بعضي آدم ها دنيا را زيبا مي كنند

بعضي آدم ها دنيا را زيبا مي كنند

مثلا دوستي موقع خداحافظي توي لحظه آخر دستت را فشار كوچكي مي دهد.......شبيه يك بوسه

مثلا راننده تاكسي كه در ماشينش را محكم ببندي بلند مي گه:روز خوبي داشته باشي

آدم هايي كه توي اتوبوس وقتي تصادفي چشم تو چشم مي شي باهاشون دستپاچه روشونو برنمي گردونن بلكه لبخند مي زنن و هنوز نگاهت مي كنند........

آدم هايي كه حواسشون به بچه هاي خسته توي مترو هست،بهشون جا مي دن و گاهي بغلشون مي كنن

اون هايي كه دستي براي تراكت دادن جلوشون دراز شده رو رد نمي كنن هرچي باشه رو با لبخند ميگيرن و يادشون نميره كه چند متر جلوتر سطلي هست كه ، اگر هم نبود كاكاغذ رو تا ميكنن و توي كيفشون ميزارن

دوست هايي كه بدون مناسبت كادو ميخرند و مثلا ميگن اين شال پشت ويترين انگار مال تو بود، و گاهي چيزهاي كوچك ديگر

آدم هايي كه سره چهار راه گل نرگس نوبرانه ميخرند و با گل ميرن خونه

آدم هايي كه اس ام اس آخره شب يادشون نميره گاهي قبل خواب به دوستاشون يادآوري ميكنند كه چقدر براشون عزيزند ، آدمهايي كه اس ام اسهاي پر مهر و بي بهانه ميدن حتي اگر با اونها بدخلقي و بي حوصلگي كرده باشي

كساني كه غم هيچكس رو تاب نميارن و دلشون واسه همه ميسوزه

آدمهايي كه هواسشون به پرنده ها هست به گربه ها هست ، درخت ها و موجودات ديگه.....

آدمهايي كه اگه تو كلاس تازه وارد باشي زود صندلي كنارشونو با لبخند تعارف ميكنند كه غريبگي نكني

همينها با كارهاي كوچيكشون .....

همينها هستن كه دنيارو جاي بهتري ميكنند براي زندگي .....

عشق به آزادی سختی جان دادن را
بر من هموار می سازد

من هرگز از مرگ نمی هراسیده ام
مرا کسی نساخت خدا ساخت
نه آنچنان که کسی می خواست
که من کسی نداشتم
کسم خدا بود کس بی کسان
او بود که مرا ساخت آن چنان که خودش خواست
نه از من پرسید و نه از آن من دیگرم
من یک گل بی صاحب بودم
مرا از روح خود درآن دمید
و برروی خاک و در زیر آفتاب تنها رهایم کرد

” مرا به خودم واگذاشت “