لوپوس آنتی کوآگولانت یک اصطلاح اشتباهی است که امروزه خیلی از آن استفاده می شود . به دلایل زیر می توان بیان کرد که این اصطلاح اشتباه است : ۱ - فقط در افراد لوپوسی دیده نمی شود ُ ممکن است در بارداری یا در افراد مسن یا برخی بیماری های دیگر نیز مشاهده شود .
۲ - افرادی که این اختلال را دارند مستعد به تشکیل لخته هستند.
برای تشخیص آزمایشگاهی این اختلال ابتدا یک تست انعقادی به نام پی تی تی انجام می دهیم . در صورتیکه این تست طبیعی بود اختلال رد می شود . ولی اگر این تست طولانی بود مشکوک به وجود این اختلال می شویم .
برای تایید پلاسمای فرد بیمار را با پلاسمای فرد سالم مخلوط کرده و دوباره تست مذکوررا انجام می دهیم. اگر پی تی تی همچنان طولانی بود مشکوک به این می شویم که فرد در مسیر انعقادی خود مهار کننده ای دارد و این مها ر کننده احتمالا لوپوس آنتی کوآگولانت می تواند باشد.
امروزه آزمایش لوپوس آنتی کوآگولانت به صورت کیت های الایزا در اختیار است و به راحتی با آزمایشات ایمونو اسی قابل بررسی می باشد.
گاهی اوقات از تست وی دی آر ال (ونرال دیزیز ریسرچ لابراتوری)نیز استفاده می شود . چون در بیمارانی که لوپوس آنتی کوآگولانت دارند این تست مثبت کاذب بیولوژیکی دارد.
