به بی اختیاری ادرار مبتلا هستید؟
• عفونت مثانه:
عفونت ادراری ممکن است مثانه را نیز گرفتار کند و باعث ایجاد سیستیت (التهاب مثانه) شود.
دستگاه ادراری شامل کلیه‌ها، مثانه و پیشابراه می‌شود. عفونت مجاری اداری دومین عفونت شایع در بدن است. علایم عفونت ادراری در مثانه شامل درد یا سوزش هنگام ادرار کردن، تب، خستگی یا احساس بیماری، میل فوری و مکرر به ادرار کردن، احساس فشار در قسمت پایین شکم، بوی نامطبوع یا ظاهر کدر یا خونی ادرار و گاهی تهوع و کمردرد است.
• بی‌اختیاری ادراری:
بی‌اختیاری ادراری به معنای از دست رفتن کنترل مثانه به وسیله فرد است. علایم بی‌اختیاری ممکن است از نشت خفیف ادرار تا خیس شدن غیرقابل کنترل متفاوت باشد. بی‌اختیاری ادراری ممکن است در هر سنی رخ دهد اما در سنین بالا شایع‌‌تر است. اغلب موارد اشکال در کنترل مثانه هنگامی رخ می‌دهد که عضلات بیش از حد ضعیف یا بیش از حد فعال هستند. اگر عضلاتی که منفذ مثانه را بسته نگه می‌دارند ضعیف شوند، ممکن است فرد هنگام عطسه کردن، خندیدن یا بلند کردن اشیای سنگین که فشار داخل شکمی را بالا می‌برند، دچار نشت ادرار شود.
در مقابل اگر عضلات بیش از حد فعال باشند، ممکن است میل شدید به ادرار کردن هنگامی فرد را به توالت بکشاند که ادرار چندانی در مثانه وجود ندارد. این نوع بی‌اختیاری را بی‌اختیاری فوریتی یا مثانه بیش‌فعال می‌نامند. به جز اینها مشکلات پروستات یا آسیب‌های عصبی نیز می‌تواند باعث بی‌اختیاری ادراری شود. بی‌اختیاری ادراری بر حسب علت، انواع مختلفی دارد:
الف: بی‌اختیاری استرسی یا فشاری:
این بی‌اختیاری، ناشی از قدرت ناکافی عضلات کف لگن است که مثانه روی آنها قرار دارد.
ب: بی‌اختیاری فوریتی:
این بی‌اختیاری، ناشی از خارج‌شدن بی‌اختیار ادرار است که بدون دلیل مشخصی با احساس ناگهانی میل شدید به ادرار کردن رخ می‌دهد.
ج: بی‌اختیاری سرریزی:
در این نوع بی‌اختیاری، افراد نمی‌توانند مانع جریان مداوم ادرار از مثانه‌شان به خارج شوند یا جریان ادرار از مثانه‌شان پس از رفتن به توالت برای مدتی ادامه پیدا می‌کند و گویی مثانه آنها مانند ظرفی است که به‌طور مداوم مایع از آن سرریز می‌کند. بی‌اختیاری ادرار در سالمندان ناشایع نیست و ممکن است مخلوطی از انواع بی‌اختیاری ادراری در آنها مشاهده شود.
بی‌اختیاری ادراری در سالمندان ممکن است با حبس شدن ادرار در مثانه هم همراه شود. در این صورت نیاز به استفاده از شیوه‌های درمانی متعدد به صورت مرحله به مرحله است. این درمان‌ها ممکن است شامل ورزش‌های ساده برای تقویت عضلات کف لگن، تجویز داروها، تجویز وسایل مخصوص به وسیله پزشك یا جراحی باشد.
