در این روستا همه‌چیز بوی نفت می‌دهد+تصاویر
چاه روستا بیش از آنكه آب داشته باشد پر از نفت است. نوجوانان روستایی با چوبهایی نفت را از روی آب بلند می كنند و نفت كه دارای غلظت زیادی است از چوبها می چكد و دوباره بر روی آب نقش می بندد.
به گزارش مهر، روستای شهدای تنگ فنی از آن روزی كه بمباران هوایی دشمن تلمبه خانه نفت تنگ فنی را نشانه گرفت تا به امروز درگیر مصیبتی است كه حاصل 20 سال زندگی همراه با نفت است.
برای رفتن به روستای تنگ فنی باید جاده های پر پیچ و خم پلدختر را پشت سر گذاشت تا بعد از طی كردن تنها 20 كیلومتر از مركز شهرستان پلدختر به روستایی رسید كه گلزار شهدای آن مزین به مزار 20 شهید دوران جنگ تحمیلی است و شاید یادگاری از روزهایی است كه تنگ فنی جبهه بود و خط مقدم انتقال نفت كشور كه مبادا روزی شریان اقتصادی كشور قطع شود و ما در مقابل هجمه دشمنان دستمان خالی بماند.
روایت همنشینی با استراتژیك ترین خط انتقال نفت كشور
اینجا روزگاری استراتژیك ترین نقطه انتقال نفت جنوب به مركز و شمال كشور بوده و همچنان هست. اینجا هنوز بوی نفت و بمب و موشك می دهد و می توان دیوارهای خراب شده از بمباران دشمن بعثی را دید. این را یكی از اعضای شورای روستا با اشاره های انگشتان دستش به دیواره های خراب شده روستا نشانمان می دهد.
گروه خبری مهر برای پوشش مشكلات روستائیان وارد روستای شهدای تنگ فنی می شود و تنها چند دقیقه می گذرد تا ساكنان روستا كه در ظهر گرم و شرجی پلدختر در خانه هایشان هستند از حضور گروه خبری مهر مطلع شوند. آنها گرد خبرنگاران و عكاس ما جمع می شوند تا روایتی تلخ بگویند از آنچه ما آن را 20 سال رنج همنشینی با نفت می نامیم و مسئولان آن را تكذیب می كنند.
اهالی روستا از پیر و جوان و كودك و نوجوان از خانه هایشان بیرون می زنند. آنها از حضور تبلیغاتی مسئولان و برخی رسانه ها می گویند كه هیچگاه مشكلات آنها را به درستی منتقل نكرده اند. گزارش قبلی مهر را به آنها نشان می دهیم و همین بهانه ای می شود تا صداقت مهر را باور كنند و سخن بگویند.
سایه سنگین نفت بر زندگی، كار، تحصیل و كشاورزی روستائیان
پیرمرد روستایی اولین كسی است كه لب به سخن می گشاید. او از دوران جنگ خاطره ها و از بمباران های تلمبه خانه نفت تنگ فنی حرفها دارد. پیرمرد می گوید: می خواهیم كشاورزی كنیم نفت نمی گذارد، می خواهیم دامداری كنیم نفت همه دام ها را تلف كرده است، می خواهیم زندگی كنیم بوی نفت زندگی را بر ما سخت كرده است. او از سایه سنگین نفت بر زندگی، كار، تحصیل و كشاورزی ساكنان روستا با لهجه شیرین پلدختری حرفها دارد.
چشمه آب شرب روستا و آلودگی نفتیاو به ما می گوید كه اگر نیم متر زمین را حفر كنیم به نفت می رسیم و برای گفته خودش شاهد می آورد. شاهد پیرمرد چاههای آب خانه های روستا است كه از همه آنها بدون استثنا نفت بیرون می زند.
همیشه زندگی مان با نفت آمیخته بوده است؛ تنها راه چاره رفتن است!
پسر جوانی پی حرفهای پیرمرد را می گیرد. شیرزاد نظری می گوید: من 27 ساله هستم و از زمانی كه دست راست و چپم را شناختم اینجا همیشه زندگی مان با نفت آمیخته بوده است.
وی با انگشت دستش چشمه روستا را نشانه می رود و ادامه می دهد: ما از بچگی با همین آب زندگی كرده ایم ولی بعد از بمبارانهای دوران جنگ دیگر این چشمه رنگ ذلالی و شفافیت به خود نگرفت.
پسر جوان از فلج شدن كشاورزی روستا و تلف شدن دام های روستائیان حرف می زند و با لبخندی كنایه آمیز می گوید كه مرغابی های روستا كه زمانی سفید بوده اند هم حالا نفتی و سیاه شده اند!
او موافق مهاجرت است و می گوید اینجا نه شغلی هست، نه زمینی برای كشاورزی، نه آبی برای خوردن، نه دامی برای دامداری. پس باید رفت! اینجا زندگی با همنشینی با نفت فلج شده است و تنها راه چاره رفتن است.
اما پیرزن روستایی كه به زحمت راه می رود و با دیدن ما از خانه اش بیرون آمده است روبروی چشمه روستا می نشیند و با حسرت به لهجه لری پلدختری می گوید: اینجا "محل" - خانه آبا و اجدادی- من است، من اینجا باغ و زمین داشتم ولی نفت...
از نحوه تامین آب شرب روستا می پرسیم. پسر جوان می گوید كه آب روستا به وسیله لوله دو اینچ شركت نفت تامین می شود كه هر دو یا سه روز یكبار برای استفاده اهالی روستا بازمی شود. او می گوید در تابستان كه دیگر خبری از این آب هم نیست و زندگی سخت تر می شود.
دامپزشك گفته علت تلف شدن دام ها مشكل آب بوده است
همه اهالی روستا كم كم از خانه شان بیرون آمده اند. زن روستایی كه فكر می كند ما از مسئولان هستیم با نامه شكایت خود از شركت نفت می آید. او از تلف شدن 36 گوسفندش به خاطر استفاده از آب نفتی گلایه دارد. می گوید كه دامپزشك گفته علت تلف شدن دام ها مشكل آب بوده است ولی با وجود شكایت، پرونده در شورای حل اختلاف راكد است و هیچ خسارتی هم به ما نداده اند.
زن روستایی با تاكید بر اینكه یك روز آب دارند و 10 روز آب خوردن ندارند، پی حرف هایش را در مورد تلف شدن دام هایش می گیرد و می گوید: مسئولان شركت نفت گفته اند نگذارید دام هایتان از آب چشمه استفاده كنند! بعد زیر لب با غر زدن می گوید: وقتی خودمان آب خوردن نداریم چگونه جلوی دام ها را برای خوردن آب چشمه بگیریم!
شوهر زن حرف همسرش را ادامه می دهد و می گوید با این اوصاف ما نباید دامداری هم بكنیم! آنها فرزندانمان را سر كار ببرند تا ما هم دست از كشاورزی و دامداری برداریم!
در این اوضاع كه همه از نفت می گویند یكی از اهالی روستا كه حضور خبرنگاران مهر را غنیمت شمرده است از تخریب مراتع توسط شركت پلی اتیلن غرب حرف می زند و اینكه با وجود داشتن سند این اراضی هنوز هیچ حقی برای روستائیان قائل نشده اند.
وی كه به نمایندگی از اهالی روستا حرف می زند از احداث خطوط لوله 10 كیلومتری در منطقه می گوید و اینكه نزدیك به هشت هكتار از اراضی كشاورزان و اهالی روستا تخریب شده است. به او قول می دهیم این موضوع را هم پیگیری كنیم.
نفت در اینجا تبدیل به معضل شده است
عضو شورای اسلامی روستا نفر بعدی است كه مقابل دوربین عكاسی و ضبط صورت خبرگزاری مهر قرار می گیرد. ملك محمد دریكوند با یادآوری اینكه نفت در اینجا تبدیل به معضل شده است، با انگشت چشمه روستا را نشان می دهد و می گوید: این چشمه روزی منبع تامین آب خوردن ما بود ولی الان برای استفاده دام ها آن را آتش می زنیم تا نفت روی آن بسوزد و حداقل دام ها بتوانند از این آب استفاده كنند.
وی می گوید كه تاكنون صدها نفر از اینجا تصویر و عكس گرفته اند و هیچ كمك به ما نشده است ولی امیدوار است این بار خبرگزاری مهر حرف هایش را به گوش مسئولان برسانند. این عضو شورای اسلامی روستا می گوید كه حاضر است تا وزارت نفت و حتی پیش رئیس جمهور هم به خاطر رفع مشكلات مردم روستا برود.
دریكوند معتقد است كه كسی زورش به شركت نفتی نمی رسد و ادامه می دهد: ما در روستا داریم خانواده ای كه سرمایه اش 50 بوقلمون بوده ولی متاسفانه به خاطر استفاده از آب آشامیدنی آلوده همه آنها تلف شده اند.
وی با اشاره به بوی نفت و گوگردی كه در منطقه پیچیده است، به سایه نفت بر روی دیوارهای مدرسه اشاره می كند و یادآور می شود كه این موضوع موجب مشكلات زیادی برای كودكان روستایی شده است.
آنها مدام به ما می گویند صبر كنید، مشكل حل می شود!
این عضو شورای اسلامی روستا از نامه نگاری های شورا به "مسئولان بالا" سخن می گوید و ادامه می دهد: آنها مدام به ما می گویند صبر كنید، مشكل حل می شود! ولی ما جواب 400 نفر اهالی این روستا را چگونه بدهیم.
رئیس شورای روستای شهدای تنگ فنی نیز با یادآوری اینكه آب روستا 20 سال است كه آلوده است، می گوید: برای رفع مشكل آب شرب روستا در یك كیلومتری روستا چاه زدیم ولی بازهم به جای آب نفت بالا آمد!
وی از وعده های شركت نفت برای مهار نفت می گوید و اینكه هنوز این وعده ها تحقق نیافته است. او می گوید قرار بوده است كه روستا را حداقل جابجا كنند ولی برای این كار هم اقدامی صورت نگرفته است.
http://www.ayandenews.com/UserUpload...55073_orig.jpg
چاه آب كشاورزی روستارئیس شورای روستای با بیان اینكه این روستا حتی طرح هادی هم ندارد، یادآور می شود: بارها از استانداری آمده اند و مشكلات را صورتجلسه كرده اند ولی دریغ از پیگیری و حل مشكل.
واكنش روستائیان به تكذیب مسئولان
روستائیان ما را كنار چشمه روستا می برند و با آتش زدن نفت روی چشمه آب را برای استفاده دام ها مهیا می كنند. گوسفندان، گاوها و مرغابی ها برای خوردن آب كنار چشمه آمده اند؛ با اكراه گلوی خشك شان را تازه می كنند و كنار می روند.
جوابیه شركت نفت را نشان اهالی روستا می دهیم و اینكه آنها گفته اند مردم روستا دغدغه آب شربی ندارند و آب چشمه ها توسط حوضچه های تصفیه آب از نفت جداسازی می شود. عضو شورای روستا برافروخته می شود و دستش را جلوی آن می گیرد؛ نفت روی انگشتان دست مرد می ماسد و آنها را بالا می گیرد و می گوید: آیا این آب تصفیه شده است؟
مرد روستایی درب آنچه در جوابیه شركت نفت از آن به عنوان "حوضچه جداكننده نفت از آب" یاد شده است را باز می كند كه هیچ فعالیتی در آن صورت نمی گیرد. هیچ آبی از لوله این حوضچه داخل و خارج نمی شود كه حتی حرفی از تصفیه شدن یا نشدن در میان باشد.
لوله خروجی از حوضچه تصفیه - آبی از آن خارج نمی شود!روستائیان از تكذیب های مسئولان ناراحت هستند. ما را دعوت می كنند تا به دیدن چاه كشاورزی روستا برویم. چاه روستا بیش از آنكه آب داشته باشد پر از نفت است. نوجوانان روستایی با چوبهایی نفت را از روی آب بلند می كنند و نفت كه دارای غلظت زیادی است از چوبها می چكد و دوباره بر روی آب نقش می بندد.
پس از شنیدن و دیدن مشكلات روستائیان از آنها می خواهیم ما را به گلزار شهدای روستا ببرند تا روحمان را جلا دهیم. اینجا 20 شهید خفته اند تا استراتژیك ترین تلمبه خانه انتقال نفت كشور پابرجا باقی بماند و برای مردم این دیار پیام رفاه و عزت به ارمغان بیاورد.
از روستا فاصله می گیرم و مردم روستا برایمان دست تكان می دهند. آنها امیدوارند اینبار به جای آوردن جوابیه و تكذیبیه برایشان حامل پیام خوشایندی از توجه مسئولان باشیم. پیامی كه تسلا بخش دو دهه درد و رنج همنشینی با نفت باشد.
