زنی که آبروی خود را فدای انقلاب کرد
http://www.shafaf.ir/files/fa/news/1.../17364_259.jpg
وقتی لارا لوگان شب کناره‌گیری حسنی مبارک از قدرت به میدان تحریر قاهره رفت، در پی خبررسانی از جشن آزادی مردم بود. اما از سوی عده‌ای از همان مردم به او تجاوز شد. او حالا پس از چند ماه به کار بازگشته، و سکوت را شکسته است.
به گزارش«زن فردا» و به نقل از شفاف، لارا لوگان، خبرنگار ۳۹ ساله برنامه “۶۰ دقیقه” شبکه سی بی اس در نهایت سکوت خود را شکست. او قربانی تجاوز و خشونت شدید مردانی شده بود که شب کناره‌گیری حسنی مبارک از قدرت در فوریه امسال برای جشن آزادی خود در میدان تحریر قاهره گرد آمده بودند.
لوگان، آفریقای جنوبی‌تبار، خبرنگار آزموده سی بی اس سرانجام اول مه در همین برنامه و آن‌طور که مجری برنامه میگوید یک بار برای همیشه سکوت خود را شکست و از شب حادثه سخن گفت، با لرزش در صدایش اما با جزییات و شجاعت.
«این لحظه‌ای از تاریخ است که نباید از دستش بدهی.» این جمله، انگیزه‌ی خبرنگاری بود که برای پوشش خبری شب آزادی مردم مصر به قاهره رفته بود ولی زخمی و تجاوز شده به هتل برگشته، فردایش به کشور خود پرواز کرده بود. در ایالات متحده او را فوری در بیمارستان بستری کرده بودند. لارا لوگان مادر دو فرزند خردسال است.
اگرچه لارا به تازگی سکوت خود را پس از چند ماه شکست، اما از همان روز نخست و خصوصاَ پس از انتشار بیانیه ” سی بی اس” رسانه‌ها درباره او نوشتند. یکی از کسانی که درباره ی او نوشت، روزنامه‌نگاری به نام نیر روزن بود. اما او نه یک مقاله که یک توییت نوشت، توییتی که به استعفای روزن از شغلش، کاری تحقیقاتی در دانشگاه نیویورک، و زیر سوال رفتن اعتبارش منجر شد.
او در توییت خود نوشته بود که درست است که به لوگان تجاوز شده، اما به جایش او مشهور خواهد شد. این توییت به سرعت از سوی روزن حذف شد اما اثر آن از بین نرفت. او گفته بود چیزی که نوشته صرفاَ شوخی بوده، اما بودند کسانی که اعلام کردند مساله‌ی تجاوز شوخی‌بردار نیست.
حالا این لارا لوگان، خبرنگار تحلیل‌گر سی بی اس است که رو به دوربین از حمله جمعیتی بالغ بر ۲۰۰ نفر به خود و گروهش حرف می‌زند: «شکی نداشتم که دارم می‌میرم. نه تنها می‌میرم، که این مرگ شکنجه‌بار قرار است تا ابد ادامه داشته باشد.»
دوربین‌های موبایل این بار هم ثبت کردند
از شب حادثه چند صحنه فیلم وجود دارد، وقتی که لارا که خود هیجان‌زده به نظر می‌رسد رو به دوربین و در حالی که مردم پشت سرش هلهله‌کنان می‌رقصند، میگوید: «این همان چیزی‌ست که این مردم انتظارش را می‌کشیدند، آن‌ها برای این لحظه بود که هر روز به این‌جا می‌آمدند.»
بعد باطری دوربین کم می‌شود، نور کم می‌شود. راهنمای محلی لارا که پسر جوانی‌‌ست میگوید که آن‌ها باید آن‌جا را ترک کنند، چرا که او زبان جمعیت را که داشته‌اند درباره لارا حرف می‌زده‌اند، می‌فهمیده است.
جمعیت دیوانه‌وار لارا را از گروه جدا می‌کند، لباس را از تن او می‌کند، و در حالی که به قصد تکه تکه کردنش از هر سو او را به یک سمت می‌کشند و بر او چنگ می‌زنند و موهایش را می‌کشند، بارها و بارها به او تجاوز می‌کنند.
او همه این لحظات هر بار که به بالا نگاه کرد، تلفن‌های همراه را می‌دید که در همین حال از او فیلم و عکس می‌گرفتند.
شکنجه و تجاوز به لارا حدود ۲۵ دقیقه به طول انجامید. تا عاقبت زنی با روبنده و چادر سیاه به دل جمعیت رسید و دستش را دور او گرفت. لارا باز در معرض خطر بود، تا گروهی از سربازان به میان جمعیت آمدند.
لارا را به گروهش برگرداندند. چه چیزی یادش می‌آید؟ او صدایش می‌لرزد، اشک در چشمانش جمع می‌شود و از یکی از همکاران مرد گروه که او نیز کتک خورده بود حرف می‌زند: «مقابلم زانو زده بود و می‌گفت متاسفم متاسفم!»
دعوت به سکوت برای حفظ “حیثیت” یک انقلاب
لوگان تنها روزنامه‌نگاری نبود که در طول اعتراضات ۱۸ روزه معترضان مصری که به سرنگونی رژیم مبارک انجامید، آسیب دید. آندرسون کوپر از شبکه‌ی سی ان ان بعد از آن‌که بارها در هنگام پوشش تظاهرات میدان تحریر از ناحیه سر مورد حمله قرار گرفت، به طور ناگهانی و برای حفظ سلامتش مصر را ترک کرد.
اما ظاهراَ ماجرا وقتی شدت می‌گیرد که یک خبرنگار زن باشی در قلب میدان تحریر. و این خلاف تصویری‌ست که دنیا در حال ضبط و پخش از اعتراضات مصر بود: در طول اعتراضات ۱۸ روزه مصر که به سرنگونی دولت مبارک انجامید، مشاهده‌ی زنان در میان جمعیت معترضان برای جهان الهام‌بخش بود، انگار که شاهد جنبشی در دل یک جنبش دیگر باشی. ولی این احساس شکست.
شکست این احساس صرفاَ بخاطر وجود لارا لوگان نبود. یک زن روزنامه‌نگار دیگر و گمنام‌تر از لوگان در همان شب کناره‌گیری مبارک از قدرت مورد آزارجنسی قرار گرفت. در میدان تحریر قاهره.
مریم نکیوی زن ۲۴ ساله‌ای‌ست که او هم مثل لارا لوگان درست در روز کناره‌گیری مبارک از قدرت قربانی آزار جنسی شد. آنقدر به سرعت این اتفاق افتاد که او به سختی توانست به خود بیاید. او جیغ کشید، او فریاد زد. واکنشی سریع! واکنش مردم چه بود؟
«مردم شروع کردند به فریاد زدن که ساکت باشم،» این چیزی‌ست که مریم به خبرنگار لوس‌آنجلس تایمز میگوید. آن‌ها به او گفتند: «شلوغش نکن! انقلاب را لکه‌دار نکن! ما مرد هستیم دیگر! خب ببخشید! خواهش می‌کنیم فقط برو!»
تحقیق درباره‌ی جایگاه مخاطره‌آمیز خبرنگاران زن
قصه مریم و مشهورتر از آن قصه لارا لوگان، قصه‌ای که بیش‌تر به کابوس می‌ماند، برای بسیاری مثل نوری بود که بر واقعیت زن بودن در جامعه‌ای مثل مصر، پاشیده شد. آن‌هم در اوج شور جهانی در حمایت از قیام مردم مصر.
البته ایزابل کولمن در واشینگتن پست با تاسف می‌نویسد که مصر خواستگاه فمینیسم عرب است. اما این موضوع چیزی از رواج خشونت جنسی در این کشور کم نمی‌کند.
بر اساس نظرسنجی‌ای که در سال ۲۰۰۸ از سوی مرکز حقوق زنان مصر انجام گرفت مشخص شد که ۹۸ درصد زنان خارجی و ۸۳ درصد زنان مصری بیان‌کرده‌اند که هدف آزار جنسی قرار گرفته‌اند.۶۰ درصد مردان نیز به چنین رفتاری اقرار کرده‌اند.
بنابراین وقتی یک خبرنگار زن در شبی که مردان از خوشحالی شبه مست به نظر می‌رسند، پا به درون جمعیت می‌گذارد، قاعدتاَ در انجام حرفه‌ی خود بسیار مصمم است.
لوگان رو به دوربین سی بی اس، میگوید که هدفش از سکوت نکردن، بیان وضعیت خبرنگارهای زن است. چراکه به گفته او بسیاری از خبرنگاران زن در طول فعالیت حرفه‌ای خود مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند اما از ترس از دست دادن کارشان با این بهانه که در معرض خطر هستند، سکوت می‌کنند.
قصه لوگان سرآغاز انجام تحقیق از سوی کمیته حمایت از خبرنگاران درباره وضعیت زنان خبرنگار نیز شد.
به گفته یکی از مسئولان این کمیته، آن‌ها در گفت‌وگو با ده‌ها زن خبرنگار دریافته‌اند که همه آن‌ها به راحتی می‌توانند چندین مثال بیاورند. مثال‌هایی که نشان‌گر آن است که لوگان تنها زن خبرنگار قربانی آزار جنسی نیست، شاید فقط یکی از شجاع‌ترین آن‌ها باشد.
