نال نال شعر لری

نال نال شعر لری

نال نال

تش پرستم تش عشق تو خدای دلمه
ازنی یا اکشی عشق خطای دلمه
تا بجورم به خدا حونه عشقت من دل
پا پتی رهدم و صد خار به پای دلمه
دل مو درده1 جوه چی گل سهری2 ز غمت
نیخورم غصه که عشق تو قوای3 دلمه
بعز4 تو یاد تو مند و دل و یه خرمن درد
نال نالی که تو اشنی ز صدای دلمه
مرغ ئی دل به من مرغ5 تیاسوز تو رهد
سوزی دشت تیاته، که چرای دلمه



1) پیراهن چاک کرده 4) بعد از تو
2) گل سرخ 5) چمن زار
3) قبای

رمون
آسمون چِفت و زِمين بَرزخ(1) اَوا بي تَك تِخار(2)
پوس بُرامون(3) اِشكناده ، برنوا بي تك تخار

تِشنيامون(4) سيسپوزَيده(5) تيامون كورِكور
رات و ريتن اِشكامون و لَوا بي تك تخار

گندما نچ‏زيده حُشك اَوبين خشخاري(6) پيا
شابليطا كرمو(7) اوبين و جَوا بي تك تخار

گُسنه‎اي پيت ايوراريم تا دمِ صُو دين رِقات(8)
نون كولا بَرد اَوبين و اسيوا بي تك تخار

روز اَوِست(9) درد و چِفترچيدن(10) و نرذ و دعا
دم پَسينا حَرس ريزون و شَوا بي تك و تخار

اَفتووِ آرمونمون درگَشت جَلدي پشتِ كُه
دَنگلادوزن(11) شَو و رو شَوتَوا(12) بي تك تخار

(1) دلخور (2) بدون جنب و جوش و سر و صدا (3) پوز پُر , سر پر (4) گلوهايمان (5) نوعي بيماري كه باعث گرفتگي صدا مي شود ؛ عامل آن حشره‌‌اي به نام سيسپو مي باشد (6) بدون دليل و علت (7) كرم خورده ، فاسد (8) پي در پي ، ‌با همديگر (9) آبستن (10) ويار (هوسِ زن باردار) (11) آويزان (12) حشره هاي شب تاب

بشت بهار
تُرنه(1) تَو دادي و تَو كِردم و بي‎تَو مَندُم
تي به تو وَندم و تي خَردم و بي خَو مندم

ليوه وابيدم و ليكم اِوِريستا تا صُحو
قيت ني خردم و با وِيرِ(2) تو اِزنو مندم

افتو اَوبيدي و افتو زِخجالت وُرگَشت
گلِ افتو وَبيدم وا تو و تا شو مندم

پار و پيرار مَني پازني اِي وُركَندُم(3)
لَسم(4) اَويدم زِغمِت ، بي تك و بي دو مندم

تو چونو پاكي و چي بِشتِ(5) بهار ايمَهني
زيتري چير بُكن(6) گوراَوِ بي اَو مندم
(1) گيسو ؛ طره (2) ياد ، خاطر (3) مي پريدم ؛ پريدن همراه با شادي (4) فلج (5) باران (6) ببار

افتو
اَو و جارو بكنين مالِ كه افتو بِدرا
افتو اِز زيرِبهون(1) وا تك و وا دَو(2) بدرا

تير مرزنگِ(3) سياهِس بِزَنه مِن جونم
هاشُق اَوبوم و يَه تي(4) بختِ مو از خَو بدرا

وا تونم اي گلِ زردي كه زِافتو مندي
دي بيو افتوِمو , كه جونِ ايي شَو بدرا

اِدِرارُم دلمِ سي تو اِيارم ايدَو
يا وِ بُرگت بزنِس يا كه يه برنو بدرا

مو چونو حَرس اِريزم شو و رو اِز داغت
تا يه جو چشمه‏يِ خين اَو به منِ زَو(۵) بدرا

اَو و جارو نكنين مالِ كه افتو رَهدك
آرمونِ همه‌مونِ كه يه شَوتو بدرا


(1) سياه چادر (2) به سرعت ؛ پرجنب وجوش (3) مژه (4) به اندازة يك چشم به هم زدن (۵) صحرا

مال افتو
يكي نِه اِخواهُم زِ جا خُس وُرِستِه(1)
نترسه زِهِشكي(2) وَ پا خس وُرسته

يكي كه سَفيدينهِ وا خُس بياره
نَبو مِن دِلا دِي سيا ، خس وُرسته

يَه دم رِي تياسه بُوَنْدِه ، ‌بلاكم …
بِكَهنِه(3) زِ ايي آدُما ، ‌خس وُرسته

اَير چه دِلامون بَلاگير اَويدِن
اَبا دونه حَرسا ، ‌بَلا خس وُرسته

بيويين وَبا يك بِرِيم مالِ افتو
كه يا شَونه وُردارِ يا خُس وُرسته

نگو گَو : « مو و تو كه نِي بو وُرستيم »
وُرستيم خُم و خُت ، خدا خُس وُرسته


(1) بلند شود ، قيام كند (2) از هيچكس (3) جدا شود

مندیر

وَك وِلو(1) وَوبيديم و جاوُرگهامون(2) تش گرهد

بس كه منديرِ(3) صُوَ بيديم حَلامون تش گرهد

چند روزِ آزگار(4) اَو تِشنيامونِ(5) نَجُست

يه قُلُپ برفو ، كه جُستيم دوربامون تش گرهد



خَست و خين اَوبيديم اِزبَس تَينيدنمون(6) بي خور

تيگ نويسَم ديدمون و زيرِ پامون تش گرهد



كيونوي(7) مال ايخَوسْتيم ، كوهنه بشخيدن بِمون

وَختِ ديدن بَيله(8) و بَيگ(9) و پَشامون(10) تش گرهد





پِرپروكَم وَي(11) بلاكَم شونه بامون سركُنه

يَه دَمون مند و پَرِس سُوهد و دلامون تش گرهد



گوهدن اَر حرسا بريسن ، تَش بلازه كور ايبو

ايقذَر ما حَرس‏‏‏‏‏‎ رهديم كه تيامون تش گرهد

(1) سرگردان ، آواره (2) محل بارانداختن ، جاي سياه چادر (3) منتظر (4) پي در پي (5) گلوهايمان (6) ما را چزاندند (7) كدبانو (8) گروه ، دسته (9) عروس (10) جهيزيه (۱۱) آمد

تفنگ دردت وه جونم
تفنگ بي تونمونم
تفنگ حيفه بكوشي كوگ كوچون رنگ ورنگه
تفنگ حيفه كه آهوبكوشي آهوقشنگه
تفنگ بزه و او دوزفراري كه شو دچيت جادوزيه يارم

تفنگ اي بهترين وعزيزتر ازجانم
هرگزبدون تو زندگي برايم مفهوم پيدانميكندوماندن برايم محال است
تفنگ عزيز!حيف است كبك زيبا كوهستان راشكاركني حيف آن رنگهاي قشنگ نيست پرپرشوند
تفنگ عزيز!حيف است آهو شكاركني آهوبسيارزيباست حيف اين زيباي خداشكارشود
تفنگ عزيز!بايددشمنان اشرارودزدان راشكاركني همان دزداني كه به من شبيخون زده اند
البته مجال كم است اگربتوانم بيشتروبهتردرمورداين شعروسايراشعارلري توضيح خواهم داد
درخاتمه يكي ازبزرگان ادب ايران (فكركنم باستاني پاريزي) ميگويد:تفنگ انساني ترين شعرجهان است