ازدواج اينترنتي؛ پديده‌يي مثبت يا منفي؟
صدور اجازه ازدواج دختر و پسري كه اينترنتي آشنا شده بودند
اجازه ازدواج دختري كه پدرش با ازدواج او مخالف بود، از سوي دادگاه خانواده صادر شد.
ماجرا از اين قرار است كه دختر 22 ساله و پسر 25 ساله‌يي پس از آشنايي از طريق اينترنت به دادگاه خانواده يك مراجعه و به علت عدم رضايت پدر دختر و ندادن اجازه براي ازدواج، صدور اجازه نامه براي ازدواج از سوي دادگاه را تقاضا كردند.
پس از ارايه اين تقاضا پدر دختر با حضور در دادگاه علت مخالفت خود را شيوه آشنايي دخترش اعلام كرد و گفت: بسياري از ازدواج‌هايي كه به اين ترتيب شروع شده سرانجام خوبي نداشته است به همين علت من با اين ازدواج مخالفم. سرانجام قاضي شعبه 238 دادگاه خانواده با توجه به محكم نبودن دليل پدر دختر، اجازه ازدواج آن دو را صادر كرد.
ازدواج اينترنتي و فروپاشي خانواده ها
ازدواج اينترنتي يكي از پديده هاي جديدي است كه در جامعه ايران مطرح شده است. امروزه همه مي توانند با مراجعه به كافي نت يا كامپيوتر شخصي براحتي وارد سايتهايي شده و شروع به دوست يابي و چت با افراد ناشناس كنند.
اينكه ادبيات اينترنتي كاربران چقدر با ساختار اجتماعي سطح جامعه تطابق دارد، موضوعي بحث برانگيز است. آيا اشتراك سلايق دو پسر و دختر جوان در فضاي «چت روم» مي تواند زمينه مناسبي براي ازدواج اين دو در جامعه باشد?
در حال حاضر بسياري از جوانان ساعت‌ها يا بطور متناوب روزها و ماهها پاي اين نوع دوستيابي‌هاي مجازي مي نشينند. طبق آمار اداره كل مطالعات اجتماعي و بررسي‌هاي اجتماعي ناجا، 63 الي 68 درصد چت رومها در اختيار جوانان قرار دارندأ خصوصا جوانان ايراني كه حتي گوي سبقت را از مردم امريكا و كانادا هم ربوده اند.
البته محتواي 48 درصد اين چت رومها را اطلاعاتي چون عكس در برگرفته و اين درست آن چيزي است كه مي تواند جوان و نوجوان را تحت تاثير قرار دهد.
ازدواج در اينترنت اولين بار در كشور فرانسه و حومه هاي شهر پاريس مطرح شد. اين شهر يعني «ايسي لهمو لينو» يكي از شهرهاي اينترنتي و سرآمد شهرهاي فرانسه در حوزه اينترنت و اطلاع رساني است. تا جايي كه حتي در مهد كودك‌هاي اين شهر نيز اينترنت مورد استفاده و دستيابي است.
در كشور ما هم موضوع دوست‌يابي رايانه‌يي و گاهي ازدواج اينترنتي از حدود 32 سال پيش در بين عموم مطرح شده است. تا جايي كه چندين سايت نيز در اين مورد به وجود آمد و اقدام به عضويابي كرد.
اما آنچه مهم است عواقب و مشكلاتي است كه پس از ايجاد چنين سايتهايي در بين جوانان به وجود آمده است.
چنانچه به دادگاههاي خانواده و مراجع قضايي مراجعه كنيم بسادگي با چند زوج روبرو مي شويم كه از طريق اينترنت با يكديگر ازدواج كرده‌اند و حال براي جدايي به اين مكانها آمده‌اند.
يك كارشناس مسائل اجتماعي با اشاره به لزوم فرهنگ‌سازي در مورد ازدواجهاي اينترنتي، در اين زمينه مي‌گويد: برقراري ارتباط ميان دختر و پسر از طريق اينترنت جرم محسوب نمي‌شود، چرا كه وقوع جرم مستلزم وجود ادوات و مقدمات جرم است. البته در هيچ قانوني هم ارتباط كلامي بين دختر و پسر هر چند نامحرم باشند، جرم محسوب نمي‌شود.
اما آنچه مسلم است اين ارتباط باعث بروز شرايط سوءاستفاده و استفاده نامطلوب از شرايط موجود مي‌شود.
محمود مينايي معتقد است: در كشورهاي اروپايي ارتباط سالم از طريق اينترنت صورت مي‌گيرد و طرفين پس از اينكه تصميم به ازدواج گرفتند شرايط خود را صادقانه بيان و با هم ازدواج مي‌كنند. اما چون در كشور ما اين فرهنگ وجود ندارد، آنچه كه در چت رومها بيان مي شود اكثرا دروغ است يا با ديدگاهي منفي نظاره مي شود. نهايتا همين دروغها باعث فروپاشي خانواده پس از ازدواج مي‌شود، چرا كه طرفين واقعيت‌هاي فرد مقابل را از نزديك مي‌بينند
