راديو چگونه به وجود آمد؟
در سال 1860 ميلادي (جيمز كلارك ماكس‌دل) فيزيك‌دان و رياضي‌دان اسكاتلندي،تئوري امواج الكترومغناطيسي را براي اولين بار عرضه كرد.
در سال 1887 (هنريشن هرتز)، مهندس وفيزيك‌دان آلماني نظريه ماكس دل را تاييد نمود.او موفق شد از نوسانات الكترونيكي براي انتقال‌امواج از محلي به محل ديگر بدون سيم استفاده‌كند. وي براي اولين‌بار موفق شد، امواج راديويي‌را در آزمايشگاه توليد كند. نام (هرتز) به صورت‌واژه‌اي بين‌المللي براي بيان فركانس‌هاي‌راديويي به كار مي‌رود. پس از او (برانلي)فرانسوي درسال 1890 آزمايش‌هايي در اين‌زمينه انجام داد و بالاخره دانشمندي روسي به نام(الكساندر پوپوف) موجي را با دستگاهي كه شبيه‌دستگاه هرتز و برانلي بود اختراع و آنتن را به‌وجود آورد و به اين صورت يك دستگاه تلگراف‌مرس را ايجاد نمود. در مارس 1896 پوپوف‌اولين پيغام تلگرافي را به مسافت 250 متري‌فرستاد.
اولين كسي كه متوجه شد، مي‌توان از بي‌سيم به‌عنوان يك وسيله ارتباطي استفاده نمود،(ماركوني) ايتاليايي بود كه بعدها به نام مخترع راديو معروف گرديد. وي در سال 1895 اولين خبر راديويي خود را به وسيله بي‌سيم در يك‌فاصله 3 كيلومتري فرستاد.
در ژوئن سال 1896 در لندن اولين ايستگاه تلگرافي بدون سيم به كمك امواج الكترونيكي‌نمايش داده شد.
در سال 1897 به ايتاليا برگشت و يك ارتباطبي‌سيم بين دو كشتي جنگي در يك مسافت 12كيلومتري ايجاد نمود و بالاخره در سال 1901 درتكميل اختراع خود موفق گرديد، علائم بي‌سيم‌را از يك طرف اقيانوس اطلس يعني از شهر (پل‌دو) در انگلستان به آن طرف اقيانوس اطلس، شهر(سن ژان) آمريكا بفرستد.
مردم از اختراع ماركوني چنان به شور و هيجان‌آمده بودند، كه خواستار پخش صداي انسان از راديو شدند، اما چون لامپ‌هاي راديو ضعيف بود سازندگان راديو بايد فكر بهتري مي‌كردند. به‌همين منظور در سال 1906 يك فيزيك‌دان آمريكايي به نام (دو فورست) لامپ سه الكتروني را اختراع كرد كه براي راديو الكتريسيته خيلي‌قابل استفاه بود. بعد از آن (روبرت فون ليئن) موفق به ساخت لامپ‌هاي قوي شد، اين لامپ‌ها تحول بزرگي در زمينه دستگاه‌هاي الكترونيكي به‌وجود آوردند.
در سال 1910 براي اولين‌بار صداي موسيقي وآواز اپراي (متروپولتين - نيويورك) در سراسر آمريكاي شمالي شنيده شد.
در سال 1913 جمعي از دانشمندان سعي كردندكه صداي موزيك درتمام نقاط جهان كاملا شنيده شود، ولي جنگ جهاني اول زحمات آن‌ها رابي‌نتيجه گذاشت.
احتياجات نظامي در دوران جنگ، استفاده ازبي‌سيم را گسترش داد و در تاريخ 11 نوامبر سال1918 تلگراف بي‌سيم نويد پايان جنگ را به همه جهانيان اعلام نمود.
تاريخ شروع بهره برداري عمومي از راديو درسال 1920 مي‌باشد.
نخستين دستگاه پخش راديو
اولين دستگاه‌هاي پخش منظم راديويي در سال1920 در انگلستان به كار افتاد و در سال 1926اولين كنفرانس بين المللي راديويي با شركت 27كشور جهان، در برلين برپا شد و آيين نامه مقررات ارتباطات راديويي به تصويب رسيد.
رشد فزاينده راديو و مخاطبانش، آن را تبديل به‌رسانه‌اي جمعي و فراگير نمود. ارزاني بهاي‌راديوهاي ترانزيستوري نيز به پيشرفت اين رسانه‌دركشورهاي توسعه نيافته كمك كرد.
در هر حال در دنيا تقريبا يك ميليارد گيرنده راديويي وجود دارد، يعني براي هر چهار نفر يك گيرنده راديويي موجود مي‌باشد.
راديو در ايران
درسال 1303 هجري شمسي (1924 م) توسط وزارت جنگ مقدمات استفاده از بي‌سيم فراهم شد. در سال 1305 بي‌سيم در ايران واردگرديد. از سال 1311 موسسات بي‌سيم توسعه پيدا كردند، كه نهايتا به ايجاد راديو منتهي شد.
هيات وزيران روز دوم مهر ماه 1313 استفاده ازراديو را تصويب كرد و مقرراتي وضع شد كه براي نصب آنتن و استفاده از راديو اجازه وزارت پست و تلگراف و تلفن لازم بود.
در سال 1316 مقدمات ايجاد مركز راديو به‌وسيله وزرات پست و تلگراف و تلفن فراهم و به‌دنبال اين اقدام در سال 1317 سازمان پرورش‌افكار تاسيس شد. اين سازمان داراي‌كميسيون‌هاي مطبوعات، كيت كلاسيك،سخنراني، نمايش‌هاي راديويي و موسيقي بود.
درچهارم ارديبهشت 1319 اولين فرستنده‌راديويي در ايران در محل بي‌سيم در جاده قديم‌شميران افتتاح گرديد.
از سال 1319 راديو تهران در 24 ساعت فقط 8ساعت برنامه اجرا مي‌كرد كه شامل اخبار،موسيقي ايراني، گفتار مذهبي، فرهنگي،جغرافيايي و تاريخي بود.
درسال 1322 راديو تهران بخش ديگري به‌تعداد بخش‌هاي قبلي خود افزود و صبح‌ها نيزبرنامه آن سه ساعت افزايش يافت. در سال1324 براي روزهاي تعطيل نيز برنامه‌هايي‌مدون پخش مي‌گرديد. 