خانه‌ام آتش گرفته است، آتشی جانسوزهر طرف می‌سوزد این آتشپردهها و فرش‌ها را ، تارشان با پودمن به هر سو می‌دوم گریاندر لهیب آتش پر دودوز میان خنده‌های‌ام تلخو خروش گریه‌ام ناشاداز درون خسته‌ی سوزانمیکنم فریاد، ای فریاد! ای فریاد!خانه‌ام آتش گرفته‌ست، آتشی بیرحمهمچنان می‌سوزد این آتشنقشهایی را که من بستم به خون دلبر سر و چشم در و دیواردر شب رسوای بیساحلوای بر من، سوزد و سوزدغنچههایی را که پروردم به دشواریدر دهان گود گلدانهاروزهای سخت بیماریاز فراز بام‌هاشان ، شاددشمنانام موذیانه خنده‌های فتح‌شان بر لببر منِ آتش به جان ناظردر پناه این مُشَبّک شبمن به هر سو می‌دوم گریان ازین بیدادمیکنم فریاد، ای فریاد! ای فریاد!وای بر من، همچنان می‌سوزد این آتشآنچه دارم یادگار و دفتر و دیوانو آن‌چه دارد منظر و ایوانمن به دستان پر از تاولاین طرف را می‌کنم خاموشوز لهیب آن روم از هوشزان دگر سو شعله برخیزد، به گردش دودتا سحرگاهان، که می‌داند که بود من شود نابودخفتهاند این مهربان همسایگان‌ام شاد در بسترصبح از من مانده بر جا مُشت خاکستروای، آیا هیچ سر بر می‌کُنند از خواب؟مهربان همسایگان‌ام از پی امداد؟سوزدم این آتش بیدادگر بنیادمیکنم فریاد، ای فریاد! ای فریاد!اخوان ثالث
