در اوايل سال 1990 ، IETF ( برگرفته از Internet Engineering Task Force ) كه مسئوليت استانداردسازی اينترنت را برعهده دارد اعلام نمود كه پروتكل IP ( با نام Ipv4 ) دارای محدوديت هائی در زمينه آدرس دهی است و از همان زمان بر طراحی نسخه ای جديد از پروتكل فوق تاكيد و در نهايت در سال 1995 نسخه اوليه IPv6.0 آماده گرديد .
پروتكل و جايگاه آن در شبكه های كامپيوتری
كامپيوترها و ساير دستگاه های شبكه ای به منظور ارتباط با يكديگر از پروتكل استفاده می نمايند . تاكنون پروتكل های متعددی در عرصه شبكه های كامپيوتری طراحی و پياده سازی شده است . TCP/IP كه مشتمل بر خانواده ای از پروتكل های شبكه ای است ، نمونه ای در اين زمينه است كه از آن در اينترنت استفاده می گردد. اينترنت متشكل از شبكه های جداگانه متعددی است كه توسط روتر به يكديگر متصل شده اند .هر پروتكل موجود در خانواده TCP/IP با يك هدف خاص طراحی و دارای وظايف از قبل تعريف شده و كاملا" مشخصی است .
پروتكل IP ( برگرفته از Internet Protocol ) يكی از اعضاء خانواده پروتكل TCP/IP است كه در لايه شبكه فعاليت می نمايد . از پروتكل فوق به منظور انتقال ديتاگرام (datagram) بين كامپيوترها استفاده می گردد . ديتاگرام از يك هدر و فيلد داده تشكيل می گردد . هر هدر ديتاگرام شامل آدرس مقصد است ( اطلاعات مورد نياز برای توزيع ديتاگرام به مقصد مورد نظر ) . بدين ترتيب ، امكان ارسال هر ديتاگرام به صورت جداگانه وجود خواهد داشت . ديتاگرام هائی كه دارای يك session می باشند می توانند از مسيرهای مختلفی ارسال گردند . بديهی است در چنين مواردی همواره اين احتمال وجود خواهد داشت كه ديتاگرام ها با همان اولويتی كه ارسال شده اند به مقصد مورد نظر نرسند و با توجه به شرايط موجود ، اولويت دريافت آنها در مقصد متفاوت از اولويت ارسال در مبداء باشد .
هر اينترفيس شبكه در شبكه های داخلی بزرگ دارای يك و يا چندين آدرس IP منحصربفرد است . يك اينترفيس شبكه می تواند دارای يك و يا چندين آدرس IP باشد ولی يك آدرس IP نمی تواند به چندين اينترفيس شبكه نسبت داده شود .
استفاده از IPv6 در ساليان گذشته روند كندی را داشته است ولی اخيرا" اين وضعيت با توجه به ضرورت های موجود تغيير و شتاب بيشتری پيدا نموده است ( خصوصا" در اروپا و آسيا ) . بر اساس گزارش منتشر شده توسط NRO ( برگرفته از Number Resource Organization ) فضای آدرس دهی IPv4 قابل دسترس از طريق RIRs ( برگرفته از Regional Internet Registries ) ، تا دو سال ديگر به اتمام می رسد . علاوه بر اين ، تعداد زيادی از كشورهای در حال توسعه نمی توانند آدرس های IP مورد نياز خود را به منظور حمايت از كاربران خود درخواست نمايند . در برخی از كشورها نظير امريكا اعلام شده است كه تا سال 2008 تمامی شبكه های عملياتی می بايست از IPv6 استفاده نمايند .
با توجه به اين كه اكثر نرم افزارها و تجهيزات مورد نياز در شبكه می بايست از IPv6 حمايت نمايند و شركت های توليد كننده سيستم عامل نيز در سيستم عامل خود بتوانند از آن بطور كامل حمايت نمايد ، اين انتظار وجود دارد كه تا دو سال ديگر زمينه استفاده كامل از IPv6 فراهم گردد .
