10اختراع زمان باستان که فکر می‌کردید مربوط به زمان ما هستند!!
10اختراع زمان باستان که فکر می‌کردید مربوط به زمان ما هستند!!
[size=small]
اغلب مردم فکر می‌کنند این اجسام در جهان مدرن (یا حداقل قرون وسطی) اختراع شده اند اما تمام آنها مربوط به زمان پیش از مسیحیت هستند.
فوتبال
رومی‌ها و یونانی‌های باستان با انواع زیادی از بازی‌های توپی آشنا شده بودند، که در بعضی از آنها شرط استفاده از پا ضروری بود. در بازی رومی harpastum باور داشتند که از یک بازی تیمی به نام episkyros اقتباس شده است. سیاستمدار رومی به نام سیسرو (106- 43 قبل از میلاد) از یک مرد نام می‌برد که زمانی که برای زدن مویش به سلمانی رفته بود در اثر پرت شدن توپ به آرایشگاه مرد! با تعریفی که از این بازیها شده به نظر به فوتبال راگبی شباهت دارد. مدرک مستندی از فعالیتی شبیه به فوتبال نیز در آیین نامه ارتش چینی « Zhan Guo Ce» یافت شده است که بین قرن‌های سوم تا اول قبل از میلاد گردآوری شده است. در آنجا از ورزشی به نام سوجو (ترجمه تحت‌اللفظی «ضربه به توپ») نام آورده شده که با یک توپ چرمی شروع می‌شد، بازیکنان این توپ را به درون سوراخی که در وسط یک تکه لباس ابریشمی بوده می‌انداختند که در بین نی‌های بامبو بسته شده بود.
2. مسواک
مسواک
انواع مختلفی از پیشگیری‌های بهداشتی مربوط به دهان از زمان‌های باستان وجود داشته و در تاریخ ثبت شده است. این موضوع به وسیله حفاری‌هایی که در سراسر جهان انجام شده مورد بررسی قرار گرفته است، در این حفاری‌ها تکه چوب‌های جویدنی، شاخه‌های کوچک درخت، پرهای پرندگان، استخوان‌های حیوانات و تیغ‌های جوجه تیغی کشف شده است. مردم زیادی از شکل‌های مختلف مسواک استفاده می‌کردند. در طب هندی (Ayurveda) از درخت neem (a.k.a. daatun) استفاده می‌شد و این درخت برای تهیه مسواک و محصولات مشابه برای هزاران سال پرورش می‌شد. یک نفر انتهای شاخه درخت نیم را می‌جود تا به شکل رشته‌های مسواک در آید و بعد از آن برای تمیز کردن دندان‌هایش استفاده می‌کند. در جهان مسلمانان، مسواک یا سیواک عبارت بود از شاخه یا ریشه گیاهانی که خاصیت ضدعفونی کننده داشتند. مسواک از دوران عصر طلایی اسلام به طور گسترده ای استفاده می‌شد.
8. بخیه
بخیه
بخیه تاریخچه طولانی و عجیبی دارد که به مصر باستان برمی‌گردد، در آنجا از هر چیزی از پوست درخت تا مو برای بخیه زدن گوشت انسان استفاده می‌شد. پزشکان 4000 سال پیش برای بستن زخم از بخیه زدن استفاده می‌کردند. یافته‌های باستان شناسی مصر باستان نشان می‌دهد که مصری‌ها از کتان و رگ و پی حیوانات برای بستن زخم‌ها استفاده می‌کردند. در هند باستان پزشکان از شاخک‌های سوسک‌ها یا مورچه‌ها به عنوان گیره ای که زخم‌ها را جوش می‌داد استفاده می‌کردند. آنها برای این کار حشرات را گرفته و بدنشان را نصف می‌کردند و این شاخک‌ها را از بدنشان جدا می‌کردند. از دیگر مواد طبیعی که برای بستن زخم استفاده می‌شد می‌توانیم از کتان، مو، علف، نخ پنبه، ابریشم، موهای ریز خوک و دل و روده حیوانات نام برد. پس الان باید متوجه شده باشید که اصول اساسی بستن زخم‌ها از سال 4000 سال پیش زیاد تغییر نکرده است!
7. نقشه
نقشه
یک لوح سفالین بابلی به عنوان اولین نقشه شناخته شده جهان ثبت شده است. این لوح سال 1930 در حفاری‌های خرابه‌های شهر گا-شور (Ga-Sur) در نوزیه20 مایلی شمال محوطه بابل قدیم (عراق امروزی) از زیر خاک بیرون کشیده شد. این نقشه به قدری کوچک است که در کف دست جای می‌گیرد (6.8 در 7.6 سانتی متر)، بیشتر مکان‌های این نقشه مربوط به دودمان پادشاهی ساراگون پادشاه اکد (2300 تا 2500 قبل از میلاد) می‌باشد. روی لوح مرزهای دو منطقه خشکی مشخص شده است و مجرای آب زمین‌ها را به دو نیم کرده است.
این لوح خاص با اشکال میخی نوشته شده و با نمادهای مخصوص روی سفال علامت گذاری یا قلم زنی شده است. نوشته‌های روی نقشه هویت برخی افراد و اسامی برخی مکان‌ها را مشخص می‌کند.
6. صابون
صابون
قدیمی‌ترین مدرک ثبت شده از تولید مواد صابونی شکل مربوط می‌شود به 2800 سال قبل از میلاد مسیح در بابل باستانی. فرمول صابون ترکیبی از آب، ماده قلیایی و روغن cassia که بر روی لوح گلی تقریبا مربوط به 2200 سال پیش نوشته شده است. در پاپیروس Ebers (مصر، 1550 قبل از میلاد) نوشته شده که مصریان باستان به طور مرتب حمام می‌کردند و روغن حیوانی و گیاهی را با نمک‌های قلیایی ترکیب می‌کردند تا ماده ای شبه صابون خلق کنند. در برخی دیگر از اسناد کشف شده مصریان باستان ذکر شده که آنها در تهیه پشم برای ریسندگی از موادی مثل صابون استفاده می‌کردند. جالینوس ساختن صابون با استفاده از قلیاب را شرح می‌دهد و آن را برای شستشو و دور کردن آلودگی از لباس و بدن تجویز می‌کند. طبق گفته جالینوس بهترین صابون برای آلمان بود؛ و صابون فرانسه رتبه دوم را دارا بود. اولین نمونه از صابون واقعی به عنوان پاک کننده ثبت شده در تاریخ همین است.
5. کشتی سازی
قدیمی‌ترین کارگاه‌های کشتی سازی 2400 سال قبل از میلاد در بندر‌هاراپان در زندکی لوتال در گجرات هند برپا شدند. کشتی سازی‌های لوتال مربوط بودند به مسیر باستانی رود سابارماتی روی مسیر تجاری بین شهرهای هاراپانی در سند و شبه جزیره Saurashtra، وقتیکه بیابان محصور Kutch بخشی از دریای عربی بود. معماران لوتال پیشرفت‌های برجسته ای در ساخت کارگاه کشتی سازی و انباری که به منظور استفاده در راه اهداف تجارت آب به کار می‌رفت را به نام خود ثبت کردند. لنگرگاه در دامنه شرقی شهر ساخته شد و باستان شناسان به آن به عنوان یک اثر برجسته معماری با عالی‌ترین سبک معماری می‌نگرند. این لنگرگاه دورتر از سرچشمه اصلی رودخانه قرار دارد که از رسوب گرفتن و مسدود شدن آب جلوگیری می‌شود اما دسترسی به کشتی را حتی در بالاترین حالت مد آب به خوبی تامین می‌کند. نام شهر باستانی یونانی ناپاکتوس « Naupactus» به معنی کارخانه کشتی سازی است. شهرت شهر ناپاکتوس به افسانه‌های گذشته مربوط می‌شود، وقتی که Heraclidae (اولاد هرکول) در آنجا ناوگانی برای رزم با پلوپونسوس ساختند.
4. آینه طبی یاسکپولوم (وسیله معاینه از طریق سوراخ‌های بدن)
یاسکپولوم
یاسکپولوم (معادل لاتین برای «آیینه») نوعی ابزار پزشکی که برای معاینه از طریق سوراخ‌های بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد و شکل آن هم بستگی به سوراخ‌های آن ناحیه از بدن دارد که قرار است برای آنجا استفاده شود. رومی‌ها از آیینه واژینال استفاده می‌کردند و نمونه‌های دست سازی از آیینه‌ها در پمپئی یافت شده است. ابزارهای اصلی در حفاری‌های خانه ساراگون در پمپئی یافت شد، پس به خاطر یافت شدن این ابزار در خانه اش مشهور شد. این ابزار عبارت بود از یک priapiscus با 2 (یا گاهی اوقات 3 یا 4) دریچه کام و زبانه ای که با یک دسته با مکانیزم پیچی باز و بسته می‌شود، تنظیماتی که در یاسکپولوم قرن 18 اروپا نیز یافت شد. سورانوس اولین نویسنده ای است که نظرش نسبت به یاسکپولوم بخصوص از نوع واژینال را ذکر کرده است. نویسنده‌های Graeco-Roman که از امراض زنانه و مامایی می‌نویسند بارها استفاده از این ابزار را برای تشخیص و درمان بیماری‌های رحم و واژن توصیه کرده اند، و حالا این ابزارها یکی از نادرترین ابزارهای پزشکی شناخته شده اند.
3. رزین عمل آمده
رزین
اگرچه ولکانش اختراع قرن 19 بود، تاریخچه رزین با مصارف دیگر به زمان پیش از تاریخ برمی‌گردد. واژه Olmec در زبان آزتکی به معنای «مردم رزینی» می‌باشد. مردم نیمه آمریکایی زمان باستان، واژه لاستیک « latex» را از کلمه Castilla elastic نوعی درخت رزینی آن منطقه استخراج کردند. سپس آب انگور محلی با این شیره گیاهی مخلوط شد تا رزین عمل آمده در 1600 قبل از میلاد خلق شود. مدارک باستان شناسی دال بر این است که رزین در دوره‌های گذشته مورد استفاده این آمریکایی‌ها بوده است- نمونه اش دوجین توپی است که در باتلاق Olmec El Manati یافت شده است. تا 3000 سال بعد و زمان پیروزی اسپانیا رزین از مناطق گرمسیری به سراسر Mesoamerica صادر می‌شد. اگرچه پیکرنگاری نشان می‌دهد استفاده‌های متعددی از رزین می‌شده است اما مصرف اولیه آن در توپ‌هایی بوده است که یا برای هدیه گرفتن استفاده می‌شدند و یا در بازی‌های توپی آیینی به کار می‌رفتند.
2. چتر
چتر
در مجمسه‌های نینوا بارها سایبان دیده شده است. اوستن هنری لایارد عکسی از یک نقش برجسته ارائه می‌دهد که در آن پادشاهی در یک ارابه با چتری بالای سرش ایستاده است، همراه با یک خدمتکاری که چتر را بالای سر او نگه داشته است. در قسمت پشتی سایبان نیز پرده ای است که آن را جمع می‌کند، درست مثل نمونه‌هایی که ما امروزه استفاده می‌کنیم. این وسیله منحصرا به پادشاه تعلق داشت (کسی که طاس هم بود) و هرگز توسط افراد دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گرفت. در مصر سایبان با شکل‌های متفاوتی پیدا شده است. در برخی نمونه‌ها شبیه یک بادبزن است، بادبزنی با برگ‌های خرما یا پرهای رنگین که دسته بزرگی به آن وصل شده است، شبیه آنهایی که در اجتماعات پشت سر پاپ نگه داشته می‌شوند. مفسر قرن دوم چینی فو شیان اضافه می‌کند که این چتر تاشوی ارابه وانگ مانگ بندهایی داشته که آن را جمع و باز می‌کرده است.
1. خمیردندان
خمیردندان
قدیمی‌ترین اشاره به خمیردندان مربوط می‌شود به نسخه‌های خطی مصری مربوط به قرن 4 بعد از میلاد که در آن مخلوطی از گل‌های زنبق و سوسن تجویز شده است. فرمول ساخت بیشتر خمیردندان‌های اولیه بر پایه ادرار بوده است. باوجود این خمیردندان‌ها یا پودرها تا قرن 19 میلادی در مصرف عموم مردم قرار نگرفت. یونانی‌ها و سپس رومی‌ها با اضافه کردن پاک کننده‌هایی مثل استخوان‌های خرد شده یا پوست‌های صدف ساختار خمیردندان را بهتر کردند. در قرن 9 «زیریاب» موسیقی‌دان و طراح مد ایرانی به خاطر اختراع نوعی خمیردندان مشهور شد. که درسرتاسر اسپانیای اسلامی معروف شد. ترکیبات دقیق این خمیر دندان اکنون ناشناخته است، اما گزارش شده که هم مواد اساسی تمیز کننده و هم طمع دهنده را دارا بوده است.[/SIZE]
