يكي از ماموران عالي مقام كشوري كه مورد نظر و اعتماد شاه عباس بود، محمدعلي بيگ اصفهاني بود كه از چوپاني به خزانه داري و وزارت رسيد. در سبب پيشرفت كار وي چنين نوشته اند: روزي شاه عباس به شكار رفته بود. در ميان كوه ها از همراهان پيش افتاد و تنها به پسربچه اي رسيد كه در كنار گله بزي ني مي زد. شاه، عنان كشيد و با وي به گفت وگو پرداخت و سوالات گوناگون كرد. پسرك چوپان، بي آنكه شاه را بشناسد، به هر پرسش با عباراتي كه دليل كمال هوشمندي بود، جواب گفت. شاه از زيركي و هوش او در عجب شد و امامقلي خان اميرالامراي فارس را كه دور از ايشان، پيشاپيش ملتزمان ركاب، ايستاده بود، پيش خواند و پسربچه دهقان را به او سپرد تا تربيت كند.
جوان روستايي كه محمدعلي نام داشت، در اندك زماني خواندن و نوشتن آموخت و در خدمت خان فارس ترقي كرد و به مشاغل عالي گماشته شد.
سرانجام خان، شرح حال وي را به شاه نوشت و به فرمان شاه، او را به اصفهان روانه كرد. شاه عباس پس از اندك زمان او را به لقب بيگ مفتخر ساخت و منصب نظارت يا رياست دربار شاهي و خزانه داري و اداره تمام كاخ ها و مستغلات سلطنتي و املاك خالصه و ايلخي هاي خود را به او سپرد.
پس از آن محمدعلي بيگ دو بار نيز به سفارت شاه به هندوستان رفت و هر دو بار، ماموريت خويش را در كمال خوبي انجام داد. چون مردي درستكار و صديق و عاقل و با كفايت بود، كم كم مورد محبت و علاقه و اطمينان كامل شاه و از جمله محارم و مشاوران خاص وي گرديد؛ به طوري كه در بيشتر كارهاي كشوري و درباري با او مشورت مي كرد و بي صوابديد وي در هيچ امر مهمي تصميم نمي گرفت. نفوذ كلام و اعتبارش نزد شاه به پايه اي بود كه اركان دولت و حكام و سران كشوري و لشگري براي حل مشكلات خود و جلب نظر شاه، به او متوسل مي شدند.
