولت دیگری برمیاید و سعی میکند که توجه منتقدین را از شکست سیاسیش به موفقیتهای رسانه ای و تجاریش جلب کند.

در سال 1997 به علت تقلب در حسابداری 16 ماه از کار معلق میگردد ودر سال 1998 هم به دلیل رشوه دادن به ماموران مالیاتی به 33 ماه زندان محکوم میشود هرچند وی موفق به لغو این حکم میگردد.
پس از پیوستگی با یک گروه محافظه کار در سال 2001 دوباره به عنوان نخست وزیر انتخاب میشود. در همان سال میزبان گروه هشت () در شهر ژنو میشود و در سه روز برگزاری این جلسه ایتالیا شاهد برخوردهای خونینی بین پلیس و معترضین بود.

پس از حمله 11 سپتامبر بر علیه آمریکا در سال 2001، برلسکنی سعی کرد که اتحادی بر علیه تروریسم جهانی ایجاد کند، اما پس از اعلام اینکه فرهنگ غرب به فرهنگ اسلام برتری دارد، از سوی بسیاری از رهبران جهان مورد انتقاد و نکوهش قرار گرفت.
__________________

تاریخ معاصر ایتالیا

در سال 1861 پادشاهی ایتالیا شکل گرفت. ویکتور امانوئل دوم که پادشاه ساردین بود به پادشاهی ایتالیا یرگزیده شد و سعی در متحد کردن شبه جزیره نمود. در همین راستا در سال 1866 با اشغال ونیز و چهار سال بعد رم آنها را به ایتالیا ملحق کرد که رم پس از چندسال به پایتختی ایتالیا انتخاب شد. اما تلاشهای دیگر مانند جنگ با دولت عثمانی برای الحاق بخشهایی از لیبی در سال 1912 عقیم میماند.

درسال 1915 علی رغم اتحاد با آلمان، اتریش و مجارستان، ایتالیا به طمع بدست آوردن قسمتهایی از اتریش با متفقین همدست شده و در جنگ جهانی اول شرکت میکند. ولی ایتالیا خیلی کمتر از آنچه در پیمانهای صلح پس از جنگ پیش بینی شده بود زمین به دست آورد . بعد از جنگ جهانی اول، نا امیدی ها و ناکامی ها و بیم انقلاب کمونیستی منجر به رشد فاشیسم شد. در 1922 بنیتو موسولینی جنگ طلبانه به نخست وزیری رسید و حکومت فاشیستی و دیکتاتوری خودش را تشکیل داد.

در 1936 ایتالیا با آلمان متحد شد و در 1940 به بریتانیا و فرانسه اعلام جنگ کرد. اما وقتی ایتالیا در 1943 به اشغال سربازان متفقین درآمد، پادشاه، موسولینی را عزل کرد و ایتالیا به متفقین پیوست. در 1946 مردم ایتالیا به لغو حکومت سلطنتی رای دادند و ایتالیا جمهوری اعلام شد. همچنین نفوذ کلیسا در زندگی روزانه ایتالیایی ها، باعث شد تا در سال 1984 مذهب کاتلولیک رومیها، مذهب رسمی ایتالیا اعلام شود.

در سال 1986 ایتالیا قدمهای موثری برای مبارزه با جنایات سازمان یافته مافیا برداشت. در این سال 338 تن از اعضای مافیا دستگیر و زندانی شدند.
رسوایی سیاسی در سال 1990 باعث کنار رفتن حزب دمکرات مسیحی که از سال 1948 در ایتالیا بیشترین نفوذ داشت، گردید. در 1993 دولت انتقالی غیر سیاسی تشکیل گردید تا تغییرات قانون اساسی را اجرا کند.

در سال 1994 ائتلاف دست راستی به رهبری سیلویو برلسکنی که مرد با نفوذ در رسانه ها بود، به قدرت رسید. و با اینکه پس از مدتی این ائتلاف از هم پاشیده شد، اما برلسکنی به سمت نخست وزیری رسید. در سال 1996 ائتلاف دست چپی با نام درخت زیتون به رهبری رومانو پرودی به قدرت دست یافت. با اینکه کوششهای فراوانی برای ایجاد وحدت واقعی کشور از طریق تشویق توسعه اقتصادی جنوب انجام شده است. ولی ساختار سیاسی ایتالیا همچنان بی ثبات و طول حیات دولتهای ائتلافی کوتاه بوده است. در حال حاضر دولت دست راستی سیلویو برلسکنی از سال 2001 در ایتالیا قدرت را به دست گرفته است.

احزاب عمده سیاسی در ایتالیا عبارتند از:

حزب مردم (محافظه کار؛ دموکرات مسیحی سابق)
حزب دمکراتیک چپ (حزب کمونیست سابق)
حزب سوسیالیست (psi)
اتحادیه شمال (تجزیه طلب؛ شامل اتحادیه لومبارد)، جمهوریخواه (rpi)
حزب رادیکال
حزب لیبرال
حزب سوسیال دموکرات
اتحاد دموکراتیک (اصلاح طلب)