وانگ وي
Wang Wei(710-761)از شاعران مشهور دوران تانگ مي باشد.او در امتحانات حکومتي موفق بود و مدتها مقامات عالي احراز کرد.او شاعر ،نقاش ،خطاط،و موسيقي دان بود . مهمترين ويژگي آثار او، تعبير زيبا و مينياتوري از طبيعت است(او را شاعر منظره ها لقب داده اند).زمينه هاي بوديستي در افکار او به چشم مي خورد و او را شاعر بودا يا بوداي شاعر گفته اند.او اشعارش را بيشتر به سبک رباعي سروده است. اب و سبزه را،بدون حضور انسان،توصيف مي کند. او توجه به زيبايي طبيعت را با احساسات فريبنده ترکيب کرده است.اشعار وانگ وي تاييد زيبايي طبيعت است هرچند در واقعيت طبيعت ترديد ايجاد مي کند.
نام شعر:پارک آهو
تپه ها خالي اند،انساني ديده نمي شود
اما صداي مردمان به گوش مي رسد
نور به اعماق جنگل مي تابد
و دوباره بر خزه هاي سبز مي درخشد
