استاد کنوا مابونی، بنیانگذار شیتوریو
استاد کنوا مابونی، بنیانگذار شیتوریو كنوا مابوني بنيانگذار شيتوريو كاراته دو در 14 نوامبر سال 1889 در شوري اوكيناوا به دنيا آمد. او به هفدهمين نسل از يكی از شجاع ترين مردان جنگي پادشاهی ريوكيو تعلق داشت. كنوا مابوني در كودكي از نظر فيزيكي ضعيف بود. اعضاي خانواده او اغلب داستانهايي از رشادتها و دلاوريهاي اجداد و نياكانش براي او نقل می‌کردند و او هميشه روياي اينكه روزي از نظر فيزيكي قوي و مانند يكي از آنها شود را در سر مي‌پروراند. در سن 13 سالگي كنوا مابوني به عنوان دانش آموز در مدرسه يكي از استادان معروف كاراته دو، استاد آنكو ايتوسو كه در شوري زندگي مي كرد پذيرفته شد. كنوا مابوني هر روز آموزش می ديد، در هر شرايطي حتي در طوفان‌هاي سخت و نهايتا طي هفت سال او هنر كاراته شوري يا شوريته را آموخت.
وقتي كنوا 20 ساله شد، شروع به آموختن هنر كاراته ناها يا ناهاته نزد استاد كانريو هيگااونــّا كرد. كه بعدها اصول اين دو استاد بزرگ كاراته اوكيناوا اساس و پايه شيتوريو كاراته دو كه توسط مابوني ابداع گرديد، شد.
مابوني بعد از فارغ التحصيلي از دبيرستان و ترک خدمت نظام حدود ده سال در اداره پليس اوکیناوا خدمت كرد. شغل او ايجاب مي كرد كه او به نواحي مختلفي از كشور برود و طي اين سفرها اين فرصت را داشت كه نزد اساتيد محلي كاراته‌دو شكل‌هاي ديگر اين هنر را نيز بياموزد. او همچنين هنر قديمي ريوكان بودو Ryokan Budo" "را نيز فراگرفت.
آغاز قرن بيستم، دوره وسيعي براي گسترش كاراته بود. در سال 1910 كاراته به عنوان يك درس مجزا در برنامه مدارس ژاپن گنجانده شد و اين به معناي شناسايي و قبول رسمي كاراته در ژاپن بود. اما هنوز هم کاراته فاقد يك تشکلیلات استاندارد، منسجم و منظم بود. اكثر اساتيد بيشتر به آموزشهاي فيزيكي بدن، مچ ها، آرنج ها و انگشتان با استفاده از ماكي وارا و كيسه شن توجه مي كردند، در آْن دوره يونيفرم رسمي كاراته نظير چيزي كه امروزه مي بينيم وجود نداشت.
در طي اين سالها كنوا مابوني فعاليت آموزشي خود را آغاز كرد. مابوني و استادش با هم مدرسه کارته‌ای را به منظور آموزش اين هنر رزمي تاسيس كردند. در 13 فوريه سال 1918 پسر ارشد او كنِِِِي متولد شد. در همان سال كنوا مابوني اقدام به معرفی کاراته در بین ژاپنی‌ها كرده و اساتيد معروفي نيز در اين امر او را ياري نمودند. او جلساتي را در خانه خودش با حضور گيچن فوناكوشي، چوجي هاناشيرو، چوشين چي بانا، توكودا، شيمپان شيروما، سيچو توكومورا و هوكو ايشي‌كاوا برای راهکارهای گسترش کاراته در ژاپن برگزار مي كرد. علاوه بر اين در سال 1918 به او افتخار اجراي كاراته در حضور شاهزاده كني و شاهزاده كاچو در مدرسه اوكيناوا داده شد. در سال 1924 كنوا مابوني به عنوان مربي كاراته در دو مدرسه مشغول شد و مفتخر به اجراي كاراته در حضور شاهزاده تي تي بو نيز شد.
در سال 1925 مابوني و چند استاد ديگر، باشگاه كاراته اوكيناوايي را تاسيس كردند و روياي او براي تاسيس يك باشگاه ثابت آموزش كاراته به حقيقت پيوست. اكثر اساتيد معروف كاراته مثل جوهاتسو كيودا، چوجون مياگي، موتوبو، چوموهاناشيرو، چوجواْشيرو، چوشين چي بانا و گوگنکی از مربیان این دوجو بودند.كنوا مابوني و چوجون مياگي از مربي‌هاي ثابت آن باشگاه بودند.
در آن دوران مربي‌ها بيشتر روي آموزشهاي فيزيكي تمركز مي‌كردند. وقتي شاگردي از مربي مي‌خواست تا چيزي را براي او توضيح دهد مربي به شاگرد فرصت می‌داد تا به او حمله كند تا سئوال او را با تکنیک‌های دفاعي مختلفي پاسخ دهد و آموزش آنان فقط تمرين مداوم همان تکنیک‌ها بود. همه اساتيد تكنيك‌هاي مختلف و منحصر به فردی داشتند، اما شيوه اصلي آموزش همه آنها يكي بود، آموزش عملي.
سال 1927 سال مهمي براي كنوا مابوني بود. او با جيگورو كانو پایه‌گذار جودوي مدرن كه براي تاسيس باشگاه جودو به اوكيناوا آمده بود ملاقات كرد. چوجون مياگي و كنوا مابوني فرصتي يافتند تا تکنیک‌های كاراته را براي کانو نمايش و توضيح دهند. كانو كاراته را فني مناسب و ایده‌آل هم براي دفاع و هم براي حمله يافت و لذا در مورد ضرورت گسترش كاراته در ژاپن صحبت كرد. سخنان جیگورو کانو بقدری در روح و روان مابونی تاثير گذاشته بود كه وی تصميم گرفت به اوزاكا برود و خودش را وقف گسترش و ملي كردن كاراته در ژاپن كند.
از آنجا يي كه كاراته يك هنر اصیل اوكيناوايي بود، كنوا مابوني زمانی که به اوزاكا رفت با يك درك غلط از كاراته روبرو شد. در آنجا هيچ باشگاه عمومي براي كاراته وجود نداشت پس مابوني سعي كرد تا كاراته را در پاسگاه‌های پليس و معابد بودائي تعلیم و ترویج دهد. انبوه تماشاچيان در پذيرفتن كاراته مشكل داشتند، كنوا مابوني تلاش شبانه‌روزی خود را جهت ترویج کاراته آغاز کرد، او حتي "تامه شيواري" ( شكستن آجر و تخته) را تمرين می‌داد تا نيروي این هنر رزمي را به عموم مردم نشان دهد. بعضي مواقع از كاراته در دعواهاي معمولي استفاده می‌شد كه اين امر با ايدئولوژي كاراته تناقض داشت و به اعتبار آن لطمه می‌زد. پليس هم سعي می‌کرد با كاراته مقابله كند چون مواردي وجود داشت كه طي دستگيري مجرمان، پلیس مجروح می‌شد.
با وجود همه اين مشکلات كنوا مابوني در راهي كه انتخاب كرده بود ثابت قدم بوده و تلاشهاي پي درپي او نهايتا به ثمر رسيد و نتيجه آن تاسيس سازماني با نام داي نيهون كاراته دو در سال 1931 شد. بعدها اين سازمان به نیهون كاراته دو کای تغير نام داد و منجر به پيدايش شيتوكاي مدرن شد. اكثر اعضاء سازمان شاگردان خود كنوا مابوني بودند که امروزه هسته اصلي فدراسيون شيتوكاي كاراته ژاپن را شكل داده‌اند.
بعد از جنگ جهاني دوم باشگاه‌هاي كاراته يكي پس از ديگري در مدارس و دانشگاهها افتتاح شدند. آنها مسابقات مختلفي را برگزار کرده و آماده ميزباني مسابقات قهرماني در ژاپن مي شدند. طي سالهاي سخت جنگ جهانی دوم مابونی با وقف خودش براي گسترش و پيشرفت كاراته شيتوريو كمك شاياني به بازسازي ژاپن كرد. متاسفانه مرگ به او مهلت به ثمر رساندن ساير برنامه هايش را نداد و او در 23 مي سال 1952 در گذشت.
كاراته شيتوريو كه به وسيله كنوا مابوني ابداع شده بود از قسمتهاي برجسته اي از كاراته شوري استاد ايتوسو و كاراته ناهاي استاد هي گااونا اقتباس شده و نام شيتوريو از حروف شكل اول اسامي اين اساتيد شكل گرفته شده است. مابوني در حين آموزش شاگردانش در دوجو توجه زيادي به كاتاها مي كرد. او معتقد بود كه كاتاها هم شامل تكنيك‌هاي دفاعي و هم تكنيك‌هاي حمله‌اي هستند که مهمترين بخش كاراته به شمار مي آيند و دانستن معناي هر حركت در كاتا و اجراي درست آن ضرورت دارد. كنوا مابوني اولين نفري بود كه اصول Bunkai Kumite و Hokei Kumite را معرفي كرد، كه هدف و استفاده درست از هر كاتا را نشان می‌داد. نتيجه نهايي از آموزش كاتا به كاربردن تکنیک‌های كاراته مبارزه است. همچنین تمرين مداوم كاتا به انتقال اطلاعات و دانش موجود در كاتا به نسل بعد نیز كمك مي كند. شيتوريو كاراته برخلاف ساير شيوه هاي كاراته كاتاهاي بسياري دارد.
به عقيده مابوني شاگردي كه كاتا نمي داند و فقط كوميته تمرين مي كند هيچوقت در كاراته پيشرفت نخواهد كرد و هيچوقت معناي کاراته را درك نخواهد كرد.
مدرسه شيتوكاي کاراته فعاليت بين المللي خودش را آغاز كرد و اساتيد سبک به آسيا، آمريكاي لاتين، ايالت متحد امريكا و اروپا روانه شدند. در نوامبر 1990 نمايندگاني رسمي از كشورهاي مختلف به منظور بحث و گفتگو براي گسترش كاراته در جهان و تاسيس فدراسيون جهانی شیتوریو كاراته در مكزيكوسیتی گرد هم آمدند. همين موضوع در هاوانا در طي اولين مسابقات قهرماني كاراته شيتوكاي آمريكا مورد بحث قرار گرفت و نهايتا در 19 مارس 1993 فدراسيون جهاني شیتوریوكاراته با مركزيت توكيو و رياست مانزو ايواتا تاسيس شد و نمايندگانی از 28 كشور جهان در اولين دوره مسابقات آن شركت كردند .
