محمد تقی ملک الشعرای بهار
محمد تقی ملک الشعرای بهار
محمد تقی پسر میرزا محمد کاظم صبوری
ملک الشعرای آستان قدس رضوی است و در سال 1266 ه.ش در مشهد به دنیا آمده است .
فارسی را نزد پدر آموخت و پیش میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری نیز بر دانش خود افزود .
بهار از طرفداران مشروطه و آزادی بود .
در خراسان به چاپ روزنامه خراسان پرداخت و سپس به انتشار روزنامه نوبهار دست زد .
به علت آوردن جملات تند علیه روسها این روزنامه توقیف شد .
بهار روزنامه ای دیگر به نام تازه بهار منتشر کرد .
این روزنامه هم توقیف شد و بهار به تهران تبعید شد .
بهار در دوره چهارم به نمایندگی مجلس برگزیده شد و با مرحوم سید حسن مدرس در صف اکثریت بود .
در ششمین دوره هم به نمایندگی مجلس رسید و بعد از آن دیگر به مجلس نرفت و به تدریس روی آورد .
مدتی به وزارت فرهنگ رسید و وزارت او بیش از چند ماهی نپایید .
در سال 1328 ش برای معالجه به سوئیس رفت و پس از بازگشت در اردیبهشت 1330ش در گذشت .
از آثار او سه جلد سبک شناسی در تطور نثر فارسی و دیوان اشعار در دوجلد و تصحیح مجمل التواریخ و القصص و تصحیح تاریخ سیستان و تاریخ احزاب سیاسی و مجله دانشکده و روزنامه های تازه بهار و نوبهار .
مقالات او در دو جلد به نام ادب فارسی چاپ شده است .
بیت شعری از ایشان :
برخیزم و زندگی ز سر گیرم ***** وین رنج دل از میانه بر گیرم
