زندگی مشترک در روزهای نخست
زن و شوهر قبلاً یا تنها زندگى مى كردند یا عضو خانواده هاى دیگرى بودند، اما پس از ازدواج، خانواده جدیدى را بـه وجود مى آورند و زنـدگى نـوین و مشتركى را آغاز مى كنند. زندگى مشتركى كه دو عضو مؤسس آن پیمان بسته اند در همه حال با هم باشند و با تعاون و تشریك مساعى زندگى جدید را سامان دهند.
http://img.tebyan.net/big/1388/10/21...1195177195.jpg
گرچه دو عضو اساسى خانواده جدید ازجهت اخلاق، استعدادهاى جسمانى و روانى، تربیت هاى خانوادگى، افكار و تمایلات، غالباً در شرایط یكسانى نیستند، بلكه كم یا زیاد داراى تفاوت هایى هستند، ولى به هر حال پیمان بسته اند و ناچارند زندگى جدید را ادامه دهند. شاید یك زن و شوهر در آغاز چنین بیندیشند كه مى توانند خواسته ها و تمایلات خود را برطرف دیگر تحمیل كنند و بر طبق دل خواه خود، او را بسازند، ولى اشتباه مى كنند; زیرا چنین امرى نه تنها تحقق پیدا نمى كند، بلكه جز نزاع و لج بازى و احیاناً آثارسوء بدتر، نتیجه دیگرى در برندارد.
راه عاقلانه تر این است كه زن و شوهر در آغاز زندگى سعى كنند با تمایلات و استعدادها و شرایط جسمانى و روانى یك دیگر آشنا شوند و با همین حال هم دیگر را بپذیرند و تحمل كنند، تصمیم بگیرند با مذاكره و تفاهم، برنامه منسجم و قابل عملى را براى خود تنظیم نمایند. در آغاز با توجه به امكانات جسمانى و شرایط شغلى، با رعایت انصاف و واقع نگرى، كارهاى مربوط به زندگى را بین خودشان تقسیم نمایند تا وظیفه هر یك از آنان مشخص شود.
البته تقسیم وظایف به این معنا نیست كه در شرایط استثنایى به یارى یك دیگر نشتابند. با همین كیفیت یك یك امورمربوط به زندگى را به بحث و گفتگو بگذارند تا به تفاهم دوستانه و منصفانه برسند و اگردر جایى به تفاهم نرسیدند مى توانند موضوع را با یك شخص خیر اندیش و آگاه، از خویشان یا غیرخویشان، در میان بگذارند و از او نظر خواهى كنند و به این صورت مى توانند براى زندگى آینده خویش برنامه منصفانه و قابل عملى تهیه كنند، و متعهد شوند كه به آن عمل نمایند. البته بهتر آن است كه برنامه توافق شده را بر كاغذى بنویسند.
زن و شوهر ، در آغاز با توجه به امكانات جسمانى و شرایط شغلى، با رعایت انصاف و واقع نگرى، كارهاى مربوط به زندگى را بین خودشان تقسیم نمایند تا وظیفه هر یك از آنان مشخص شود.
به علاوه تصمیم بگیرند كه درباره حوادث پیش بینى نشده آینده و یا براى تجدید نظر در مسائل تدوین شده سابق، با بحث و گفتگو و مشاوره به تفاهم برسند. توصیه مى شود طرح و تنظیم این برنامه، در آغاز زندگى و پیش از شروع دعوا و كشمكش ها انجام بگیرد. با تنظیم چنین برنامه اى مى توان از بیش ترِ اختلافات خانوادگى جلوگیرى كرد، و زندگى را قرین آرامش، آسایش، خوش بختى، مودت، محبت، صفا و زیبایى قرار داد.
http://img.tebyan.net/big/1390/02/10...9757121526.jpg
در كسب استقلال بكوشید
شما قبلاً وابسته بودید و در اداره زندگى، تعهد و مسئولیتى نداشتید، پدر هزینه خانواده را تأمین مى كرد و مادر خانه را اداره مى نمود;
اما پس از ازدواج، بر آن شدید كه مستقل و آزاد زندگى كنید. و بدین رو مسئولیت هایى را نیز پذیرفته اید. دختر دیروز اكنون خانم شده، باید آماده شوهردارى و خانه دارى شود. باید بكوشد وابستگى خود را از خانواده اش كم كند و در انجام امور خانه، مستقل شود.
انجام كارهاى خانه دشوار است، ولى باید آن را تحمل كند. این درست نیست كه پس از ازدواج هم، از پدر و مادرش انتظار داشته باشد آن وظایفى را كه بر عهده وى است انجام دهند. البته مى تواند در امور مهم و دشوار كه به تنهایى قدرت حل آن ها را ندارد از راهنمایى ها و كمك هاى پدر و مادر استفاده كند، ولى در این موارد هم باید سعى كند كه به حداقل قناعت نماید.
پسر هم كه پس از ازدواج مرد شده، و مسئولیت سرپرستى و تأمین مخارج خانواده را پذیرفته است، باید بكوشد خود را از وابستگى به پدر و مادر، آزاد كند و در اداره زندگى، مستقل باشد. باید براى زندگى برنامه ریزى كند و به طور جدى وارد عمل شود. البته چون از تجربه كافى برخوردار نیست، باید از اطلاعات پدر و مادر و دیگر خیراندیشان استفاده نماید، لیكن سعى كند مسئولیت اجراى عمل را خود بر عهده گیرد،
مگر در آن امور و مشكلات مهمى كه خود به تنهایى نمى تواند آن ها را انجام دهد كه در این موارد مى تواند از پدر، مادر و دیگران كمك بگیرد. در چنین مواردى خانواده عروس و داماد وظیفه دارند به یارى خانواده جدید بشتابند.
بخش خانواده ایرانی تبیان
کتاب همسر داری آیت الله امینی
