ایست! به من نزدیک نشوید
دوران نوجوانی حسّاس‌ترین و مهم‌ترین دورة زندگی است .در این سنین تغییر و تحوّلات بسیاری هم از نظر جسمی و هم از جهت عاطفی و روانی برای نوجوان ایجاد می‌شود، یكی از ویژگی‌های دوران نوجوانی زود رنجی است. ایام نوجوانی با دگرگونی هایی در جسم و روان آنها همراه است.
نوجوان به سرعت رشد کرده و شاهد تکامل جسمانی و نیرومندی بدنی خویش است و همزمان عواطف و احساسات او دچار تحول اساسی می شود و افکار و آرزوها و نگرش او پیرامون افراد و محیط اطراف را تحت تاثیر قرار می دهد. در دوران گذر از نوجوانی تمایلات و خواهش های متضادی در او خودنمایی می کند، خودخواهی کودکانه با نوع پرستی خیرخواهانه را درمی آمیزد و او را در برزخی میان کودکی و بزرگسالی رها می سازد و دچار نوعی بی ثباتی عاطفی و روانی و فکری می شود که از آن «بحران بلوغ» یاد می کنند؛ این بحران، نوجوان را در یک وضعیت مبهم و پیچیده ای قرار می دهد که نمی داند چه باید کرد، همین عدم اطمینان نسبت به نقش خود، موجب مشکلات زیادی برای نوجوان می شود و او را زودرنج و دو دل و بی ثبات می سازد. بنابراین جوانان نباید فكر كنند كه دچار مشكل خاصی هستند این ویژگی مربوط به این دورة سنی است. افراد دیگر هم تا حدودی این حالت را تجربه كرده‌اند. نوجوانان خیلى زود تحت تأثیر احساسات قرار گرفته، بى‌حوصله و تندخو مى‌شوند. زودرنجى و بى‌قرارى باعث مى‌شود که خلق و خوى تحریک‌پذیر داشته باشند، به کوچکترین محرکى برانگیخته گردند. به سرعت نسبت به فردى علاقه‌مند شده، ممکن است همین فرد موردنظر در او ایجاد تنفر نماید. در اینگونه مواقع خشونت و یا تنبیه نتیجه‌اى ندارد و نوجوان را دچار احساسات شدید نموده، در او عکس‌العمل دفاعى را به‌وجود مى‌آورد. حساسیت ها و هیجانات ناشی از زودرنجی که از خصوصیات این دوران است, اغلب به علت تغییر و تحولات غدد داخلی و میزان ترشح هورمون ها و نوع تربیت و آموزش دوران گذشته است که در مجموع وضع زندگی عاطفی نوجوان را تغییر می دهد.
یكی از علت‌های اصلی زودرنجی در دورة نوجوانی این باشد كه نوجوانان توقعات بسیاری از والدین و اطرافیان خود دارد و چون آنها نمی‌توانند نیازمندی‌ها و توقّعات وی را برآورده كنند، از آنها می‌رنجند
