بر خلاف دیگر دین های ابراهیمی (مسیحیت و اسلام) نشان کمی از شیطان در کتب اصلی دین یهود وجود نداره. تنها دو اشاره ی جدی در کتب یهود وجود داره.
یکی اشراه ای به "مار" که آدم و حوا را در بهشت فریب می ده تا از میوه ی بهشتی بخورن. (با گذر زمان، در تفاسیر، این مار به عنوان همون شیطان شناخته شده.)
و دوم جایی که شیطان مطرح می شه داستان حضرت ایوب هست. دقت کنین که این در تورات (کتاب اصلی دین یهود نیست) بلکه در قسمتی از عهد قدیم هست که بعد از تورات بهش اضافه شده. داستان حضرت ایوب در عهد قدیم جالبه پس در مطلبی در آینده براتون نقل می کنم.
ولی به هر حال، جز یکی دو مورد، دیگه در کتاب های اصلی دین یهود نشانه ای از شیطان نیست.
با گذر زمان و الحاق شدن مطالب جدید به یهودیت، مفهوم شیطان هم رفته رفته بیشتر در این دین دیده می شه. نظریه هایی وجود داره که ادعا می کنه که یهودی ها مطالب الحاقی مربوط به شیطان در دینشون رو از دین های دیگه قرض گرفته اند.
جالبه که بدونین کلمه ی "ها-سیطان" (از قصد با "س" نوشتم) یه کلمه ی عبری هست به معنای: "حریف" یا "دشمن". احتمالا کلمه ی شیطان از همین کلمه می آد
