جوان سازی پوست صورت یكی از روش‌های سرپایی غیر جراحی و پرطرفدار است كه بسیاری از جراحان پلاستیك به انجام آن می پردازند. تا كنون شیوه های مختلف لایه برداری شیمیایی نتایج پایدار و قابل اعتمادی به همراه داشته اند.
● نگاهی به تكنیك لایه برداری شیمیایی با پیلینگ
درخواست برای جوان كردن پوست صورت در چند سال اخیر به نحو غیرقابل پیش بینی افزایش پیدا كرده است. با در دسترس بودن فناوری‌های نوین، جراحان پلاستیك صورت امكانات وسیعی برای درمان پوست پیر و آسیب دیده از نور خورشید در اختیار دارند.علی رغم رشد و توجه در روش‌های نوین بازسازی سطح پوست، استفاده از مواد شیمیایی برای لایه برداری همچنان به عنوان استاندارد طلایی برای مقایسه سایر روش‌ها استفاده می‌شود.
● ظرایف لایه برداری
لایه برداری یا پیلینگ به عملی گفته می‌شود كه لایه سطحی پوست به روشی برداشته شودكه یكی از این روش‌ها لایه برداری شیمیایی است.لایه برداری شیمیایی از صورت، سالیان درازی است كه به كار گرفته می شود. مصریان باستان با ذرات مرمر سفید كه با شیر و عسل مخلوط شده بود، صورت خود را می‌ساییدند تا چین و چروك‌های آن رفع شوند و پوست جوان شود.
تاكنون مواد مختلفی مانند اسیدها، مواد معدنی، گوگرد، خردل، آتش، شیشه، محصولاتی مشابه كاغذ سنباده، سنگ آهك و مواد گیاهی به منظور برطرف كردن چروك‌های صورت و درمان تغییراتی كه ناشی از نور آفتاب هستند، به كار رفته است.در اواسط قرن بیستم استفاده از فنل جهت درمان اسكارهای ناشی از آكنه مورد توجه قرار گرفت. در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ بود كه جراحان پلاستیك و متخصصان پوست تحقیقات علمی را بر روی كاربرد لایه برداری بوسیله فنل و تری كلرواستیك اسید جهت بازسازی سطح پوست صورت شروع كردند . ولی تا سال ۱۹۷۲ طول كشید تا فواید كاربرد فنل مورد قبول جراحان پلاستیك قرار گرفت.از آن زمان تا كنون ، این روش در جامعه پزشكی به طور وسیعی مقبولیت پیدا كرده است.
